Piłę odwiedzam 25 lat po reformie administracyjnej, która zmieniła liczbę województw z 49 na 16.

1 stycznia 1999 roku w sumie 33 polskie miasta straciły status stolic województw. Wielkopolska Piła była wśród nich.

Ćwierć wieku temu wszystko odbywało się w burzliwej atmosferze. Najpierw przepychanki w Sejmie, bo pierwotnie nowych regionów miało być 12. Taką propozycję złożyła ówczesna koalicja Akcji Wyborczej Solidarność i Unii Wolności, przyjął ją Sejm, a prezydent Aleksander Kwaśniewski deklarował, że ustawę podpisze.

Piła miała znaleźć się w województwie wielkopolskim, które sięgałoby aż do granicy z Niemcami. To jednak budziło kontrowersje w Gorzowie Wielkopolskim i Zielonej Górze. Protestowało też m.in. Opole - nie chciało pogodzić się z tym, że nie będzie miastem wojewódzkim.

Gdy ustawa trafiła do Senatu, liderzy partii rządzących postanowili dorzucić kolejne trzy województwa, by załagodzić nieco atmosferę. Do puli doszły więc województwa:

Prezydent Kwaśniewski w zaistniałej sytuacji zaproponował kolejne dwa: staropolskie (ostatecznie nazwane świętokrzyskim) i koszalińskie (tego województwa dziś nie ma). Każda ze stron obstawała przy swoim, a do tego nowe ustalenia doprowadziły do kolejnych niesnasek. Bo na przykład Toruń nie chciał być w jednym województwie z Bydgoszczą, a z Gdańskiem.

Wejście reformy w życie od 1 stycznia 1999 roku było zagrożone.

Ostatecznie Sejm i prezydent dogadali się i powstało 16 województw. W Kielcach otwierano szampany, niepocieszone były z kolei władze Koszalina i Torunia, których postulaty przepadły.

Dla Piły zakończył się rozdział, w którym była miastem wojewódzkim. Została nim w 1975 roku, 30 lat po II wojnie światowej, która obróciła miasto w ruinę.