Zastanawialiście się kiedyś, czemu służy, zwykle dokonywana raz w roku, ocena pracownika? Raczej nie chodzi o to, by wyróżnić tych, którzy pracują dobrze. W praktyce częściej celem oceny jest wychwycenie tego, kto i ewentualnie dlaczego nie osiąga oczekiwanych wyników lub wypada gorzej niż inni. Pracowników ocenia się przy użyciu jednolitego zestawu kryteriów, co prowadzi do skupienia się na deficytach i niezauważania cech indywidualnych i mocnych stron poszczególnych osób. Stosując porównanie do świata zwierząt: zarówno orzeł, małpa jak i ryba oceniane są na podstawie tego, jak wspinają się na drzewa.

Takie podejście ma służyć temu, by pracownicy mogli się poprawić. Jak? Poprzez zwiększanie motywacji (np. wyznaczenie pracownikom celów); określenie potrzeb szkoleniowych; pokonywanie przeszkód w osiąganiu tego, co zamierzone etc. Temu ocena powinna służyć. Nie służy. Oceny dokonywane raz do roku są stresujące, kosztowne i w większości przypadków po prostu nieskuteczne, a niezadowolenie z nich już w badaniach z 2015 roku okazało się być największym w historii. 

Większość pracowników biurowych - to na Zachodzie określenie szersze niż "pracownicy korporacji" - poddawana jest okresowej ocenie. Jedną z podstawowych emocji najsilniej wiążących się z tym procesem jest strach; inne to lęk, złość, frustracja i smutek. Wielu badanych przez Adobe w 2017 r. wskazywało, że oceny wywołują stres, napędzają konkurencję między pracownikami, doprowadzają do dramatycznych reakcji, takich jak płacz i odejście z pracy. Co więcej, większość pracowników nie widzi wpływu ocen na swoją pracę, a duża część uznaje je za niesprawiedliwe. Samo to już jest  zastanawiające. Bo skoro ocena ma do czegoś prowadzić, to na pewno nie do tego, by pracownicy lękali się dnia sądu.