Zasiedzenie w dobrej wierze. Kiedy i na jakich warunkach możemy przejąć nieruchomość?

● Zasiedzenie jest jednym ze sposobów na legalne wejście w posiadanie określonego mienia. ● Zasiedzenie dotyczyć może nieruchomości, ruchomości, użytkowania wieczystego lub służebności. ● Wyróżnia się zasiedzenie w dobrej i w złej wierze. ● Skuteczność zasiedzenia zależy od upływu określonego terminu.

Zasiedzenie jest jednym z przewidzianych prawem sposobów na zostanie właścicielem określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości. Dochodzi do niego na skutek korzystania z danej rzeczy i traktowania jej jak właściciel nieprzerwanie przez odpowiednio długi czas.

Oznacza to, że prawo własności przez zasiedzenie nabywa się bez konieczności zawierania konkretnej umowy. Prawo działa w tym przypadku samo wraz z upływem czasu, a skuteczne zasiedzenie sprawia, że dotychczasowy prawny właściciel traci prawo własności, a nabywa je rzeczywisty właściciel. Skutek ten musi zostać jedynie potwierdzony przez sąd.

Zasiedzenie często określa się jako prawne wynagrodzenie osoby, która przez długi czas zajmowała się i gospodarowała określoną rzeczą lub nieruchomością, a jednocześnie ukaranie dotychczasowego jej właściciela za brak zaangażowania. Rozróżnia się zasiedzenie w dobrej wierze oraz zasiedzenie w złej wierze. W wielu przypadkach rozróżnienie to ma istotne znaczenie dla procesu zasiedzenia.

Dobra wiara jest wówczas, gdy osoba dokonująca zasiedzenia mogła mieć usprawiedliwione przekonanie, że ma prawo do władania daną rzeczą lub nieruchomością. Jeżeli osoba ta wiedziała, lub powinna wiedzieć, że nie miała tego prawa, wówczas mówi się o złej wierze. Zgodnie z przepisami prawa istnieje domniemanie dobrej wiary.

ZOBACZ TEŻ: Posadził rabarbar, poszedł do sądu i dostał działkę. Sprzedał ją za 10 milionów

Najczęściej przedmiotem zasiedzenia są nieruchomości. Zasiedzieć można zarówno budynek, jak i lokal mieszkalny stanowiący przedmiot odrębnej własności. Nie można więc zasiedzieć np. pokoju, ponieważ nie jest odrębnym rodzajem nieruchomości.

Aby móc przejąć nieruchomość w ramach zasiedzenia, konieczne jest spełnienie warunków. Przede wszystkim nabycie własności w drodze zasiedzenia zależy od spełnienia dwóch przesłanek: 

● władanie nieruchomością w charakterze posiadacza samoistnego, ● upływ ustawowego terminu zasiedzenia. 

Skuteczne zasiedzenie, czyli zmianę prawnego właściciela, stwierdza się na wniosek rozstrzygany przez sąd. Wniosek ten może być składany przez osobę, która ubiega się o zasiedzenie, ale też przez osobę trzecią, która jest zainteresowana ustaleniem stanu prawnego danego mienia ze względu na roszczenia lub uprawnienia.

Zasiedzenie staje się skuteczne po upływie określonego czasu trwania władania określonym mieniem. Wyróżnia się trzy terminy zasiedzenia:

● 20 lat w przypadku zasiedzenia nieruchomości w dobrej wierze, ● 30 lat w przypadku zasiedzenia nieruchomości w złej wierze, ● 3 lata w przypadku zasiedzenia rzeczy ruchomej w dobrej wierze.

Zasiedzenie rzeczy ruchomej jest możliwe tylko w dobrej wierze. W przypadku stwierdzenia złej wiary zasiedzenie rzeczy ruchomej nie następuje bez względu na długość czasu faktycznego władania tą rzeczą.

ZOBACZ TEŻ: Prawo pierwokupu - na czym polega i kiedy jest stosowane?