Przyszły premier Tusk

Z wykształcenia historyk, z zawodu polityk Donald Franciszek Tusk ma 50 lat, urodził się 22 kwietnia 1957 w Gdańsku. Na scenie politycznej obecny właściwie od czasów swoich studiów na Uniwersytecie Gdańskim. Po zamordowaniu przez SB Stanisława Pyjasa, Tusk uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności. Szybko nawiązał także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury.

W trakcie strajku sierpniowego organizował grupy studenckie, a później stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszego NZS-u). Już kilka miesięcy później został szefem "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Za działalność opozycyjną został wyrzucony z państwowej firmy. Od 1984 roku do 1989 pracował jako robotnik wysokościowy w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik". W maju i sierpniu 1988 roku był jednym z inicjatorów strajków.

Twórca niejednej partii Po przełomie 1989 roku, Donald Tusk wystąpił z "Solidarności" i utworzył razem z Januszem Lewandowskim oraz Janem Krzysztofem Bieleckim Kongres Liberalno-Demokratyczny. W 1991 r. został szefem partii, która jeszcze tego roku weszła do Sejmu. Tusk został posłem I kadencji. Podczas kryzysu rządowego w 1992 r., po ujawnieniu przez ministra spraw wewnętrznych Antoniego Macierewicza listy tajnych współpracowników UB i SB w latach 1945-1990, Tusk wraz ze swoją partią poparł wotum nieufności wobec rządu Jana Olszewskiego.

Po tym wydarzeniu, był jednym z inicjatorów koalicji parlamentarnej, która powołała mniejszościowy rząd Hanny Suchockiej. Kiedy po upadku rządu odbyły się w 1993 r. przyspieszone wybory, jego partia nie przekroczyła 5 proc. progu wyborczego i nie dostała się do parlamentu.

Po wyborczej porażce Tusk oraz ówczesny szef Unii Demokratycznej Tadeusz Mazowiecki połączyli obie partie. Powstała Unia Wolności, a Tusk został jej wiceprzewodniczącym. W 1997 roku wystartował w wyborach do Senatu. Zagłosowało na niego 230 tys. Gdańszczan. Zdobył mandat i został wicemarszałkiem izby wyższej. W 1999 roku zasłynął inicjatywą rozwiązania tej izby. W 2000 r., po przegraniu walki o fotel przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem, opuścił partię.

Od trzech tenorów do jego jednego 24 stycznia 2001 r., wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską. Przewodniczącym partii został Płażyński. W wyborach roku 2001 UW nie dostała się do parlamentu, podczas gdy PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym.

Tusk objął urząd wicemarszałka sejmu IV kadencji, a Płażyński zrezygnował z przewodniczenia oraz odszedł z partii, jako zwolennik zbliżenia z PiS. Z działalności politycznej stopniowo wycofywał się także Andrzej Olechowski. Funkcję przewodniczącego Platformy objął Donald Tusk. Sprawuje ją nieprzerwanie od 2003 r.

Prawie-prezydent Tusk W maju 2005 roku ogłosił start w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze zdobył najwięcej, 36,33 proc. głosów i w drugiej turze spotkał się z Lechem Kaczyńskim. Przegrał w niej stosunkiem głosów 46 proc. do 54 proc.

Punktem zapalnym kampanii stała się biografia Józefa Tuska - dziadka Donalda Tuska. Poseł PiS Jacek Kurski, w wywiadzie dla tygodnika "Angora" stwierdził, że "poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu". Tusk natychmiast zaprzeczył, a Lech Kaczyński przeprosił go za słowa Kurskiego, który został usunięty z funkcji szefa kampanii medialnej oraz wykluczony z PiS.

Później okazało się, że Józef Tusk rzeczywiście został wcielony do armii niemieckiej, ale nie wstąpił do niej jako ochotnik, lecz został powołany do pełnienia służby wojskowej jako obywatel Niemiec, którym stał się automatycznie z chwilą aneksji Wolnego Miasta Gdańska do III Rzeszy.

"Prezydent Tusk, człowiek z zasadami" - tak brzmiało hasło wyborcze kandydata na prezydenta. Po wyborach często je krytykowano (podobnie jak hasło Jana Rokity, który w wyborach parlamentarnych w 2005 r. startował, jako "Premier z Krakowa").

Innym zgrzytem było wzięcie ślubu kościelnego po 27 latach cywilnego małżeństwa. Wielu zarzucało Tuskowi, że został on zaplanowany na potrzeby kampanii wyborczej, by zdobyć poparcie prawicowych wyborców.

Polityka to nie wszystko Jest autorem ponad 200 publikacji: w tym najnowszej - "Solidarność i duma", a także pierwszego w dziejach słownika polsko-kaszubskiego dla dzieci. Znalazł się w pierwszej dziesiątce plebiscytu "Gdańszczanin Tysiąclecia", jako jeden z zaledwie trzech współcześnie żyjących gdańszczan, obok noblistów Lecha Wałęsy i Güntera Grassa. Zasłużył się swojemu miastu m.in. serią albumów "Był sobie Gdańsk".

Tusk to także zadeklarowany fan futbolu. Kibicuje, ale i sam gra. Bierze udział we wszystkich meczach, w których Sejm wystawia swoich reprezentantów. Na boisku obchodził 50te urodziny. Najbliższa jego sercu jest Lechia Gdańsk, na meczach której macha szalikiem ramię w ramię z... Jackiem Kurskim.

Źródło: tvn24.pl, Wikipedia