70 lat i całe pokolenia dzielą nas od września 1939 r., od początku największej katastrofy w dziejach świata. Katastrofa ta zwana jest Drugą Wojną Światową. Wspomnienie wojennej rocznicy u wielu wywołuje pewnie uczucie znużenia, dlatego nie chcę pisać o wojnie, jej przyczynach, przebiegu i skutkach – jak to w porządnym licealnym wypracowaniu napisane być powinno. Przypomnieć chcę skutki II Wojny, które gołym okiem widoczne są dzisiaj, i które w wielu przypadkach są nieodwracalne.
Granice dzisiejszej Polski to skutek połączonej agresji Niemiec nazistowskich i komunistycznego Związku Radzieckiego na Rzeczpospolitą oraz wkroczenia od stycznia 1944 r. .do wiosny 1945 r. na ziemie polskie potężnej Armii Czerwonej. Przyniosła ona wyzwolenie od hitleryzmu, ale nie przyniosła wolności. Kształt terytorium dzisiejszej Polski nie został nakreślony w Warszawie. Stalin „poinformował” aliantów zachodnich już po odparciu Wehrmachtu spod Moskwy w końcu 1941 r., że ziemie wschodnie RP wejdą w skład ZSSR. Informację tę przyjął, początkowo niechętnie, Churchill, Ameryka natomiast nigdy nie zamierzała Stalinowi przeszkodzić w utrzymaniu tych terenów. I choć nie mieliśmy wpływu na rysowanie map przez aliantów, współczesne granice uznajemy w pełni za swoje. Kresy Wschodnie, Lwów, Wilno i Grodno należą do kultury polskiej, ale nigdy już nie będą należeć do państwa polskiego
Pierwsze z państw, które rozpoczęło wojnę – Niemcy, dzisiaj zjednoczone i demokratyczne, mają granice także narysowane przez mocarstwa zwycięskie. Wrocław, Szczecin, Gdańsk czy Królewiec nigdy już nie będą należeć do państwa niemieckiego, choć należą do kultury niemieckiej. Współczesne Niemcy, podobnie zresztą Japonia, nadal nakładają na siebie ograniczenia w polityce zagranicznej i wojskowej, choć ich siła ekonomiczna, demograficzna czy nawet technologiczna stawia pytanie o zakres tych ograniczeń. Plany poszerzenia Rady Bezpieczeństwa ONZ, najważniejszej instytucji globalnej, o Japonię i Niemcy, jest blokowane przez mocarstwa zwycięskie II Wojny, które zazdrośnie strzegą swojego statusu stałych członków Rady.
Skutkiem wojny jest także powstanie zachodniej wspólnoty, zwłaszcza NATO i Unii Europejskiej. Te instytucje, przy wszystkich ich wadach, mają wielką zaletę, która jest fundamentem porządku europejskiego. Streszcza się ona w zdaniu: wojna między państwami zachodnich demokracji jest trwale wykluczona.