Bridget Jones wróciła. Przypominamy 10 powodów, dla których świat ją pokochał

Bridget Jones - bohaterka stworzona przez Helen Fielding - wywołała w latach 90. zamieszanie nie tylko na rynku wydawniczym (na całym świecie sprzedano 15 mln egzemplarzy obydwu części książki), ale i swego rodzaju obyczajowy przewrót. Nie mniejszy niż ten spowodowany niedawno pojawieniem się "Pięćdziesięciu twarzy Greya" E.L. James.

Dla młodszych czytelników naszego portalu i dla tych, co już trochę zapomnieli - przypominamy: Bridget to zaprzeczenie kobiecego ideału lansowanego przez media. Jednocześnie - żywy przykład na to, że nie tylko kobiety "doskonałe" są warte zainteresowania.

Bridget Jones z "Dzienników" (w filmowej adaptacji graną przez Rene Zellweger) zapamiętaliśmy jako 35-letnią starą pannę, z butelką wina w jednej ręce, kubełkiem lodów w drugiej i nieodłącznym papierosem w ustach. No i z Chacką Khan wyśpiewującą w tle hit "I'm every woman". W drugiej części przygód ("W pogoni za rozumem") - mimo wielu pechowych zrządzeń losu - Bridget była w szczęśliwym związku z Markiem Darcy. W "Szalejąc za facetem" jest już jednak samotną matką z dwójką dzieci. Mark nie żyje.

To oczywiste, że wszystkie kobiety mają coś wspólnego z Bridget, choć nie każda chciałaby się do tego przyznać. Ma ona w końcu życiowego pecha, wyjątkowy talent do zaliczania wpadek i nigdy nie udaje jej się sprostać swym surowym wymaganiom, które skrupulatnie notuje w punktach. To jednak m.in. ta sprzeczność uczyniła ją ikoną popkultury.

Wybraliśmy 10 powodów, które - choć nie zawsze chwalebne - sprawiają, że Bridget Jones jest bliska czytelniczkom. Wyjątkowa i zwyczajna.

Codziennym rytuałem Bridget jest zapisywanie w dzienniku wagi, liczby jednostek wypitego alkoholu i spalonych papierosów (które próbuje rzucić) oraz kalorii ze zjedzonych posiłków. Zapiski mają ją motywować, ale i to nie pomaga, kiedy w życiu coś pójdzie nie po jej myśli - lista trunków, słodyczy i serów (które uwielbia) nieubłaganie się wydłuża. Prawda jest taka, że Bridget zwyczaje zajada stres. Jest też uzależniona od zdrapek.

Motywacja do zmienienia wszystkiego pojawia się zwykle w życiu Bridget, gdy zda sobie sprawę z tego, że ewidentnie nawaliła. Posiłkuje się wtedy wiedzą teoretyczną ze źródeł takich jak: "Mężczyźni są z Marsa, kobiety są z Wenus"; "Jak zdobyć faceta?"; "Jak flirtować?". Uzależnia również szczęście osobiste od porad przeczytanych w "Cosmopolitan" czy "Marie Claire". Nieomal wpada w panikę, gdy okazuje się, że kosz na papiery postawiła w mieszkaniu na miejscu, które jest - według filozofii zen - odpowiedzialne za przypływ gotówki.

Niestety podziwu godnej wiedzy nt. mężczyzn, randek i uwodzenia, Bridget nie jest w stanie stosować w życiu. Jak jej nie kochać?

Bridget stara się dbać o wygląd, z różnym skutkiem… Obiecuje sobie, że swój ubiór będzie wzorować na "nonszalanckim looku celebrytów na lotniskach". Mimo szczerych chęci, najczęściej nosi zbyt krótkie i obcisłe sweterki i spódnice oraz zdarza się jej mieć oczko w rajstopach. Niektóre jej ubraniowe wpadki przeszły do historii. Jak wyszczuplająca bielizna na randce z szefem - Danielem Cleaverem czy strój króliczka Playboya na przyjęciu u rodziców.

Trzeba przyznać, że przy wszystkich emocjach, Bridget ma też spory dystans do tego, co jej się przydarza. Jeśli swoją sytuację uzna za "tragiczną", przyrówna ją do czegoś - w jej przekonaniu - niewypowiedzianie strasznego. "Będę musiała zostać katechetką w szkole dla dziewcząt i zamieszkać z trenerem hokejowym" – pisze, gdy nie udaje jej się randka.

Wpis po pierwszym spotkaniu z Markiem Darcym: "To śmieszne nazywać się Darcy i stać samotnie na przyjęciu z dumną i nieprzystępną miną (Fitzwiliam Darcy to bohater "Dumy i uprzedzenia" - red.). To tak, jakby nazywać się Heathcliff (nieszczęśliwie zakochany bohater "Wichrowych wzgórz" – red.) i spędzić cały wieczór w ogrodzie, krzycząc: 'Cathy' i waląc głową w drzewo".

Kiedy dopada ją melancholia ma z kolei w zwyczaju snuć czarny scenariusz o tym, że nagle umrze sama w mieszkaniu, a jej ciało zjedzą… owczarki alzackie.

Gdy większość koleżanek w jej wieku wiedzie spokojne życie u boku mężów na wysokich stanowiskach, Bridget utrzymuje się sama z niezbyt dochodowej posady w wydawnictwie. Poza tym, pieniądze po prostu się jej nie trzymają, przez co zmuszona jest nieustannie powiększać debet na karcie kredytowej.

Mimo niskiej samooceny i nadwagi, mężczyźni uważają zwykle Bridget za uroczą, seksowną i niezależną. Mark Darcy długo wstydzi się ujawnić uczucia. A jednak potrafi zawalczyć o nią jak lew. Każdy, kto czytał serię książek o przygodach Brytyjki, a zwłaszcza oglądał filmową ich adaptację, na pewno pamięta bójkę między Darcym a Cleaverem (w filmie granymi odpowiednio przez Colina Firtha i Hugh Granta). Ta scena należy zresztą do jednej z bardziej uroczych w historii romantycznych komedii.

Bridget ciągle marzy o przystojnym, seksownym mężczyźnie i wierzy w idealną miłość. Jedną stopą tkwi jednak w tym co nowoczesne i wyemancypowane, drugą zaś w XIX-wiecznej Anglii rodem z powieści Jane Austen. Nałogowo ogląda ekranizację "Dumy i uprzedzenia", szczególnie moment, w którym pan Darcy... jest w mokrej koszuli. Helen Fielding nie ukrywała zresztą, że powieść Austin stanowiła silną inspirację w pracy nad książkami o Bridget. Fabuła w sposób oczywisty nawiązuje do motywów bohaterów: Daniel Cleaver próbuje stanąć na drodze szczęścia Bridget i Marka niczym George Wickham rywalizujący o względy Elizabeth Bennet z Panem Darcym.

Jako stała czytelniczka "Cosmo", Bridget jest przekonana, że gotowanie w jej wydaniu powinno nie być gorsze niż zakłada przewodnik Michelin. Dlatego na przyjęcie dla przyjaciół planuje krem z selerów, tuńczyka z rusztu na kremie z pomidorów winogronowych ze smażonym czosnkiem i pieczonymi ziemniakami oraz konfitury z pomarańczy. Krem okazuje się jednak niebieski, ryba znika z lodówki, ziemniaki nie chcą się upiec, konfitura nie wychodzi. W końcu goście sami robią omlet.

Choć za każdym razem powtarza sobie, że będzie "wulkanem erudycji", w praktyce idzie jej to nieco gorzej. Choćby kultowa już scena, gdy jako reporterka programu "Good Afternoon!" ma poprowadzić reportaż na żywo z pracy straży pożarnej. Pamiętacie ten (filmowy) efekt, gdy kamera rejestruje - od dołu - jej zjazd po strażackim słupie? Bezcenne. Bridget dodaje tylko: "oddaję głos do studia" i to koniec relacji. Innym razem pyta Salmana Rushdiego o drogę do toalety lub dzwoni do Marka, żeby powspominać upojną noc, gdy on jest w pokoju pełnym kolegów prawników i korzysta z zestawu głośnomówiącego. Można by wyliczać bez końca.

Bridget, choć kochana przez rodzinę i przyjaciół, nie ma w życiu lekko, bo tylko nieliczni (gej Tom, uwikłana w toksyczny związek Jude i feministka Shazzer) ją rozumieją. Jej matka jest przekonana, że dokładnie tym, czego córka potrzebuje jest... wizyta u "kolorystki". Wuj Geoffrey jest niezrównany, jeśli chodzi o rzucanie seksistowskimi "dowcipasami". Bridget ma też wyjątkowe szczęście do drani, wśród których prym wiedzie rzecz jasna Daniel Cleaver, w książce opisany jako "emocjonalny popapraniec" nr 1.

Autor: Alicja Pawlikowska//kdj/kka / Źródło: tvn24.pl