W Lapidarium na Wawelu otworzono trzy nowe sale. Można w nich zobaczyć renesansowe detale architektoniczne i rzeźby związane z historią wawelskiego wzgórza. Pochodzące z XVI i pocz. XVII w. eksponaty dopełniają wystawę "Wawel Zaginiony".
Oprócz prezentowania walorów artystycznych eksponatów, wystawa ma być opowieścią o losach kamiennych fragmentów. - Myślę, że w każdej sali toczy się jakaś opowieść, a każdy z obiektów stanowi odrębny wspaniały obiekt do podziwiania – powiedziała kustosz wystawy Beata Kwiatkowska-Kopka.
Części zamku i katedry
W nowych salach zwiedzający będą mogli obejrzeć głównie fragmenty kamienne, które w minionych wiekach były częściami zamku i katedry. Odkryto je w ostatnich latach, podczas prowadzonych na wzgórzu wykopalisk. Wśród prezentowanych zabytków są też te pochodzące z magazynu zamku wawelskiego.
W nowych pomieszczeniach lapidarium jest także jedno późnogotyckie okno, złożone z kilkunastu fragmentów. Turyści będą mogli zobaczyć także to, czego nie udało się odbudować. Umożliwią im to rysunki inwentaryzacyjne z XIX/XX wieku.
Już cztery sale
Po otwarciu trzech nowych sal wystawowych (II, III i IV) ich liczba w lapidarium wzrosła do czterech. Zwiedzający mogą też zobaczyć korytarz między IV a II salą.
W nowej aranżacji sali I znajdują się detale architektoniczne związane z dziedzińcem arkadowym Zamku Królewskiego. Odtworzono tu układ kolumny II piętra galerii krużgankowej. Zrobiono to przy uzyciu oryginalnych elementów z zasobów Lapidarium.
Sala II obejmuje detale architektoniczne pochodzące z wystroju pałacu królewskiego oraz detale odnalezione w czasie prac archeologicznych na dolnym tarasie ogrodów królewskich. W obrębie gliftu okiennego, na tle ekranu z rysunkowym komentarzem, znalazł się zespół złożony z pilastra i głowicy – pierwotnie fragment obramienia okiennego elewacji wschodniej skrzydła zachodniego. Na jednej ze ścian umieszczono m.in. fragmenty pilastrów i gzymsy ukazujące motywy ornamentacyjne.
W Sali II prezentowane są zabytki związane z katedrą wawelską. Zobaczyć tu można fragmenty renesansowej nastawy ołtarzowej z 1521 r., tympanon z nagrobka biskupa krakowskiego Piotra Tylickiego oraz marmurową figurę św. Antoniego Opata z 1558 r.
Salę IV przeznaczono na gipsowe odlewy dekoracji Kaplicy Zygmuntowskiej. Najstarsze z nich powstały w latach 1868-1874, w oparciu o formy zdjęte prawdopodobnie przez krakowskiego rzeźbiarza Parysa Filippiego. Kopie wykonały uczennice Kursów dla Kobiet przy Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie. Zilustrowano je w „Albumie ozdób z kaplicy Zygmuntowskiej” wydanym w 1878 r.
Korytarz znajdujący się miedzy salami IV i II oprócz funkcji estetyczniej opowiada także o losach kamiennych fragmentów. Ścianę pomieszczenia wykonano przy wtórnym użyciu dużej ilości kamiennych detali architektonicznych (m.in. fragmentów kamiennej dekoracji Kaplicy Zygmuntowskiej).
Lapidarium na Wawelu
Lapidarium na Wawelu to muzealna kolekcja i znacząca część ekspozycji „Wawel Zaginiony”. Wcześniej, w ramach pierwszej aranżacji, zaprojektowanej przez artystę plastyka Adama Młodzianowskiego, eksponaty prezentowano tylko w jednej Sali. Znajdowała się w niej tylko niewielka część detali.
Do wystawy „Wawel Zaginiony” należy także rezerwat archeologiczno-architektoniczny wokół rotundy śś. Feliksa i Adaukta. Zwiedzając go mogą zobaczyć m.in. fragmenty czteroabsydowej rotundy śś. Feliksa i Adaukta - Najświętszej Marii Panny. Powstanie świątyni datuje się na okres od IX w. po rok 1000. Pierwotnie była to prawdopodobnie kaplica rezydencji książęcej.
Ponadto niedaleko lapidarium znajduje się tzw. sala kafli – krakowianie i turyści zobaczą w niej zbiór XVI- i XVII-wiecznych kafli znajdujących się na piecach w komnatach królewskich.
Uzupełnieniem wystawy jest prezentacja multimedialna pokazująca wybrane obiekty z okresu wczesnoromańskiego i romańskiego.
Autor: jś/par / Źródło: PAP, TVN24 Kraków
Źródło zdjęcia głównego: Zamek Królewski na Wawelu