Pterozaury były największymi latającymi zwierzętami na Ziemi. Szybowały ponad głowami dinozaurów, jednak brawurowymi lotnikami nie były. Unosiły się nad ziemią, korzystając z łagodnych prądów wznoszących ciepłego powietrza, które napotkać można nad zboczami gór czy klifów.
Miały delikatną konstrukcję skrzydeł i kości, dlatego szybowały i lądowały bardzo ostrożnie - wynika z najnowszych badań aerodynamicznych, opublikowanych na łamach "Proceedings of the Royal Society B".
Wykorzystał doświadczenie
Zdaniem inżyniera zajmującego się aerodynamiką łodzi i zarazem paleobiologa, Colina Palmera z University of Bristol, pterozaury nie mogły wykorzystywać porywistych wiatrów, tak jak to dzisiaj robią na przykład albatrosy.
Opierając się na czterdziestoletnim doświadczeniu na polu inżynierii, Palmer skonstruował modele skrzydeł pterozaura, używając lekkich stopów węglowych i żywicy epoksydowej. Modele testował w tunelu aerodynamicznym.
Po testach okazało się, że pterozaury były mniej efektywne pod względem aerodynamiki, niż dotąd uważano. Dotyczy to również niskiej prędkości prędkości lotu oraz lądowania, które odbywało się łagodnie.
Jak wyjaśnia Palmer, łagodny styl lotu i lądowania pozwolił pterozaurom na osiągnięcie dużych rozmiarów. To z kolei, przy ich delikatnej konstrukcji, uczyniło je skrajnie podatnymi na silny wiatr i turbulencje.
Badacz zapowiada skonstruowanie latającego modelu pterozaura.
Latające gady
Pterozaury należały do rzędu latających gadów z grupy archozaurów (gadów naczelnych) żyjących od późnego triasu do końca kredy (230 do 65,5 mln lat temu). Były blisko spokrewnione z dinozaurami.
Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: Wikipedia