Powierzchnia księżyca - ile wynosi i z czego się składa?

● Powierzchnia Księżyca pokryta jest regolitem - to rozdrobnione skały i pył, pochodzący z uderzeń meteorytów.

● Powierzchnię "Srebrnego Globu" pokrywają kratery uderzeniowe, morza i góry, które powstały wskutek zderzeń z kosmicznymi skałami.

● Temperatura na powierzchni Księżyca może się diametralnie różnić w zależności od stopnia nasłonecznienia i może osiągać ekstremalnie wysokie i niskie wartości - od około −171°C, do +140°C.

Powierzchnia Księżyca liczy około 38 mln km², czyli mniej niż powierzchnia Azji. Pokrywają ją kratery uderzeniowe, pasma górskie lub wyżynne, kanały wulkaniczne i tzw. morza. Te ostatnie to ciemne obszary widoczne z Ziemi gołym okiem. Morza są zestaloną magmą, swoją nazwę zawdzięczają jednak dawnym astronomom, którzy uważali, że są one wypełnione wodą.

Księżyc jest naturalnym satelitą Ziemi i piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Jego odległość od Ziemi wynosi około 385 000 km. Z Ziemi zawsze widoczna jest ta sama strona powierzchni Księżyca - z uwagi na niewielkie odchylenia (libracje) możemy obserwować nieco więcej niż połowę, bo 59% powierzchni "Srebrnego Globu".

Powierzchnia Księżyca pokryta jest regolitem, złożonym z pyłu i odłamków skał, które powstały wskutek uderzeń meteorytów. W zależności od natężenia promieniowania słonecznego na powierzchni Księżyca panują drastyczne różnice temperatur - od 140 °C do -171 °C (a nawet niższe w głębi kraterów). Na powierzchni Księżyca znajdziemy:

Kratery uderzeniowe. Powstały podczas zderzeń asteroid z powierzchnią Księżyca, są jej najbardziej charakterystycznym elementem. Szacuje się, że na widocznej z Ziemi stronie Księżyca jest około 500 tys. kraterów o średnicy większej niż 1 km. Największą część Księżyca zajmuje basen Biegun Południowy - Aitken, o średnicy około 2240 km i głębokości 13 km. Jest to największy krater na Księżycu i drugi co do wielkości potwierdzony krater uderzeniowy w Układzie Słonecznym. Inne duże kratery księżycowe (uderzeniowe), to m.in. Imbrium, Serenitatis, Crisium, Smythii i Orientale.

Morza księżycowe. Prawie wszystkie zbudowane z lawy bazaltowej księżycowe morza znajdują się po widocznej z Ziemi stronie Księżyca i pokrywają 31 proc. jego powierzchni. To ciemne plamy, które widzimy patrząc nocą na Księżyc. Na niewidocznej stronie Księżyca morza zajmują zaledwie 2 proc. jej powierzchni. Morza księżycowe mają nazwy własne, m.in. Ocean Burz, Morze Chmur, Morze Jasności, Morze Spokoju, Jezioro Doskonałości, Zatoka Tęczy czy Bagno Zgnilizny.

ZOBACZ TEŻ: Skąd wzięły się morza na Księżycu. Najnowsze analizy

Wyżyny (góry). To widoczne z ziemi jasne obszary na Księżycu. Zbudowane są z silnie rozdrobionego pyłu regolitu. Najwyższe wyżyny zlokalizowane są na północnym wschodzie Księżyca. Niewidoczna z Ziemi strona powierzchni Księżyca jest wyższa o średnio około 1,9 km od bliższej nam strony.

Skały księżycowe przypominają z wyglądu skały ziemskie, zbudowane są głównie z metali o wysokiej temperaturze wrzenia. Z próbek pobranych z gruntu wynika, że na Księżycu nie ma wody, a skały powstały bez udziału tlenu. Najmłodsze skały księżycowe mają ok. 3,1 miliarda lat, najstarsze liczą ok. 4,4 miliarda lat.

Ze względu na szczątkową atmosferę, temperatury różnych obszarów powierzchni Księżyca znacznie się od siebie różnią w zależności od stopnia nasłonecznienia. Części wielu kraterów księżycowych są stale zacienione i panują w nich ekstremalnie niskie temperatury. Są to najniższe zmierzone temperatury w Układzie Słonecznym. Wg obliczeń Lunar Reconnaissance Orbiter najniższe letnie temperatury w kraterach na biegunie południowym wynoszą -238 °C, a w czasie przesilenia zimowego w północnym kraterze polarnym Hermite -247 °C.

ZOBACZ TEŻ: To była ostatnia superpełnia roku. Księżyc Jesiotrów w obiektywie Reporterów 24

Źródła: moon.nasa.gov, zpe.gov.pl, space.com