Wiatr przenosi tak wiele pyłu znad Sahary, że ma on wpływ na klimat. Jego rozprzestrzenianie się związane jest z różnymi zjawiskami meteorologicznymi, takimi jak El Nino, czy oscylacja północnoatlantycka. Ponadto naukowcy stworzyli model, przewidujący zmniejszenie emisji pyłu z Sahary w najbliższych stu latach.
Sahara emituje najwięcej pyłu spośród wszystkich pustyń na Ziemi. Ponad połowa piasku znajdującego się w ocenach pochodzi z Północnej Afryki. Saharyjski pył nie pozostaje bez wpływu na środowisko i klimat. Zawiera m.in. składniki odżywcze, które użyźniają zarówno lądy, jak i wody. Dodatkowo pył odbija światło lub blokuje jego dopływ, a to wpływa na tworzenie się chmur i huraganów. Pył składa się głównie z aerozoli o wymiarach od 0,1 do 20 mikrometrów, które są przenoszone przez wiatr. Później osadzają się na lądzie lub spadają na powierzchnię z opadami.
Emisja i rozpraszanie się pyłu zależy od wielu zjawisk meteorologicznych, m.in. od El Nino, oscylacji północnoatlantyckiej, opadów w tropikalnym Sahelu, nocnego spadku temperatury na Saharze i międzyzwrotnikowej strefy konwergencji, którą charakteryzuje ciepły pionowy wiatr. Wszystkie te fenomeny zależą przede wszystkim od siły wiatru znad Sahary, nazywanego Harmattan. Intensywność zachodzących zjawisk nasila się, gdy wiatr wieje wzdłuż gór Atlas - masywu północno-zachodniej Afryki. Gdy jego prędkość jest wystarczająco duża, unosi pył nad obszary jego źródła i rozprzestrzenia go w dalsze rejony.
Analiza danych i symulacje
Aby wyjaśnić skomplikowany związek saharyjskiego pyłu z klimatem, naukowcy przeprowadzili analizę statystyczną danych z XX wieku, dotyczących wiatru wiejącego 10 m nad powierzchnią ziemi. Informacje zestawiono z wynikami badań o osadzaniu się pyłu w rafach koralowych Zielonego Przylądka, a następnie wykorzystano je do oszacowania wahań emisji pyłu od lat 50. XIX wieku. Otrzymane wyniki potwierdziły kilka dobrze znanych wydarzeń. Wśród nich było oddziaływanie oscylacji północnoatlantyckiej na istotną emisję pyłu w latach 1910-1940, podobnie jak susza Sahelu w latach 90.
Dodatkowo badacze wykazali, że wiatr Harmattan przyspiesza w miejscach Afryki Północnej, które znajdują się nad obszarami źródłowymi kurzu. Według naukowców niektóre zjawiska meteorologiczne są w stanie zmienić intensywność saharyjskiego wiatru, a tym samym emisję pyłu znad pustyni w skali od kilku dni do paru lat.
Pyłowe prognozy
W związku z tym, że metoda wykorzystana przez naukowców tak dobrze odtworzyła wydarzenia z przeszłości, użyto jej by zobaczyć jak zmieni się oddziaływanie pyłu do końca XXI wieku. Według symulacji, emisja pyłu znad Sahary powinna się zmniejszyć. Choć może mieć to pozytywne skutki na zdrowie populacji ludzkiej, jest także szansa, że wpłynie negatywnie na tropikalny obszar Północnego Atlantyku, ocieplając go, a tym samym sprawiając, że huragany w tym rejonie będą powstawać jeszcze częściej.
Najnowsze badania opublikowano w czasopiśmie "Nature".
Zobacz, jak pył znad Sahary odbywa transatlantycką podróż do Amazonii:
Autor: zupi/jap / Źródło: sciencedaily.com
Źródło zdjęcia głównego: Shutterstock