Z wysokości kilkuset kilometrów wyglądają niewinnie i malowniczo, ale w rzeczywistości mogą być śmiertelnie niebezpieczne dla pływających tam statków. Olbrzymie lodowe wiry u wybrzeży Kamczatki sfotografowali w marcu kosmonauci przebywający na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).
Na zdjęciu od jego lewego górnego rogu do środka widzimy ziemię Kamczatki. Półwysep jest biały od pokrywającego go śniegu. Na wodach Pacyfiku wzdłuż linii brzegowej wyróżniają się białoszare smugi. To lód morski, który gromadzi się w pobliżu wybrzeża, czasami w dużych ilościach. Kry zderzają sie ze sobą, rozpadając się na mniejsze części, przemieszczane następnie przez wiatr i prądy.
Delikatne tylko z pozoru
Nieregularna południowo-wschodnia linia brzegowa Kamczatki wywołuje dość silne wiry, które tworzą się w głównym południowo-zachodnim prądzie omywającym Kamczatkę. W centrum fotografii zrobionej przez astronautów widać wyraźnie trzy takie spirale.
Te lodowe wzory, choć tworzą malowniczy widok na wodzie, stanowią niebezpieczeństwo dla statków. Z perspektywy orbity wydają się delikatne i subtelne, ale nawet mniejsze tworzące je kawałki lodu mają po kilka metrów średnicy.
Po prawej stronie zdjęcia również widzimy białe obiekty. To chmury, które od śniegu i lodu odróżnia jaśniejszy kolor i miękkość kształtów.
Ślady aktywności wulkanicznej widać z orbity
Kamczatka to miejsce, gdzie znajduje się wiele czynnych lub wygasłych stratowulkanów. Trzy z nich zostały oznaczone na zdjęciu. Kluczewska Sopka to najwyższy wulkan na Kamczatce (4,835 m) i jeden z najaktywniejszych. Do jego ostatniej potwierdzonej erupcji doszło w czerwcu 2011 r.
Natomiast Wulkan Karymski prawdopodobnie produkował chmury popiołu jeszcze na kilka dni przed wykonaniem tego zdjęcia. Może o tym świadczyć kolor śniegu na południowej i wschodniej stronie szczytu. Widać, że jest przyciemniona - zapewne przez świeży popiół.
Jeszcze jeden wyróżniony szczyt - Kronocka Sopka stanowi podręcznikowy przykład stratowulkanu w kształcie symetrycznego stożka. Ostatni raz wybuchł w 1923 r.
Autor: js/rs / Źródło: Earth Observatory/NASA