Obserwują walenie na zdjęciach satelitarnych. Widać nawet ich płetwy

Nowatorskie obserwacje przeprowadzili badacze z organizacji British Antarctic Survey, odpowiadającej za badania Antarktydy i wysp Antarktydy. Do monitorowania waleni użyli zdjęć satelitarnych o największej z możliwych rozdzielczości, pochodzących z satelity WorldView-3, opracowanego przez amerykańską firmę DigitalGlobe.

Satelita jest w stanie dostrzec obiekty o długości zaledwie 31 centymetrów. Takie możliwości dają jedynie systemy wojskowe. Nawet gdy zdjęcia były wykonywane z wysokości 620 kilometrów, okazywały się wystarczająco ostre, by zidentyfikować sylwetki poszczególnych gatunków.

- Po raz pierwszy byliśmy w stanie dostrzec szczegóły, które są charakterystyczne dla wielorybów, takie jak ich płetwy grzbietowe czy ogonowe - powiedziała Hannah Cubaynes z BAS oraz Uniwersytetu w Cambridge.

Zespół Cubaynes przeanalizował zdjęcia satelitarne z różnych regionów Ziemi, szukając: płetwali zwyczajnych w Morzu Liguryjskim, humbaków w okolicach Hawajów, waleni południowych przy Półwyspie Valdes w Argentynie oraz pływaczy szarych w Lagunie San Ignacio w Meksyku. Wszystkie z wymienionych gatunków należą do fiszbinowców, największych z waleni, osiągających długość 15-20 metrów.

Odnajdowano zwierzęta znajdujące się tuż pod wodą lub częściowo nad jej powierzchnią. Najłatwiejsze do zidentyfikowania na zdjęciach okazały się płetwale i pływacze - kolor ich ciała znacznie różnił się od koloru otaczającej ich wody oraz mają one w zwyczaju pływać równolegle do powierzchni wody. Jednak - co wydaje się najważniejsze - zespół był w stanie rozpoznawać sylwetki poszczególnych gatunków.

- Walenie są bardzo ważnym wskaźnikiem zdrowia ekosystemów - zaznaczyła doktor Jennifer Jackson, ekspert od wielorybów z BAS. - Dzięki możliwości pozyskiwania informacji na tak wielką skalę, możemy zrozumieć bardziej ogólną kondycję oceanów, a to jest naprawdę istotne dla ochrony życia morskiego -podkreśliła.

Zazwyczaj naukowcy monitorują morską faunę głównie poprzez obserwacje lotnicze, z łodzi, czy z perspektywy lądu (na przykład z klifów), co jednak pozwala na ogląd jedynie niewielkiej powierzchni morza czy oceanu. Tymczasem rewiry życia waleni obejmują często setki tysięcy kilometrów kwadratowych.

BAS posługiwała się już wcześniej zdjęciami satelitarnymi do obserwacji pingwinów i albatrosów. W przypadku tych pierwszych nie liczono pojedynczych osobników, a szacowano liczebność całej kolonii. Te drugie z kolei dość łatwo namierzyć, ponieważ wyprowadzają lęgi w nielicznych miejscach.

Zespół obecnie testuje automatyzację procesu obserwacji. Wyszukiwaniem osobników na zdjęciach ma się zajmować komputer.

Obserwacje satelitarne będą dobrym narzędziem pracy biologów morskich i ekologów. Naukowcy uzyskają nie tylko dane liczbowe dotyczące populacji waleni, ale również martwych zwierząt dryfujących na położonych daleko od lądu obszarach morskich.

Autor: ao/aw / Źródło: BBC