Do wykonania historycznego odwiertu Curiosity użył wiertła znajdującego się na końcu jego mechanicznego ramienia. Wniknęło ono na głębokość 6,4 cm we fragment zbudowanego ze skał osadowych podłoża. Z otworu o szerokości 1,6 cm łazik pobrał próbkę pyłu skalnego, której analizę przeprowadzi za pomocą własnych przyrządów laboratoryjnych.
- To największe osiągnięcie drużyny Curiosity od czasu lądowania w sierpniu zeszłego roku, kolejny dzień dumy dla Ameryki - powiedział John Grunsfeld z Zarządu Misji Naukowych NASA.
1200 testowych otworów
Efekty wiercenia możemy zobaczyć na zdjęciu przesłanym przez Curiosity. Widać na nim dwa otwory: jeden testowy, wykonany wcześniej, a także ten właściwy - świeższy i głębszy.
Operacja była tak skomplikowana, że wymagała żmudnych przygotowań. - Budowa narzędzia silnie oddziałującego z nieprzewidywalną marsjańską skałą wymagało rozwoju ambitnego programu i testowania - powiedział Louise Jandura, główny inżynier systemu pobierania próbek łazika.
- Żeby dojść do tego etapu na Marsie, zrobiliśmy osiem wierteł i wywierciliśmy i 1200 otworów w 20 rodzajach skał na Ziemi - podkreślił.
Poszuka śladów cząstek organicznych
Do badań wybrano płaską skałę nazwaną John Klein na cześć zastępcy kierownika projektu Mars Science Laboratory John W. Kleina, zmarłego w 2011 r. Znajduje się ona na obszarze, na którym kamery sondy pokazały występowanie nieoczekiwanych struktur w gruncie. Naukowcy uważają, że w wytypowanej skale mogą się znajdować dowody występowania w dawnych czasach w tym rejonie wilgotnego środowiska, które mogło stwarzać warunki korzystne dla rozwoju życia.
Przez kilka następnych dni kontrolerzy z Ziemi będą nadzorować umieszczanie próbek pyłu w instrumentach badawczych Curiosity, które sprawdzą ich skład chemiczny i mineralny. Gdy łazik skończy badanie próbek, następnym jego zadaniem będzie podróż w kierunku góry, gdzie naukowcy spodziewają się odkryć ślady cząstek organicznych.
Od swojego lądowania na Czerwonej Planecie łazik przebywa w marsjańskim kraterze Gale. Do tej pory badał otoczenie za pomocą kamer, stacji meteorologicznej oraz promieni lasera.
Autor: js//tka / Źródło: PAP, NASA