Izraelski minister Itamar Ben Gwir w meczecie Al-Aksa. Złamał wieloletni kompromis

Itamar Ben Gwir na terenie meczetu Al-Aksa na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie

Źródło: Reuters

Wzgórze Świątynne leży na terenie anektowanego przez Izrael jerozolimskiego Starego Miasta. W starożytności mieściły się tam Pierwsza i Druga Świątynia Jerozolimska. Obecnie stoi tam meczet Al-Aksa wraz z sanktuarium Kopuła na Skale. Wzgórze Świątynne pozostaje najświętszym miejscem dla judaizmu i trzecim najświętszym miejscem islamu.

Według przestrzeganego od lat kompromisu, terenem administruje powoływany przez władze Jordanii zarząd, a żydzi, podobnie jak inni nie-muzułmanie, mogą to miejsce odwiedzać, ale nie mogą się tam modlić. Według Naczelnego Rabinatu Izraela i wielu autorytetów religijnych judaizmu, żydzi nie powinni wchodzić na Wzgórze Świątynne również z przyczyn religijnych.

Izraelski minister w meczecie Al-Aksa

Jak donosi Reuters, w niedzielę na terenie meczetu Al-Aksa pojawił się skrajnie prawicowy izraelski minister bezpieczeństwa Itamar Ben Gwir.

Polityk powiedział, że modlił się o zwycięstwo Izraela nad Hamasem oraz o powrót izraelskich zakładników przetrzymywanych w Strefie Gazy przez palestyńskich terrorystów. Minister wezwał "do podboju przez Izrael całego terytorium Strefy Gazy".

Polityk wezwał też w nagraniu ze Wzgórza Świątynnego Palestyńczyków do "dobrowolnej emigracji" z Gazy.

"Przekroczenie wszelkich granic"

Rzecznik prezydenta Palestyny Mahmuda Abbasa potępił wizytę Ben Gwira, ocenił, że "przekroczył wszelkie granice".

- Społeczność międzynarodowa, a w szczególności administracja USA, musi natychmiast interweniować, aby położyć kres zbrodniom osadników i prowokacjom skrajnie prawicowego rządu w meczecie Al-Aksa, zakończyć wojnę w Strefie Gazy i zapewnić pomoc humanitarną - zaznaczył Nabil Abu Rudeineh.

Na Wzgórzu Świątynnym wielokrotnie dochodziło do starć między Palestyńczykami a siłami izraelskimi. Jesienią 2000 roku wizyta przyszłego premiera Izraela Ariela Szarona na Wzgórzu wywołała falę zamieszek, które stały się bezpośrednią przyczyną trwającej pięć lat drugiej intifady, czyli powstania Palestyńczyków przeciwko izraelskiej okupacji.