Japonia jest jednym z najbardziej narażonych na trzęsienia ziemi krajów świata. Niestabilność geologiczna wywołuje ok. tysiąca wstrząsów rocznie. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat Japończycy nauczyli się tak konstruować budynki, aby zminimalizować straty spowodowane przez wstrząsy.
NAJWIĘKSZE TRZĘSIENIE W JAPONII OD 140 LAT - RELACJA NA BIEŻĄCO
+48 22 523 94 51 msz japonia
Aby budynek wytrzymał silny wstrząs jego konstrukcja musi być albo bardzo gibka albo bardzo sztywna. Gibkie budynki to zazwyczaj niewielkie domy mieszkalne lub domki letniskowe. W chwili wstrząsu budynek poddaje się wstrząsom, chwieje się, ale się nie zawali.
"Przesuwające się" drapacze
Inaczej wygląda sytuacja przy projektowaniu wieżowców i drapaczy chmur. Jak mówi prof. Zbigniew Pawłowski z wydziału architektury Politechniki Warszawskiej w takich projektach stosuje się tylko technologię budownictwa sztywnego. Wieżowiec buduje się tak, aby jego fundamenty "przesuwały" się po powierzchni, na której je zbudowano. Budynek może popękać, ale nie runie.
Innym sposobem jest absorbowanie energii wstrząsu. Wysoko na szczycie drapacza chmur umieszcza się ciężar, który w chwili trzęsienia przesuwa się z jednej strony budynku na drugą i w ten sposób powoduje, że całość konstrukcji stoi w miarę nieruchomo. Często stosuje się też w tym celu baseny z wodą. Woda falując przejmuje energię wstrząsu.
Budynki na walcach
Kolejnym sposobem, jak tłumaczy prof. Pawłowski, jest budowanie na specjalnych walcach, na których budynek przesuwa się w trakcie trzęsienia ziemi. Wszystkie drapacze chmur budowane są tak, aby siły nacisku działające na wysoką konstrukcję rozkładały się bardzo równomiernie.
- Ostatnie trzęsienia ziemi w Japonii pokazały, że nowoczesne budynki doskonale sobie radzą ze wstrząsami. O te zbudowane w ostatnich latach byłbym spokojny. Bardziej niepokoi mnie, co stanie się z tymi kilkudziesięcioletnimi, to w nich może zginąć najwięcej osób – mówi prof. Pawłowski.
Poważne trzęsienie w stolicy kraju Tokio występuje średnio co około 70 lat. W 1923 w kataklizmie, znanym jako Wielkie Trzęsienie Ziemi w Kanto (kraina geograficzna we wschodniej Japonii na wyspie Honsiu), zginęło ponad 100 tysięcy osób.
Zagrożenie trzęsieniami spowodowało, że budownictwo w Japonii jest ściśle podporządkowane zagrożeniom sejsmicznym.
Od czasów II wojny światowej Japończycy poczynili w tym zakresie imponujące postępy. Jednak eksperci przewidują, że wielkie trzęsienie ziemi w stolicy nadal może zabić kilka tysięcy osób i wstrząsnąć światowymi rynkami finansowymi.
Problem stolicy
W Tokio mieszka ponad 12 milionów ludzi stłoczonych na małej przestrzeni. Nowe budynki są odporne na wstrząsy, a armia i służby ratunkowe opracowują ćwiczenia co roku, w rocznicę trzęsienia ziemi z 1923 roku.
Problem stanowią starsze budynki. Ponad 1,5 mln domów w stolicy zostały wybudowane przed 1981 r., kiedy weszły w życie nowe przepisy budowlane. - Japończycy od kilkudziesięciu lat mają instytuty naukowe, które zajmują się tylko i wyłącznie pracami badawczymi nad technologią antysejsmiczną – mówi prof. Zbigniew Pawłowski z wydziału architektury Politechniki Warszawskiej.
Sekcja Dokumentacji i Analiz
Źródło: tvn24
Źródło zdjęcia głównego: www.strongtie.com