Badania pokazują, że kości żołnierzy, którzy walczyli pod Waterloo, zostały użyte przed laty do produkcji cukru. Wyjaśnia to trudność w ich znalezieniu, choć pole bitwy opodal tej belgijskiej miejscowości stało się krwawym cmentarzyskiem. Bernard Wilkin, kierownik prac w archiwum państwowym, powiedział, że kości "zostały wykopane przez miejscowych chłopów, by sprzedać je na regionalny przemysł". Naukowiec potrzebował kilku lat badań, aby rozwikłać tę dwustuletnią zagadkę.
Bitwa pod belgijskim Waterloo z 18 czerwca 1815 roku była jedną z najbardziej krwawych w XIX wieku. Pochłonęła co najmniej dwadzieścia tysięcy ofiar śmiertelnych. I choć Waterloo stało się ogromnym cmentarzyskiem, dziś nie jest łatwo odnaleźć kości walczących. Dlaczego? Odpowiedź można znaleźć w archiwach państwowych Belgii.
Bernard Wilkin, kierownik prac w archiwum państwowym, wyjaśniał, że "kości zmarłych na polu bitwy pod Waterloo zostały wykopane przez miejscowych chłopów, by sprzedać je na regionalny przemysł". - Prawdopodobnie cukrownikom we Francji - dodał. Ekspert potrzebował kilku lat badań, aby rozwikłać tę dwustuletnią zagadkę.
U początku XIX wieku przemysł cukrowniczy przeżywał rozkwit. Do wytworzenia cukru niezbędny był jednak jeden pierwiastek - węgiel zwierzęcy lub kości. I choć dziś węgiel ten jest zakazany w przemyśle, w przeszłości było inaczej.
- Popyt eksploduje, ludzie kupują cukier wszędzie, staje się on przedmiotem powszechnym. Ale do produkcji węgla zwierzęcego potrzebne są kości i istnieje wielka pokusa, aby szukać kości gdzie indziej niż w rzeźniach - opisywał Wilkin. Przekazał, że kiedy świadkowie zarzucali chłopom wydobywanie szczątków z pola bitwy, ci twierdzili, że wykopują tylko końskie kości.
- Ludzie, którzy zbierali te kości, byli albo biedni, albo bezdomni - mówił historyk Robin Schafer. Wyjaśniał, że byli to często robotnicy z Waterloo lub rolnicy.
Czy to czyni z nas kanibali? Według Bernarda Wilkina być może.
Bitwa pod Waterloo
Bitwa pod belgijskim Waterloo, niedaleko Brukseli, odbyła się w czerwcu 1815 roku. Była ostatnią stoczoną przez Napoleona Bonapartego. Francuska armia została pokonana przez siły brytyjskie pod wodzą księcia Wellingtona, sprzymierzone z armią pruską pod dowództwem feldmarszałka Gebharda von Bluchera.
Historycy opisują bitwę jako punkt zwrotny w historii Europy, który położył kres napoleońskim ambicjom, by rządzić większą jej częścią. Zmieniła także stosunki między Wielką Brytanią a pozostałymi państwami kontynentu.
Źródło: ENEX
Źródło zdjęcia głównego: Chris van Houts/Waterloo Uncovered