Ludwika Wujec nie żyje. "Walczyła o demokrację i wolność słowa i to osiągnęła"

"Dziś odeszła moja Mama, Ludwika Wujec. Miała 83 lata" - poinformował w niedzielę na Facebooku Paweł Wujec. "Dziękujemy wszystkim przyjaciołom i znajomym, którzy tak chętnie - i nieraz tłumnie - odwiedzali Mamę w ostatnich latach. Mama uwielbiała te spotkania, żyła dla nich, sprawiały jej mnóstwo radości. Kochała życie i ludzi" - napisał.

"Przez ostatnie lata Mama bardzo tęskniła za Tatą. Mam cichą nadzieję, że teraz znów są razem. O szczegółach dotyczących pogrzebu poinformujemy później. Potrzebujemy chwili ciszy" - dodał.

WYWIAD Z LUDWIKĄ WUJEC W TVN24 GO: "Rzadko spotyka się kogoś tak prawego, dobrego od środka"

"Odważna kobieta Solidarności. Żona Henryka. Walczyła o demokrację i wolność słowa i to osiągnęła. Zawsze mogłem liczyć na Twoją życzliwość. W tym roku rocznicę 4 czerwca będziemy świętować bez Ciebie. Bardzo smutny dzień" - napisał na platformie X poseł Michał Szczerba.

"Zmarła Ludwika Wujec Wspaniała, cudowna, mądra kobieta. Miałem ten zaszczyt Ją znać i cieszyć się nieraz Jej towarzystwem. Nigdy nie zapomnę wieczoru 13 grudnia 2018 roku, z Nią i Henrykiem, kiedy Wolnym Sądom i krakowskim sędziom opowiadali swoje wrażenia z mroźnego grudnia 1981" - napisał Michał Wawrykiewicz, współzałożyciel inicjatywy "Wolne Sądy".

Doniesienia o śmierci Ludwiki Wujec skomentował także Paweł Kowal. "Kochana Ludka. (...) wspaniała i mądra osoba, wielka postać historii Polski" - czytamy we wpisie.

W okresie PRL Ludwika i Henryk i Wujcowie angażowali się w niesioną przez KOR pomoc osobom represjonowanym po wydarzeniach w Radomiu i Ursusie. Organizowali prasę podziemną, uczestniczyli w protestach, działali w Solidarności. Oboje byli internowani w stanie wojennym. Ludwika Wujec była asystentką Tadeusza Mazowieckiego w czasie obrad Okrągłego Stołu, a później działa m.in. w samorządzie warszawskim.

W czasie jednej z organizowanych przed laty debat dotyczących aktywności opozycjonistek Ludwika Wujec podkreślała, że w polskiej opozycji demokratycznej działało wiele kobiet. Po wprowadzeniu stanu wojennego, aresztowaniach i internowaniach, które w pierwszym rzędzie objęły mężczyzn, to one przyjęły na siebie główny ciężar pracy opozycyjnej - redagowania podziemnej prasy, zbierania informacji, pomocy dla rodzin internowanych i ukrywających się - opowiadała.

- Władze PRL-u nie doceniały roli kobiet i skupiały się przede wszystkim na działalności mężczyzn. To sprawiało, że właśnie panie miały zdecydowanie większe możliwości w działalności konspiracyjnej, gdyż nie były tak mocno narażone na ujawnienie. My miałyśmy większą swobodę, więc przejęłyśmy mnóstwo zadań – wspominała Ludwika Wujec.