Wiewiórki atakują z wielkiego ekranu

"Alvina i wiewiórki" w wersji pełnometrażowej można oglądać w polskich kinach od 11 stycznia. To nowa wersja kultowego serialu animowanego, łącząca ujęcia z udziałem aktorów z animacją komputerową. Pełna humoru opowieść o przygodach trzech niezwykłych wiewiórek, które wprowadzają się do domu początkującego kompozytora piosenek i pomagają mu zrobić wielką karierę w świecie muzyki adresowana jest przede wszystkim do widowni rodzinnej.

Twórca piosenek Dave Seville zamienia śpiewające wiewiórki Alvina, Szymona i Teodora w sensację rynku muzyki pop, wcześniej jednak wymykające się spod wszelkiej kontroli trio wtargnie do jego domu i wywróci uporządkowane życie osobiste do góry nogami.

W filmie występują: Jason Lee („Na imię mi Earl”) jako Dave Seville, David Cross („Zakochany bez pamięci”) i niemal debiutująca na dużym ekranie Cameron Richardson. Reżyserem jest Tim Hill, twórca „Garfielda 2”, zaś autorami scenariusza są Jon Vitti, weteran serialu “Simpsonowie” oraz spółka Will McRobb - Chris Viscardi („Dzień bałwana”).

Kultowe wiewióry

"Alvin i Wiewiórki" - w różnych wcieleniach - bawią amerykańską widownię od blisko 50 lat. Są dziełem piosenkarza i autora piosenek Rossa Bagdasariana, zaś temat muzyczny serialu stał się dla wielu pokoleń trwałym fragmentem kultury masowej.

Producent kinowej wersji przygód gryzoni Ross Bagdasarian jr. potwierdza, że pełnometrażowy film o przygodach Alvina i wiewiórek planowany był od dawna. - Janice Karman (żona i drugi producent) i ja rozważaliśmy realizację tego filmu od ponad 10 lat i był to jeden z naszych priorytetów. Wszystko po to, by zaspokoić oczekiwania trzech pokoleń wielbicieli Alvina - wyjaśnia producent. A jego żona dodaje: - Chcieliśmy, by kinowe wiewiórki stały się kwintesencją postaci, z jakimi wychowywali się nasi widzowie. Dzięki efektom komputerowym Alvin stał się trójwymiarowy, ale duchem ciągle jest taki sam - wyjaśnia.

Eliksir na długowieczność

W 1958 roku Ross Bagdasarian senior - muzyk i kompozytor "piosenek bez sukcesu", podpisał kontrakt ze studiem Liberty Records, gorączkowo szukającym przeboju. Za ostatnie oszczędności Bagdasarian kupił profesjonalny magnetofon i zaczął zastanawiać się, co można z nim zrobić. Rozglądając się wokół, zauważył książkę „Duel with the Witch Doctor” na biurku. To była jego inspiracja do napisania piosenki „Witch Doctor”.

Nagrywając piosenkę Bagdasarian posłużył się technicznym trickiem: zarejestrował słowa piosenki w zwolnionym tempie, posługując się niskim głosem, a następnie odtworzył zapis z normalną szybkością. Ta technika umożliwiła wkrótce stworzenie trzech głosów – Alvina, Szymona i Teodora.

Kiedy singiel „Witch Doctor” został sprzedany w trzech milionach egzemplarzy, wytwórnia Liberty Records złapała równowagę. Ale wpływy okazały się zbyt niskie, by utrzymać się na rynku, toteż zamówiono u Bagdasariana kolejny przebój. Eksperymentując z taśmą kompozytor nagrał swojego czteroletniego syna, który w środku lata 1958 roku pytał o święta Bożego Narodzenia. To był początek tworzenia piosenki, która stała się bardzo popularnym świątecznym przebojem – „The Chipmunk Song (Christmas Don’t Be Late)”.

Wiewiórki zadebiutowały w telewizji, występując z „Dave’em Seville” (Bagdasarianem) w programie „The Ed Sullivan Show” i odnosząc oszałamiający sukces. Ludzie domagali się Alvina i spółki, chcieli się z nimi zaprzyjaźnić. Wszelkie maskotki i zabawki o wyglądzie wiewiórek rozchodziły się jak ciepłe bułeczki, podobnie jak płyty z ich piosenkami.

Serial „The Alvin Show” wszedł do programu telewizyjnego na jesieni 1961 roku, kreując nowy wizerunek Alvina, Szymona i Teodora. Teraz gryzonie - podążając za rozwojem techniki - chcą opanować świat srebrnego ekranu.

Źródło: Studio Sonica