Lud Clovis zamieszkiwał północne obszary Ameryki Północnej około 13 tysięcy lat temu podczas ostatniej epoki lodowcowej. Naukowcy dowiedli już, że używali oni ostrych narzędzi do zabijania mamutów i innych dużych zwierząt. Do tej pory nie było jednak bezpośrednich dowodów na to, że stanowiły one część diety tej koczowniczej społeczności. Znaleziono tylko szczątki zwierząt i fragmenty broni.

Przełomowe wnioski uzyskano dzięki najnowszej analizie. Specjaliści zbadali ślady chemiczne pozostawione przez produkty spożywcze w szczątkach 18-miesięcznego dziecka, które zostało pochowane tysiące lat temu i odnalezione w 1968 r. w pobliżu małej miejscowości Wilsall w stanie Montana. Ponieważ chłopiec był karmiony piersią, zespół naukowców był w stanie ustalić jak wyglądała dieta jego matki.

Mamuty i inne duże ssaki

Badacze doszli do wniosku, że kobieta jadła głównie mięso z megafauny, czyli największych zwierząt w ekosystemie - zwłaszcza mamutów, które stanowiły 35-40 procent jej diety. Jej dużą część stanowiły też jelenie, żubry, wielbłądy i konie, a mięso małych ssaków oraz rośliny spożywała w znikomych ilościach.

- Megafauna, w szczególności mamuty kolumbijskie, dostarczały ogromnych ilości mięsa i tłuszczu - powiedział archeolog James Chatters z kanadyjskiego McMaster University, współautor badania opublikowanego w czasopiśmie "Science Advances". Zwierzęta te, przodkowie dzisiejszych słoni, osiągały wysokość około czterech metrów i ważyły nawet 11 ton.

"Ludzie mogli odegrać w tym większa rolę"

Jak zaznaczają autorzy badania, nowe odkrycia potwierdzają koncepcję, że koczownicza społeczność, której przodkowie przekroczyli pas lądu łączący dzisiejszą Syberię z Alaską i Kanadą, koncentrowała się na polowaniu na największe ofiary w ekosystemie.

Według naukowców ludzie Clovis prawdopodobnie pokonywali duże odległości, podążając szlakami migracyjnymi mamutów. Ta strategia umożliwiła im "rozprzestrzenienie się po Ameryce Północnej i Południowej w ciągu zaledwie kilkuset lat".

- Te wnioski pomagają nam również zrozumieć przyczyny wymierania megafauny pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Ludzie mogli odegrać w tym większą rolę, niż czasami się uważa - zwrócił uwagę archeolog Ben Potter z Uniwersytetu Alaski.