Albert Einstein w wieku zaledwie 26 lat opublikował kilka prac przełomowych dla fizyki, w tym tę zawierającą szczególną teorię względności. Innych naukowców od lat fascynuje fenomen jego inteligencji. Według najnowszych badań kluczem do tego sekretu mogło być wyjątkowo dobrze rozwinięte połączenie między półkulami mózgu noblisty.
- To badanie w znacznie większej mierze niż jakiekolwiek inne dane naprawdę przenika do środka mózgu Einsteina - powiedział współautor analizy Dean Falk, antropolog ewolucyjny Uniwersytetu Stanowego Florydy.
Łączność między półkulami
Mowa o publikacji "Ciało modzelowate mózgu Alberta Einsteina: kolejny klucz do jego wysokiej inteligencji" przedstawionej w czasopiśmie "Brain". Jej główny autor Weiwei Men z wydziału fizyki East China Normal University opracował na potrzeby badania specjalną technikę, która pozwoliła po raz pierwszy szczegółowo przeanalizować ciało modzelowate Einsteina.
- Ta technika powinna zainteresować innych naukowców badających wewnętrzną komunikację w mózgu - podkreślił Falk.
Ciało modzelowate, zwane też spoidłem wielkim mózgu, to największe pasmo włókien łączące dwie półkule mózgowe i ułatwiające komunikację między nimi. Liczy 7-10 cm długości, zbudowane jest z istoty białej mózgu i znajduje się na dnie jego szczeliny podłużnej.
Im grubsze, tym więcej nerwów
Metoda Mena polegała na mierzeniu i oznaczaniu kolorami zmieniającej się grubości kolejnych części ciała modzelowatego, w których przecinają się nerwy przechodzące z jednej półkuli do drugiej. To właśnie ta grubość wskazuje, jaka liczba nerwów krzyżuje się w danym miejscu.
Tym samym można określić jakość połączenia dwóch stron mózgu w różnych jego obszarach, odpowiadających za różne funkcje - na przykład ruch rąk jest związany z aktywnością przedniej części mózgu, natomiast zdolność liczenia - tylnej.
Miał lepsze połączenie
Ta technika pozwoliła na porównanie pomiarów mózgu Einsteina z dwoma grupami badawczymi - jedna obejmowała 15 mężczyzn w starszym wieku, a druga 52 mężczyzn 26-letnich - czyli w wieku Einsteina z 1905 r. To właśnie wtedy, w swoim tzw. "cudownym roku" przyszły noblista opublikował cztery artykuły, które znacząco przyczyniły się do rozwoju nowoczesnej fizyki i zmieniły powszechne poglądy na temat kosmosu, czasu, masy i energii .
Analiza wykazała, że mózg Einsteina posiadał bardziej rozległe połączenia między pewnymi obszarami półkul niż mózgi zarówno młodszych, jaki i starszych mężczyzn z grup kontrolnych.
Nietypowe cechy, wyjątkowe zdolności
Weiwei Men zainicjował badania nad ciałem modzelowatym Einsteina po tym, jak Dean Falk i inni badacze opublikowali w 2012 r. fotografie ukazujące w wysokiej rozdzielczości powierzchnie z wewnętrznych półkul mózgowych fizyka.
Już wtedy badacze odnotowali, że mózg noblisty ma pewne nietypowe cechy w porównaniu z przebadanymi organami z grup kontrolnych. Uznali, że właśnie te neurologiczne osobliwości mogły być związane z wysoko rozwiniętymi zdolnościami poznawczymi Einsteina.
Po śmierci uczonego w 1955 r. jego mózg został pobrany i zachowany do badań. Wykonano wtedy wiele jego zdjęć w różnych ujęciach. Pocięto też organ na 240 bloków, z których sporządzono preparaty histologiczne.
Autor: js/ja / Źródło: Medicalxpress.com
Źródło zdjęcia głównego: Wikipedia/CC-BY/Oren Jack Turner