- To badanie w znacznie większej mierze niż jakiekolwiek inne dane naprawdę przenika do środka mózgu Einsteina - powiedział współautor analizy Dean Falk, antropolog ewolucyjny Uniwersytetu Stanowego Florydy.

Łączność między półkulami

Mowa o publikacji "Ciało modzelowate mózgu Alberta Einsteina: kolejny klucz do jego wysokiej inteligencji" przedstawionej w czasopiśmie "Brain". Jej główny autor Weiwei Men z wydziału fizyki East China Normal University opracował na potrzeby badania specjalną technikę, która pozwoliła po raz pierwszy szczegółowo przeanalizować ciało modzelowate Einsteina.

- Ta technika powinna zainteresować innych naukowców badających wewnętrzną komunikację w mózgu - podkreślił Falk.

Ciało modzelowate, zwane też spoidłem wielkim mózgu, to największe pasmo włókien łączące dwie półkule mózgowe i ułatwiające komunikację między nimi. Liczy 7-10 cm długości, zbudowane jest z istoty białej mózgu i znajduje się na dnie jego szczeliny podłużnej.

Im grubsze, tym więcej nerwów

Metoda Mena polegała na mierzeniu i oznaczaniu kolorami zmieniającej się grubości kolejnych części ciała modzelowatego, w których przecinają się nerwy przechodzące z jednej półkuli do drugiej. To właśnie ta grubość wskazuje, jaka liczba nerwów krzyżuje się w danym miejscu.

Tym samym można określić jakość połączenia dwóch stron mózgu w różnych jego obszarach, odpowiadających za różne funkcje - na przykład ruch rąk jest związany z aktywnością przedniej części mózgu, natomiast zdolność liczenia - tylnej.

Miał lepsze połączenie

Ta technika pozwoliła na porównanie pomiarów mózgu Einsteina z dwoma grupami badawczymi - jedna obejmowała 15 mężczyzn w starszym wieku, a druga 52 mężczyzn 26-letnich - czyli w wieku Einsteina z 1905 r. To właśnie wtedy, w swoim tzw. "cudownym roku" przyszły noblista opublikował cztery artykuły, które znacząco przyczyniły się do rozwoju nowoczesnej fizyki i zmieniły powszechne poglądy na temat kosmosu, czasu, masy i energii .

Analiza wykazała, że mózg Einsteina posiadał bardziej rozległe połączenia między pewnymi obszarami półkul niż mózgi zarówno młodszych, jaki i starszych mężczyzn z grup kontrolnych.

Nietypowe cechy, wyjątkowe zdolności

Weiwei Men zainicjował badania nad ciałem modzelowatym Einsteina po tym, jak Dean Falk i inni badacze opublikowali w 2012 r. fotografie ukazujące w wysokiej rozdzielczości powierzchnie z wewnętrznych półkul mózgowych fizyka.

Już wtedy badacze odnotowali, że mózg noblisty ma pewne nietypowe cechy w porównaniu z przebadanymi organami z grup kontrolnych. Uznali, że właśnie te neurologiczne osobliwości mogły być związane z wysoko rozwiniętymi zdolnościami poznawczymi Einsteina.

Po śmierci uczonego w 1955 r. jego mózg został pobrany i zachowany do badań. Wykonano wtedy wiele jego zdjęć w różnych ujęciach. Pocięto też organ na 240 bloków, z których sporządzono preparaty histologiczne.

Autor: js/ja / Źródło: Medicalxpress.com