Szanghaj to największe miasto Chin i najludniejsza metropolia świata. Żyje w niej około 23 mln mieszkańców. O poziomie rozwoju i dynamice miasta przekonują nas nie tylko dane statystyczne, ale też zdjęcia wykonane z kosmosu.
Szanghaj leży w delcie rzeki Jangcy. To właśnie swojemu położeniu zapewnił sobie tytuł kluczowego ośrodka gospodarczego, finansowego i komunikacyjnego.
Burzliwa historia
Jeszcze 1000 lat temu delta Jangcy była obszarem typowo rolniczym, z powoli rozwijającym się portem morskim. Przystań i sam Szanghaj zaczęły zyskiwać na znaczeniu dzięki eksportowi bawełny, nawozów i jedwabiu w XVIII i XIX wieku.
Po wojnie opiumowej na podstawie traktatu w Nankinie szanghajski port został otwarty dla międzynarodowego handlu, co rozpoczęło jego dynamiczny rozwój. Pierwsza swoje fabryki wybudowała tam Japonia, potem na mocy międzynarodowych traktatów inne mocarstwa rozpoczęły lokowanie swojego kapitału. Ich działania były na tyle skuteczne, że w latach dwudziestych XX w. Szanghaj stał się największym centrum finansowym na Dalekim Wschodzie.
W 1949 r. komuniści zajęli miasto i uczynili z niego ważny ośrodek przemysłowy. Szanghaj ma dziś rozwinięty przemysł metalowy, chemiczny, włókienniczy, spożywczy i technologiczny.
W 1992 r. rząd nadał Szanghajowi ulgi podatkowe dla inwestorów, co sprawiło, ze przyrost gospodarczy w mieście sięga nawet 15 proc.
Postęp i tempo rozwoju doskonale oddają zdjęcia miasta wykonane z kosmosu w 2002 i 2012 r. Widać na nich jak szybko, i na jaką skale powstają nowe dzielnice. Miasto jest najmocniej oświetlone w centrach finanowych. Białe świecące punkty to skupiska nowych drapaczy chmur, mierzących ponad 400 metrów wysokości:
Autor: mm/mj / Źródło: earthobservatory.nasa.gov