Ich wygląd przyprawia o dreszcze

Większość z nich jest bardzo rzadka. Żyją w otchłaniach wód oceanicznych i są przystosowane do bardzo trudnych warunków.

Niestraszne jest im niskie nasycenie tlenu, wieczne ciemności czy ograniczona liczba pokarmu, bo natura wyposażyła je w cechy, które pozwalają im to przezwyciężyć. Naukowcy, aby je zbadać, w wielu przypadkach muszą korzystać ze skamielin, które zostały wyrzucone na brzeg lub znalezione w żołądkach innych ssaków. Niektóre z nich są tak rzadkie, że krążą o nich legendy. Ich wygląd może przyprawić o dreszcze. Oto 10 najciekawszych morskich okazów, które mogą przyśnić się w nocy.

Płaszczak

Rekin należący do rodziny Chlamydoselachidae. Najniższa głębokość, na jakiej go złapano, wynosiła 1570 m. W zatoce Suruga w Japonii można go spotkać na głębokości od 50 do 200 metrów. Jego długie szczęki, wyposażone w cienkie jak igły zęby, umożliwiają połknięcie ofiary w całości. Żywi się głowonogami.

Japoński krab pacyficzny

Największy stawonóg na świecie. Jest tak rzadki, że zaliczany jest do żywych skamieniałości, czyli organizmów nieposiadających bliskich żyjących krewnych i o których wiedza pochodzi ze skamieniałości. Długość jego odnóży może osiągać nawet od 3 do 4 m. Według niektórych hipotez krab ten może osiągać wiek nawet 100 lat, ale nie zostało to jeszcze w żaden sposób udowodnione. Najczęściej spotykany jest na wschód od Archipelagu Japońskiego, zwykle na głębokości od 200 do 300 metrów.

Wampirzyca piekielna

Głębinowy głowonóg. Jak opisał go amerykański oceanograf William Beebe: bardzo mała, ale straszna ośmiornica, czarna jak noc, ze szczękami białymi jak kość słoniowa i krwistoczerwonymi oczami. Płaszcz wampirzycy osiąga do 13 cm długości. Nie żywi się jednak krwią, jak mogłoby się wydawać. Jej głównym źródłem pożywienia są cząstki obumarłej materii organicznej. Ma aksamitnoczarny lub bladoczerwonawy kolor. Posiada osiem ramion połączonych błoną. Oczy mają 2,5 cm średnicy. Naukowcy odkryli, że dzięki specjalnym fotoforom na zakończeniach ośmiu ramion, wampirzyca wytwarza bioluminescencyjny płyn, dzięki któremu roztacza wokół siebie świecącą zasłonę.

Kałamarnica olbrzymia

Jeden z dwóch największych rodzajów mięczaków na świecie. Posiada dziesięć ramion, dwa z nich mają haczykowate przyssawki. Największy znany okaz odnaleziono w 1887 roku na wybrzeżu Nowej Zelandii. Średnica jego oczu sięgała 37 cm, a długość ciała miała prawie 18 m. Jest uważana za zwierzę mityczne, o jej istnieniu przez stulecia krążyły legendy. Naukowcy nadal mają o kałamarnicach niewielką wiedzę ze względu na to, że badają jedynie martwe okazy wyrzucone na brzeg. Dopiero w 2011 roku udało po raz pierwszy sfilmować żywego przedstawiciela tego gatunku w jego naturalnym środowisku.

Mitsukurina

Zwany też rekinem chochlikiem lub rekinem Owstona. Ma charakterystyczny kształt głowy - wydłużony ku przodowi, przypominający kielnię. Oprócz tego mitsukurina odznacza się wysuwanymi szczękami i różowym zabarwieniem ciała. Występuje najczęściej w głębinach morskich, poniżej 200 m.

Zębacz pasiasty

Okazy osiągają od 50 do 80 cm, maksymalnie do 150 cm długości. Mają zmienne szaroniebieskie, czarne lub rdzawobrązowe ubarwienie. Zębacze posiadają bardzo mocne szczęki i zęby. Nie są jednak agresywne. Groźnie wyglądające zęby służą przeważnie do rozłupywania jeżowców, twardych skorup ślimaków, krabów i innych organizmów, które można znaleźć na dnie. Zębacza najczęściej można spotkać w wodach północnego Oceanu Atlantyckiego, zdarza mu się też przywędrować na Bałtyk.

Anoplogaster

Ta przerażająco wyglądająca ryba o długich, ostrych zębach żyje na głębokości nawet pięciu kilometrów. Dorosłe osobniki są ciemnobrązowe albo czarne. Mają też wielką, kościstą i drobno wyrzeźbioną głowę. Żywi się innymi rybami, skorupiakami i głowonogami. Spotykana jest u wybrzeży Ameryki Północnej.

Viperfish

Łacińska nazwa tej ryby to Chauliodus. Jej charakterystyczną cechą są zęby przypominające cienkie igły. Zwykle przebywa na głębokości od 80 do 1520 m. Naukowcy przypuszczają, że ryby te atakują swoje ofiary po zwabieniu ich wiązką słabego światła. Tworzą ją dzięki fotoforom, umieszczonym od strony brzusznej. Zęby w kształcie kłów służą do unieruchomienia ofiary.

Połykacz

Ryba ta wyróżnia się bardzo dużą szczęka i rozciągliwą gardzielą. Worek gardzielowy przypomina wór skórny, podobny do tych u pelikanów. Stąd pochodzi łacińska nazwa tego gatunku - Eurypharynx pelecanoides. Ma jamę gębową o dużej pojemności. U osobnika mierzącego 35 cm i objętości ciała sięgającej 9 cm sześciennych, jama gębowa może pomieścić nawet 100 cm sześciennych wody. Wykazano, że znajdują się w niej komórki gruczołowe, wypełnione kwasochłonnymi białkowymi ziarnistościami. Są hipotezy, że produkują one enzymy trawienne albo substancje toksyczne, oddziałujące na zdobycz zamkniętą w jamie gębowej, zanim zostanie skonsumowana.

Żabnica

Pomimo swojego osobliwego wyglądu ryba ta jest bardzo pożądana ze względów kulinarnych. Cieszy się popularnością szczególnie w kuchni francuskiej. Mięso nie przypomina wcale smaku ryby, kojarzy się bardziej z kurczakiem lub młodym królikiem. Żabnica ma silnie spłaszczone ciało. Posiada szeroką głowę z dużym otworem gębowym wyposażonym w ostre, ruchome zęby. Ma wysuniętą dolną szczękę. Dzięki płetwom piersiowym może pełzać po dnie. Dorosłe osobniki osiągają nawet 2 m długości.

Autor: dd/rp / Źródło: BuzzFeed / Wikipedia