Difenbachia – uprawa i pielęgnacja

● Difenbachia jest silnie trującą rośliną, dlatego wszelkie prace pielęgnacyjne należy wykonywać w rękawiczkach, a także chronić dzieci i zwierzęta przed kontaktem z nią. ● Difenbachia nie ma dużych wymagań hodowlanych i pielęgnacyjnych, jednak źle znosi bezpośrednie nasłonecznienie i przeciągi. ● Kwiaty difenbachii rzadko się pojawiają w uprawie domowej, jednak w przypadku zakwitnięcia rośliny, należy usunąć kwiatostany, aby nie osłabiały rośliny. ● Difenbachię należy co rok przesadzać do większej o dwa rozmiary doniczki.

Difenbachia (można spotkać się też z nazwami diffenbachia i diphenbachia) jest egzotyczną rośliną, która jest ceniona przez hodowców za atrakcyjny pokrój i oryginalną barwę liści. Liście kwiatu difenbachia są duże i szerokie, mają sercowaty lub lancetowaty kształt i charakterystyczne zabarwienie. W domowych warunkach roślina rzadko kwitnie, jednak gdy to się zdarzy, wytwarza jednopienne kwiaty okryte pochwami kwiatowymi, charakterystycznymi dla roślin z rodzaju obrazkowatych. Co ciekawe i jednocześnie bardzo ważne dla hodowców difenbachii, jeśli pojawią się kwiatostany, należy je jak najszybciej usunąć, aby nie dopuścić do obumierania liści.

W domowej uprawie difenbachii najbardziej cenione są takie odmiany, jak:

difenbachia Exotica – posiadająca ciemnozielone liście pokryte przebarwieniami w kolorze kremowym i bladozielonym,

difenbachia Rudolph Roehrs –  młode liście tej odmiany są kremowobiałe, a z czasem pojawiają się na nich bladozielone plamy oraz zielone żyłki i brzegi,

difenbachia Tropic Snow – to odmiana ma liście kremowobiałe, które wyróżniają się na tle ciemnozielonych nerwów i obrzeżenia.

difenbachia Camilla – ciemnozielone, szerokie, nieregularne obrzeżenie liści tej odmiany kontrastuje kremowym środkiem,

difenbachia Reflector – na powierzchni liści tej odmiany powstaje ciekawa, pstrokata mozaika tworzona przez nieregularne, kremowe, jasno i ciemnozielone plamki,

difenbachia Camouflage – ta odmiana ma niemal całkowicie żółte liście, na których pojawiają się nieregularne, ciemnozielone kropki i plamy.

Naturalnym środowiskiem difenbachii są lasy tropikalne, dlatego należy zapewnić jasne i wilgotne stanowisko, jednak bez bezpośredniego nasłonecznienia. Roślina będzie dobrze się rozwijać również w półcienistych miejscach, jednak spowoduje to mniejsze wybarwienie liści – odmiany silniej pstrolistne potrzebują więcej światła.

Difenbachia nie lubi przeciągów, a optymalna temperatura dla tej rośliny to około 20 st. Celsjusza. Dieffenbachia preferuje wysoką wilgotność, dlatego latem najlepiej postawić doniczkę z rośliną na podstawce wypełnionej kamykami i wodą, uważając jednak, by spód doniczki nie dotykał wody. Liście difenbachii dobrze znoszą zraszanie wodą, zatem jest to dobry sposób na zapewnienie roślinie odpowiedniego poziomu wilgotności. Inną metodą może być postawienie w pobliżu rośliny nawilżacza powietrza lub miski z wodą.

Najlepszym podłożem dla kwiatu difenbachia będzie gleba o kwaśnym odczynie, np. mieszanka ziemi kompostowej, torfu i wermikulitu. Na dnie doniczki należy utworzyć warstwę drenażową z kamyków lub keramzytu.

Wiosną i latem difenbachię należy podlewać obficie dwa do trzech razy w tygodniu, uważając jednak, by korzenie nie „stały” w wodzie. Zimą natomiast trzeba utrzymywać glebę lekko wilgotną, podlewając letnią wodą nie częściej niż raz w tygodniu. Po każdym podlaniu rośliny należy usunąć nadmiar wody z podstawki.

Od wiosny do jesieni należy zasilić difenbachię raz w miesiącu nawozem płynnym. W tym celu można użyć mieszanki przeznaczona dla kwiatów o ozdobnych liściach.

Diphenbachia to kwiat, który wymaga corocznego przesadzania. Należy to robić na wiosnę, każdorazowo do doniczki o dwa rozmiary większej od poprzedniej.

Do zabiegów pielęgnacyjnych difenbachii zalicza się również odmładzanie rośliny, czyli usuwanie dolnych, obumarłych liści. Niestety po dłuższym okresie stosowania tego zabiegu odmładzającego połączonego z szybkim wzrostem rośliny, staje się ona mało atrakcyjna wizualnie, gdyż jej łodygi stają się bardzo widoczne. W takiej sytuacji można rozmnożyć roślinę poprzez obcięcie łodyg około 10 centymetrów nad ziemią. Z pozostałych części łodyg odrosną nowe pędy. Ze ściętych pędu można przygotować sadzonki, które należy ukorzenić w wodzie, a następnie umieścić w doniczce wypełnionej podłożem. Można przygotować również sadzonki wierzchołkowe z liści difenbachii.

Diphenbachia jest podatna na niektóre choroby infekcyjne. Do najczęściej spotykanych chorób atakujących diphanbachię zaliczają się: - fytoftoroza, - rizoktonioza, - szara pleśń, - zgnilizna podstawy pędu, - brunatna plamistość liści, - pierścieniowa plamistość liści.

Większość z tych chorób powoduje żółknięcie liści difenbachii i brunatne plamy na łodygach. Szara pleśń objawia się dodatkowo tworząc szary, puszysty nalot na łodygach.

Przebarwienia liści difenbachii mogą być powodowane również przez szkodniki roślin doniczkowych, takie jak przędziorki, wełnowce i miseczniki. Mszyce bardzo rzadko atakują diphanbachię. 

Difenbachia wykazuje wprawdzie właściwości oczyszczające powietrze z wielu toksyn (np. ksylenu, toluenu), jednak jest również bardzo niebezpieczna, szczególnie dla dzieci i zwierząt domowych. W tkankach rośliny znajduje się silnie trujący sok, który zawiera między innymi szczawiany wapnia i enzymy trawienne. Wszelkie prace przy pielęgnacji difenbachii powinny być wykonywane w rękawiczkach, ponieważ jeśli sok dostanie się do oczu, nosa, ust lub będzie miał kontakt ze skórą, może być przyczyną wielu problemów zdrowotnych, takich jak trudności z oddychaniem, obrzęki, stany zapalne, czy poparzenia. Spożycie liści difenbachii przez dziecko może spowodować podrażnienie, a nawet tymczasowy paraliż strun głosowych. O poważnym zagrożeniu płynącym z kontaktu z zawartymi w roślinie sokami może chociażby świadczyć fakt, że był wykorzystywany przez Indian do zatruwania strzał.