Adamowicz, Przybylska, Walentynowicz, Huelle... Znane osoby pochowane na trójmiejskich cmentarzach

Ta śmierć wstrząsnęła całą Polską. Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz został zaatakowany nożem podczas finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Zmarł kilkanaście godzin później w szpitalu.

- To nie przypadek, że ostatnie słowa Pawła Adamowicza, wypowiedziane tuż przed śmiercią, odwoływały się do dobra i radości dzielenia się tym dobrem z innymi. Mówił: "to jest cudowny czas dzielenia się dobrem". Przywoływał cechy Gdańska i gdańszczan: "Gdańsk jest szczodry, Gdańsk dzieli się dobrem". Może to przypadek, ale przecież wiemy, że Bóg przemawia czasem także w takie zwyczajne sytuacje, które z pozoru są kawałkiem rzeczywistości, a z perspektywy nadają naszej refleksji zupełnie inny wymiar - mówił podczas mszy z okazji piątej rocznicy śmierci Adamowicza ks. Kazimierz Sowa.

Grób Pawła Adamowicza, prezydenta Gdańska przez 21 lat, znajduje się w Bazylice Mariackiej w Gdańsku.

Paweł Huelle (1957-2023). Pisarz - prozaik, poeta i dramaturg- który swoją twórczość poświęcił głównie Gdańskowi jako rodzinnemu miastu. Ogromną popularność przyniosła mu debiutancka powieść Weiser Dawidek (wydana w 1987). Dzieło zostało zekranizowane przez Wojciecha Marczewskiego w 2000 roku pod tytułem Weiser.  

Pisarz został pochowany na cmentarzu Srebrzysko - rejon IV, kwatera TAR I, rząd 2a, numer grobu 8. 

Lucyna Legut (1926-2011). Aktorka teatralna, malarka, pisarka, autorka utworów dla dzieci i młodzieży, słuchowisk radiowych oraz widowisk telewizyjnych i teatralnych. 

W 1950 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie. W latach 1956–1983 była aktorką Państwowego Teatru „Wybrzeże” w Gdańsku. Debiutowała jako pisarka w roku 1960.  

Od roku 1950 związana była z reżyserem Wojciechem Jerzym Hasem. Ich związek trwał 10 lat i obfitował w listy, które się zachowały i zostały wydane w książce pt. „Ptak srebrnopióry”. 

Pochowana na cmentarzu Srebrzysko w kolumbarium na prawo od głównego wejścia. 

Anna Kurska (1929-2016). Polska prawniczka i polityk, adwokat, sędzia, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL, senator V i VI kadencji. Była matką Jarosława oraz Jacka Kurskich.

Została pochowana na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku - leży w Alei Zasłużonych (przy głównej alei na prawo) - rejon IV, taras I, rząd 1a, grób 45. 

Stanisław Michalski (1932-2011). Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, dyrektor Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1988–1993). Wystąpił w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych m.in. w Człowieku z żelaza, Blaszanym bębenku, Westerplatte, Na kłopoty... Bednarski. W 1973 roku został wybrany "Gdańszczaninem Roku".  

Szerszemu gronu z pewnością znany z roli dziadka Kuby w serialu "Rodzina zastępcza".  

Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w kolumbarium na prawo od głównego wejścia. 

Arkadiusz Aram Rybicki (1953-2010). Polityk, działacz samorządowy, poseł. Związany ze środowiskiem opozycyjnym na Wybrzeżu już od lat 70.  Wspólnie z Maciejem Grzywaczewskim spisał na tablicy 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. W 2003 tablica z postulatami została przez UNESCO wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturalnego „Pamięć Świata”. W czasie stanu wojennego był internowany w Strzebielinku. W latach 1983–1988 blisko współpracował z Lechem Wałęsą.  

Na początku lat 90. pracował w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Wałęsy. Odszedł po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim. Następnie prowadził własną działalność gospodarczą, a potem był dyrektorem kreatywnym w Agencji Filmowej Profilm. W tym okresie był m.in. producentem programu Lalamido. 

Zginął w katastrofie smoleńskiej. 

Pochowany został na cmentarzu Srebrzysko w Alei Zasłużonych (przy głównej alei na prawo) w rejonie IV, kwaterze TAR I, rząd 1a, nr grobu 42. 

Piotr Świąc (1967-2021). Znany dziennikarz, prezenter telewizyjny, wydawca i autor programów. Był prowadzącym Wiadomości w TVP1 i gospodarzem porannego pasma ogólnopolskiego w TVP Info. W latach 1994–2001 był prezenterem studia oprawy TVP1. Był dziennikarzem i prowadzącym w TVP3 Gdańsk programy takie jak Panorama, Forum Panoramy i Forum Gospodarcze. 

5 marca 2021 zginął w wypadku drogowym w miejscowości Borcz na Kaszubach. Wracał z planu wieczornego wydania Panoramy w TVP3 Gdańsk. 

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w rejonie IX, nr kwatery: TAR V WOJ, skarpa – na prawo za centralnym kolumbarium. 

Sat-Okh, właśc. Stanisław Supłatowicz (1925-2003). Twierdził, że jest synem Polki – uciekinierki z Syberii - i wodza północnoamerykańskiego plemienia Szaunisów Wysokiego Orła. W latach 30. XX wieku mieli przeprowadzić się do Polski.  

Wielu nie dawało wiary niezwykłemu życiorysowi Supłatowicza, mimo to Sat-Okh odniósł sukces literacki. Pisał książki o folklorze amerykańskich Pierwszych Narodów, które przetłumaczono na wiele języków. W latach 70. Uważany był za jednego z pionierów ruchu indianistów w Polsce. 

Spoczywa na cmentarzu Srebrzysko w rejonie X, w kwaterze II, rzędzie 4, nr grobu 172. Po wejściu na cmentarz główna bramą musimy skręcić w prawo i iść wzdłuż płotu. Jego grób jest tuż przy drugiej alejce skręcającej w lewo i pod górę. 

Anna Walentynowicz (1929-2010). Robotniczka i działaczka społeczna pochodzenia ukraińskiego, opozycjonistka w PRL, współzałożycielka Wolnych Związków Zawodowych, działaczka NSZZ „Solidarność”. Dama Orderu Orła Białego. 

8 sierpnia 1980 roku, pięć miesięcy przed osiągnięciem wieku emerytalnego, Annę Walentynowicz dyscyplinarnie zwolniono z pracy w Stoczni Gdańskiej. Decyzja dyrekcji przesądziła o wybuchu strajku w dniu 14 sierpnia, w wyniku którego powstał NSZZ „Solidarność”. Pierwszym postulatem protestujących robotników było przywrócenie Anny Walentynowicz do pracy. Władza uległa ich żądaniom i wkrótce przywróciła ją do pracy. 

W stanie wojennym w PRL internowana, po rozbiciu siłą strajku w Stoczni Gdańskiej. Stanęła przed sądem oskarżona o udział w organizacji strajku w grudniu 1981. Na rozprawę przyjechał Lech Wałęsa. Walentynowicz skazano na 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu. 

Instytut Pamięci Narodowej ujawnił, że Annę Walentynowicz inwigilowało ponad 100 funkcjonariuszy i tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa, w 1981 planując jej zabicie przez zniszczenie organizmu mieszanką leków. 

Zginęła w katastrofie smoleńskiej. 

Pochowana na cmentarzu Srebrzysko w rejonie VII, nr kwatery I, rząd 1b, nr grobu 9. Po wejściu na cmentarz należy skręcić w prawo do góry. 

Antoni Browarczyk (1961-1981). To jedna z pierwszych i najmłodszych ofiar stanu wojennego w Polsce. Był kibicem Lechii Gdańsk, uczestnikiem duszpasterstwa dominikańskiego, angażował się w działalność „Solidarności”.  

Po wprowadzenia stanu wojennego uczestniczył w walkach ulicznych w Gdańsku. 17 grudnia został śmiertelnie postrzelony w głowę przez funkcjonariusza MO.  

13 grudnia 2008 Antoni Browarczyk został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce. 

Został pochowany na gdańskim cmentarzu Łostowickim w kwaterze 7-29-5. Po wejściu główną bramą od ulicy Łostowickiej musimy kierowac się prosto, za kaplicą skręcamy w lewo. Kwatera 7 jest za trzecią aleją po prawej stronie. 

Yach Paszkiewicz (1958-2017). Paszkiewicz najbardziej jest znany z teledysków - nakręcił je dla wielu artystów, głównie w latach 90 XX wieku. Współpracował z De Mono, Kultem, Kazikiem Staszewskim, Apteką, Maciejem Maleńczukiem, Wojciechem Waglewskim, Golden Life, Hey, Budką Suflera, Big Day, Bielizną, Big Cyc. Był współtwórcą Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film.  

Został pochowany na cmentarzu Łostowickim w kwatrerze 19-11-30. Gdy wejdziemy na cmentarz bramą od ulicy Łostowickiej, skręćmy w drugą alejkę w lewo.  

Jan Pluta (1953-2013). Polski muzyk, perkusista, jeden z założycieli Kombi. W 1974 roku razem z Grzegorzem Skawińskim i Waldemarem Tkaczykiem założył trio pod nazwą Horoskop. Lider zespołu Akcenty – Sławomir Łosowski – zaproponował mu współpracę, do zespołu Łosowskiego dołączyli Tkaczyk i Skawiński, a w roku 1976 Akcenty oficjalnie zmieniły nazwę na Kombi.

 W 1981 roku opuścił Kombi i zamieszkał w Niemczech. W latach 2003-2009 grał ponownie w grupie Kombii.   

Prochy Jana Pluty spoczęły w grobie rodzinnym na gdańskim cmentarzu Łostowickim w kwaterze 11-17-2. Gdy wejdziemy na cmentarz bramą od ulicy Łostowickiej, musimy skręcić w czwartą alejkę w lewo. 

Zbigniew Kosycarz (1925-1995) i jego syn Maciej Kosycarz (1964-2020). Zbigniew Kosycarz pochodził z Małopolski. Jako komendant krakowskiego hufca Związku Harcerstwa Polskiego został oddelegowany do zakładania w Gdańsku drużyn harcerskich. Studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, ale tych studiów nie ukończył. Był fotografem na transatlantyku MS Batory. 

Po przeprowadzce w czerwcu 1945 do Gdańska przez kilkadziesiąt lat dokumentował życie i rozwój Gdańska. Był fotoreporterem lokalnych gazet, ale jego zdjęcia ukazywały się także w czasopismach ogólnopolskich. 

Jego syn Maciej został także fotografem. W 1996 założył agencję fotograficzną Kosycarz Foto Press (KFP). Najbardziej znany jest z serii albumów dokumentujących życie Gdańska pod tytułem „Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia”. 

Grób Kosycarzy znajdziemy w kwaterze 6-9-4. Po wejściu od ulicy Opackiej musimy się kierować na lewo. Kwatera jest za kolumbarium. 

Kacper Tekieli (1984-2023). Był wspinaczem i instruktorem, mężem biegaczki narciarskiej Justyny Kowalczyk. W Tatrach przeszedł około 300 dróg. Wziął udział w akcji Polski Himalaizm Zimowy 2010-2015 - brał udział w wyprawach na Makalu i Broad Peak Middle. Za wejście nową drogą na Snovasskjerdingan w 2010 roku został nominowany do nagrody Piolet d’Or - najbardziej prestiżowego wyróżnienia alpinistycznego. W tym samym roku zdobył wszystkie szczyty Wielkiej Korony Tatr (14 szczytów, najwyższy z nich Gerlach - 2655 metrów npm) w czasie 37 godzin i 28 minut, poprawiając poprzedni rekord o ponad 11 godzin. 

W maju 2023 podjął atak na szczyt Jungfrau w Szwajcarii. Podczas zejścia z tej góry spadł wraz z lawiną w Stechelbergu w gminie Lauterbrunnen.  

Został pochowany na cmentarzu Oliwskim. Jego grób bardzo latwo znaleźć. Zaraz po wejściu bramą od ulicy Opackiej skręcamy w prawo. Z daleka można wypatrzyć charakterystyczne symbole – czekan, liny wspinaczkowe. Na jego nagrobku jets także fragment skały oraz inne symbole alpinistyczne. 

Brunon Zwarra (1919-2018). Brunon Zwarra był publicystą i pisarzem, autorem książek o historii Gdańska, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Jest autorem publikacji Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków gdańszczan, w której umieścił relacje z początu II wojny światowej. Napisał też autobiograficzną pięciotomową książkę Wspomnienia gdańskiego bówki.

 Został pochowany w kwaterze 15-10-19 na cmentarzu Oliwskim (na prawo od wejścia od ulicy Opackiej). 

Anna Przybylska (1978-2014). W tym roku mija dziesięć lat od śmierci popularnej aktorki, pamiętanej przede wszystkim z roli policjantki Maryli w serialu "Złotopolscy". Anna Przybylska zmarła w 2014 roku na raka trzustki. Została pochowana na cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni, w tym samym grobie, w którym w 1995 roku spoczął jej ojciec Bogdan.

Skorzystaj ze specjalnej wyszukiwarki miejsca pochówku w Gdańsku.