Królowa Elżbieta II nie żyje - poinformowała rodzina królewska. Monarchini miała 96 lat. Karol, najstarszy syn monarchini, został po jej śmierci nowym królem Wielkiej Brytanii.
Królowa przebywała w rezydencji na zamku Balmoral w Szkocji. O jej śmierci poinformowała rodzina królewska.
Pierwszą osobą w kolejce do brytyjskiego tronu jest książę Karol, drugie miejsce w linii dziedziczenia zajmuje jego syn, książę William. Oficjalna lista sukcesji brytyjskiego tronu ogłaszana jest przez Pałac Buckingham zawsze, kiedy któryś z członków rodziny królewskiej rodzi się lub umiera.
W ciągu dnia do zamku w Szkocji przyjechali przedstawiciele rodziny królewskiej: następca tronu książę Karol wraz z żoną Kamilą, a także córka królowej Anna, książę Andrzej, książę Edward, a także wnuk książę William. Do Szkocji przyjadą również książę Harry choć, jak podaje agencja PA i BBC, bez żony - Meghan Markle.
Monarchini miała czworo dzieci, ośmioro wnucząt oraz dwanaścioro prawnuków. W Windsorze pozostała księżna Kate z trójką dzieci.
Przed zamkiem w Szkocji oraz przed Pałacem Buckingham przez cały dzień gromadzą się dziesiątki sympatyków królowej.
Informacje o gorszym stanie zdrowia Elżbiety II pojawiły się już w środę. Zgodnie z radą lekarzy królowa przełożyła zaplanowane na wieczór wirtualne spotkanie z członkami Tajnej Rady.
Ostatni raz królowa wystąpiła publicznie 6 września. Opublikowano zdjęcie z zamku Balmoral, na którym widać ją, gdy ściska dłoń nowo mianowanej premier Liz Truss.
96-letnia Elżbieta II była najdłużej panującą monarchinią w historii. W czerwcu obchodziła swój Platynowy Jubileusz związany z 70. rocznicą objęcia tronu. Od jesieni zeszłego coraz częściej miała problemy ze zdrowiem, które zmuszały ją do ograniczenia aktywności publicznej. Miała nawracające problemy z poruszaniem się, chodziła o lasce.
Życie Elżbiety II
Elżbieta Aleksandra Maria Windsor urodziła się na Burton Street 17 w Mayfair w Londynie 21 kwietnia 1926 roku. Jej ojcem był książę Yorku Albert, późniejszy król Jerzy VI. W momencie narodzin zajmowała trzecie miejsce w linii sukcesji do brytyjskiego tronu, po swoim stryju, księciu Walii, i ojcu.
- Deklaruję przed wami wszystkimi, że całe moje życie, czy będzie ono długie, czy krótkie, będzie poświęcone służbie wam i służbie naszej wielkiej imperialnej rodzinie, do której wszyscy należymy - powiedziała 21 kwietnia 1947 roku w przemówieniu radiowym w dniu swoich 21. urodzin ówczesna księżniczka Elżbieta. Wówczas nikt jeszcze nie przypuszczał, że tak szybko zostanie ona królową Elżbietą II, że jej życie będzie aż tak długie ani że wspomniane przez nią imperium tak szybko się rozpadnie.
Swoją publiczną służbę Elżbieta zaczęła jako 14-latka, występując w nadawanej przez BBC audycji radiowej, która miała podtrzymywać na duchu dzieci ewakuowane za granicę z powodu wojny. Pod koniec wojny zaangażowała się też bardziej bezpośrednio w wysiłek wojenny, służąc w kobiecej Pomocniczej Służbie Terytorialnej, gdzie przeszła przeszkolenie jako kierowca ciężarówki i mechanik.
Tytuł królewski przyjęła w 1952 roku, po śmierci ojca.
Do czasu pandemii COVID-19 Elżbieta II, mimo zaawansowanego wieku, w nieznacznym tylko stopniu redukowała swoją publiczną aktywność. Owszem, coraz więcej obowiązków delegowała na księcia Karola, jego syna Williama i pozostałych członków rodziny królewskiej, ale nadal brała udział w około trzystu oficjalnych wydarzeniach rocznie. W 2018 roku, gdy skończyła 92 lata, było ich 282. W tym tego roku stała się pierwszą osobą w historii brytyjskiego, a wcześniej angielskiego tronu, która mogła obchodzić 70-lecie panowania.
Elżbieta znana była z miłości do koni i psów, zwłaszcza rasy Welsh Corgi Pembroke. Jej mąż książę Filip zmarł 12 kwietnia 2021 roku.
Źródło: Reuters, BBC, PAP
Źródło zdjęcia głównego: Frank Augstein - WPA Pool/Getty Images