Gdy zapytałam naszych czytelników o wspomnienia pierwszej nauczycielki, tej z przedszkola, utonęłam w morzu wiadomości i komentarzy. Tylko w ciągu kilku godzin ponad 150 osób chciało się ze mną podzielić swoją historią.

Czytałam i słucham opowieści o kolorach szminek i korali, promiennych uśmiechach, barwie głosu w czasie czytania bajek i cierpliwości, gdy uczyły pisania pierwszych koślawych liter.

Rzadziej o stawianiu do kąta, zmuszaniu do jedzenia, wytykaniu palcami.

Wszystkie doświadczenia - te dobre i złe - były wciąż żywe, nawet po latach. Jak refren wracało zdanie: "to ona miała wpływ na całą moją edukację".

- Pamiętam ją nadal, po prawie 40 latach. I to lepiej niż wiele nauczycielek ze szkoły, czy wykładowców ze studiów - przyznaje Katarzyna Dwornikiewicz z Bytomia. Nauczycielka miała na imię Maryla i ubierała się bardzo nietypowo, kolorowo, w czasach szarego PRL-u. Katarzyna twierdzi, że dziś miałaby szansę na karierę fashionistki. - Ale przede wszystkim wprowadziła mnie w świat edukacji - podkreśla.

Pani Nina, nauczycielka Agnieszki Litwiniuk z Warszawy była uśmiechnięta, empatyczna i zachęcała do próbowania nowych rzeczy. W albumie Agnieszki ważne miejsce zajmuje wspólne zdjęcie, na którym trzymają obraz stworzony pod okiem nauczycielki. - Po latach właśnie jej wspomnienie umocniło mnie w przekonaniu, że warto zmienić drogę zawodową, pójść na studia pedagogiczne i towarzyszyć dzieciom w ich rozwoju - mówi Agnieszka, która rzuciła pracę w korporacji i postanowiła zostać edukatorką.