Justyna Suchecka odpowiadała na pytania internautów

Spotkanie z Justyną Suchecką dobiegło końca. Dziękujemy za państwa pytania i uwagę. Dobrego wieczoru.

Czy minister Czarnek zrobił cokolwiek w sprawie lekcji etyki oprócz gadania i zapowiadania. Suchecka: nie, a przynajmniej nic, o czym bym wiedziała.

Co sądzisz o odpowiedziach pod klucz? Suchecka: trochę jest tak, że parę razy zmienił się system egzaminowania. Nie ma już takiego klucza jak wtedy, kiedy ja pisałam maturę. Obecnie mamy do czynienia z kluczem holistycznym, nauczyciel ma większą swobodę w sprawdzaniu. Myślę, że klucz lepiej sprawdza się w przypadku przedmiotów ścisłych, w języku polskim to jest bardzo trudne. Często zasłaniamy się kluczem, ale czasem to nie klucz jest problemem, tylko to, że nie nauczono nas jasno wyrażać myśli.

Co pani uważa o takim dużym przestrzale pomiędzy uczniem a nauczycielem? Czy może lepiej ten dystans skracać? Suchecka: powinniśmy zastanowić się, na czym jest budowany aurotytet nauczyciela - na strachu czy na wzajemnej relacji? Ja osobiście lubiłam nauczycieli, którzy skracali dystans. Nawet, kiedy mówiliśmy do nich "panie profesorze", "pani profesor", to traktowali nas po partnersku. Wiem, że wielu nauczycieli to robi, choć wielu także obawia się utraty autorytetu.

Boję się o treść podręczników dziś. Suchecka: ja jestem dziwnie spokojna. Myślę, że zmiana podstawy programowej zajmuje wiele czasu. Poza tym jest wielu nauczycieli, którzy książki traktują jedynie jako pomoc naukową. Na razie nie ma powodów do obaw. Nauczyciele to jednak ludzie tacy, jak wy, rozumni, inteligentni. Myślę, że będą uczyli mądrze.

Czy chciałabyś wrócić do czasów szkolnych we współczesnej Polsce? Czy to dobry okres w edukacji? Suchecka: Ja najlepiej ze wszystkich etapów edukacji wspominam liceum. Kiedy przyglądam się dzisiejszym szkołom, odnoszę wrażenie, że w nich dzieje się dużo dobrego, choć jest też wiele rzeczy, które wymagają reformy. Gdybym miała po coś wrócić do szkoły, to po to, by nauczyć się lepiej mówić po angielsku. Myślę, że od czasów, kiedy ja chodziłam do szkoły, wzrosła podmiotowość uczniów. Myślę też, że dzisiaj uczniowie mają dużo większą świadomość o zdrowiu psychicznym, również dzięki szkole.

Co uważa pani o nauczycielach języków obcych, którzy zdali studia, nauczają, ale nigdy nie byli za granicą? Suchecka: byłam kiedyś na takiej konferencji w Wielkiej Brytanii, gdzie byli sami nauczyciele angielskiego. Rozmawialiśmy wtedy o tym, że wielu nauczycieli nie stać, aby wyjechać za granicę. Myślę, że nie jest to coś, co przekreśla nauczycieli języków. Sam wyjazd, choć z pewnością pożądany, nie jest wymogiem, by być dobrym nauczycielem języka obcego.

Co jest dla pani największą inspiracją? Suchecka: Moi rodzice, którzy bardzo dużo czasu i energii poświęcili, bym mogłam zdobyć dobre wykształcenie i realizować swoje pasje. Jeśli chodzi o pracę, ja się rozglądam codziennie i widzę nauczycieli, którzy są inspirujący, wspaniali i myślę sobie, że nie mogłam wybrać sobie lepszej działki.

Czy chciałabyś kiedyś uczyć w szkole? Jaki to byłby przedmiot? Suchecka: łapię się na tym co jakiś czas, że bym chciała. Myślę, że to nie byłoby łatwe. Przez pewien czas dawałam lekcje tańca. Czasem myślę, że praca w szkole byłaby wspaniała, ale pisząc o niej wiem, że jest dużo rzeczy, które stanowiłyby dla mnie problem.

Ulubiony przedmiot w szkole? Suchecka: przez długi czas była to matematyka, kiedy byłam mała marzyłam, żeby zostać nauczycielką matematyki. Zmieniło się to w liceum, kiedy trafiłam na szalonego polonistę, to niemal natychmiast moim ulubionym przedmiotem stał się język polski.

Jak sprawić, by ludzie byli bardziej świadomi niskich pensji nauczycieli? Suchecka: mamy bardzo dużo do zrobienia w kwestii edukacji społecznej. Powinniśmy więcej rozmawiać o tym, jakie są uwarunkowania tej pracy, dlaczego potrzebujemy nauczycieli. Musimy jak najwięcej pokazywać, jak mogłoby być, gdyby szkoła była priorytetem dla państwa. Nie mam jednej dobrej recepty.

Jaka jest według pani cecha dobrego nauczyciela? Suchecka: trzeba lubić ludzi, być ciekawym ludzi.

Czy były jakieś śmieszne wpadki na wizji? Suchecka: ja na wizji zwykle opowiadam o swoich tekstach. Zaczęłam częściej pojawiać się w telewizji podczas pandemii. Miałam taką kanapę ze słynną narzutą w monstery i zawsze towarzyszyła mi suczka Rysia. Na tej samej kanapie występował mój mąż dziennikarz Szymon Jadczak.

Ulubiona lektura? Suchecka: Z kanonu lektur - "Mistrz i Małgorzata".

Czy są takie momenty, w których nie jest pani w pracy, a dokumenuje pani wydarzenie? Suchecka: jak byłam młoda, informowałam redakcję o każdym wypadku, który widziałam na ulicy. Z czasem zaczęłam nad tym panować. Ale dziennikarzami jesteśmy cały czas. Najtrudniejsze dla mnie jest rozdzielenie roli dziennikarki od roli przyjaciółki, że czasem ktoś mi opowiada o czymś, bo chce się ze mną podzielić, a nie dlatego, żebym to opisała.

Co lubi pani robić w wolnym czasie? Suchecka: w tym tygodniu tego wolnego czasu praktycznie nie było. Początek roku szkolnego jest bardzo intensywny. Ale zwykle w wolnym czasie bardzo lubię czytać. Przez wiele lat trenowałam taniec towarzyski.

Co najbardziej lubi pani w pracy dla tvn24.pl? Suchecka: myślę, że to, że cały czas uczę się czegoś nowego. Ludzi, których tutaj poznałam, bo są naprawdę inspirujący.

Czy studiowanie dziennikarstwa to klucz do tego zawodu? Suchecka: Ja nie studiowałam dziennikarstwa. Studiowałam ekonomię. Mam wielu znajomych, którzy są dziennikarzami, choć nie studiowali dziennikarstwa. Te studia mogą być pomocne, ale na pewno nie są najważniejsze.

W poprzednich odsłonach programu na pytania internautów odpowiadali już Piotr Kraśko, Andrzej Morozowski, Konrad Piasecki, Anita Werner, Katarzyna Kolenda-Zaleska, Wojciech Bojanowski, Brygida Grysiak i Patrycja Redo-Łabędziewska.