Ukradli 8 milionów złotych, wpadli przez kartę na punkty do marketu. Ruszył proces ws. "skoku stulecia"

Jako pierwsi opisaliśmy kulisy kradzieży pieniędzy z konwoju. W dniu procesu opisujemy błędy szajki, które doprowadziły do jej namierzenia i zatrzymania. Sześć osób zasiada dziś na ławie oskarżonych przed łódzkim sądem.

Przedstawiał się: Mirosław Duda. Do poznańskiego oddziału firmy ochroniarskiej przeniósł się z Łodzi w maju. Twierdził, że to przez chorobę ojca. I chociaż bardzo mało mówił o sobie i nigdy w pracy nie zdejmował rękawiczek szybko zdobył zaufanie. Na tyle duże, że został kierowcą furgonetki rozwożącej pieniądze.

10 lipca 2015 roku podjechał z dwoma kolegami ze zmiany pod bank w Swarzędzu. Kiedy został w furgonetce sam - odjechał i włączył urządzenie tłumiące sygnał GPS. Niedługo potem zniknął a razem z nim 8 milionów złotych. Kiedy furgonetka została w końcu znaleziona przez policję okazało się, że wnętrze zostało wyczyszczone chlorem.

Prokuratorzy na początku nie mieli nic. Człowiek, który przedstawiał się jako "Mirosław Duda" rozpłynął się w powietrzu. Okazało się, że miał fałszywą tożsamość.

- To było jedno z najtrudniejszych postępowań w mojej karierze - przyznaje w rozmowie z tvn24.pl Łukasz Biela z prokuratury okręgowej w Poznaniu, który prowadził śledztwo.

Tuż po spektakularnej kradzieży policjanci "zderzyli się ze ścianą". Bo mimo, że z ludźmi pracował, ci niewiele albo zgoła nic o nim nie wiedzieli. Śladów nie zostawiał, bo nie dość, że chodził stale w rękawiczkach, to w pracy nigdy nie jadł, nie pił. W uniform przebierał się tylko wtedy, gdy w pobliżu nikogo nie było. Człowiek-widmo.

Do czasu. Policjanci odkryli, że w poznańskim hotelu Gromada w maju zameldował się niejaki Mirosław Duda. Był tam co najmniej dwa dni. Najpewniej miał gościa. Rachunki wskazują, że od 11 do 13 maja ktoś do pokoju zamawiał podwójne porcje jedzenia i wódki. Rachunek - 270 złotych – zapłacono kartą. Jej właścicielem był Adam K.

- Sprawdziliśmy go. Okazało się, że pracuje w firmie ochroniarskiej. Tej samej, w której "Mirosław Duda" – dowiadujemy się od jednego z policjantów, który rozpracowywał sprawę "superskoku".

Użycie karty płatniczej nie było jedynym błędem Adama K. Śledczy wiedzieli, że tuż po kradzieży, fałszywy konwojent użył telefonu komórkowego. Sieć przekazała informacje o indywidualnym numerze IMEL urządzenia. Policjanci mieli też numery identyfikacyjne telefonów, z którymi "Mirosław Duda" się kontaktował.

Wszyscy używali takiego samego telefonu, które dystrybuuje firma z Wrocławia – ustalili policjanci.

Dystrybutor sprawdził, że telefony tej serii trafiły do marketu w Łodzi. W markecie z kolei udało się ustalić, kiedy zostały one sprzedane. Kupił je ktoś późnym wieczorem, dzień przed skokiem. Zapłacił gotówką. Ale po kilku sekundach popełnił gigantyczny błąd.

- Mężczyzna przy kasie dał kasjerce swoją kartę stałego klienta. Tym klientem był Adam K. Ten sam, który płacił za hotel w Poznaniu – dowiadujemy się.

Śledczy poszli za ciosem. Sprawdzili inne zakupy tego klienta. W lutym kupił jeszcze dwa takie same telefony. Policjanci przejrzeli monitoring. Okazało się że w kolejce, obok Adama K., stał ktoś bardzo podobny do Grzegorza Łuczaka - wiceprezesa firmy ochroniarskiej, która zatrudniła fałszywego konwojenta.

Telefony, które zimą kupił Adam K. zostały aktywowane dopiero w maju. Z jednego z nich ktoś wykonał cztery telefony. Do kogo dzwoniono? Do osób, które oferowały wynajem pokoju w Poznaniu. Ostatnie połączenie trwało prawie 10 minut.

- Telefon odebrała kobieta, która miała do wynajęcia lokal przy ul. Ścinawskiej w Poznaniu. W tym lokalu zamieszkał człowiek, który przedstawił się jako Mirosław Duda - wynika z ustaleń policjantów rozpracowujących szajkę.

Policjanci ustalili ponadto, że "Mirosław Duda" został zatrudniony w dniu, w którym w pracy nie było prezesa firmy ochroniarskiej.

- Duda podczas rekrutacji powoływał się na rzekome ustalenia z prezesem. Rozmawiał z Grzegorzem Łuczakiem, który wtedy przyjął go do pracy. Zrobił to w drodze wyjątku, bo zazwyczaj się tym nie zajmował - twierdzi nasz informator.

Śledczy przesłuchali prezesa firmy ochroniarskiej. Ten zeznał, że nigdy nie słyszał o Mirosławie Dudzie. Miał też powiedzieć, że jego zastępca "dziwnie się zachowuje" i ma problemy, żeby z nim się skontaktować.

Inni przesłuchani pracownicy zeznali, że Łuczak był bardzo nerwowy po tym, jak sprawa "superskoku" stała się głośna w Polsce. Niektórych miał przekonywać, żeby nikomu nie mówili, że to on zatrudnił fałszywego konwojenta.

W tej samej chwili śledczy dostali jeszcze jedną bardzo niepokojącą informację. Łuczak miał się żegnać ze współpracownikami. Twierdził, że "już się nie zobaczą". Prokuratorzy pomyśleli, że Łuczak jest załamany i chce popełnić samobójstwo. Do jego domu wysłano patrol policji. Funkcjonariusze chwilę z nim rozmawiali.

Wiceprezes firmy ochroniarskiej trafił do szpitala im. Babińskiego w Łodzi, gdzie zbadał go psychiatra. Podczas wizyty na oddziale zadzwonił do swojego szefa i powiedział, że "ktoś mu ukradł telefon i laptopa".

Policjanci zaczęli podejrzewać, że Łuczak nie jest chory. Że tworzy legendę, na podstawie której będzie chciał zacierać ślady.

Niedługo potem Grzegorz Łuczak wyparował. Do dziś poszukiwany jest listem gończym.

5 sierpnia 2015 roku, niecały miesiąc po "superskoku" do jednego z łódzkich banków weszła Agnieszka K., żona Adama K. Razem z nią przyszedł jej ojciec. Wpłacili 250 tys. złotych mówiąc, że to darowizna od ojca.

Szybko ustaliliśmy, że to pieniądze z przestępstwa. Wszystko zaczęło się krystalizować - wynika z mówi nasz informator.

Para (Agnieszka K. i jej ojciec) została zatrzymana. Podobnie jak Adam K.

- Na początku mieliśmy tylko tych trzech zatrzymanych - przyznaje prokurator Biela.

A Adam K. konsekwentnie milczał. Aż do stycznia 2016 roku. Wtedy zaczął opowiadać o "superskoku" w zamian za obietnicę niższego wyroku.

W lutym policjanci weszli do domu na osiedlu domków jednorodzinnych na przedmieściach Łodzi. Mieszkał tam słynny na cały kraj fałszywy konwojent razem z żoną i dziećmi - przekonanymi, że w czasie kilkumiesięcznej nieobecności przebywał za granicą.

Nie przypominał osoby, która była widoczna na publikowanych w mediach nagraniach. Zgolił brodę, schudł.

- I tak go poznałem. Ma pewne cechy charakterystyczne, których nie udało mu się ukryć - mówi tvn24.pl prokurator Łukasz Biela, który go przesłuchiwał.

Pomysł na "superskok" zrodził się w głowie trzech przyjaciół z Łodzi - Adama K., Grzegorza Łuczaka (wciąż poszukiwany listem gończym) i Marka K.

- Mężczyźni zaplanowali przestępstwo, które miało dwa podstawowe założenia. Kradzież jak największej ilości pieniędzy i tak sprawne przeprowadzenie przedsięwzięcia, żeby nikomu postronnemu nie stała się krzywda – opowiada prokurator Biela.

Adam K. i Grzegorz Łuczak to byli policjanci, obecnie związani z branżą ochroniarską. Plan, by kraść "na własnym podwórku", wydawał się więc oczywisty. Postawili na konwojenta. Projekt zakładał zatrudnienie osoby z fałszywą tożsamością, która zdobędzie zaufanie innych ochroniarzy i w kluczowym momencie ukradnie gotówkę.

- Przedsięwzięcie wymagało zatrudnienia osoby, która będzie w stanie przez dłuższy czas grać przygotowaną rolę. To było niezmiernie trudne, ale jednak oskarżonym udało się znaleźć człowieka, który wypełnił ją niemal perfekcyjnie - przyznaje prokurator.

Krzysztof W., który wcielił się w rolę Mirosława Dudy, był dobrym znajomym jednego z architektów skoku. Na co dzień pracował jako krawiec, w wolnych chwilach polował. Prokuratorzy ustalili, że to właśnie Adam K. przekonał swoich wspólników, by do "superskoku” włączyć Krzysztofa W. Mężczyzna budził zaufanie innych i świetnie władał bronią (był w końcu zapalonym myśliwym). Nikt nie miał - zdaniem autorów planu – wątpić w jego ochroniarskie doświadczenie.

Mirosław Duda został zatrudniony w łódzkim oddziale firmy ochroniarskiej. Żeby nie budzić podejrzeń innych ochroniarzy, zaczął od ochrony jednego z obiektów w Łodzi. Po pewnym czasie przystąpiono do kolejnej fazy operacji. Wymyślili mu bajeczkę, która będzie pasowała do jego nowej tożsamości i planu. Fałszywy konwojent wystąpił do swoich bezpośrednich przełożonych z prośbą o przeniesienie do Poznania.

Przyjaciołom w życiu i wspólnikom w przestępstwie bardzo zależało, żeby "ich człowiek" trafił do Wielkopolski. Dlaczego? Bo wiedzieli, że szukają tam… konwojentów. Już wtedy Krzysztof W. był "gwiazdą" – perfekcyjnie grał swoją rolę. I zgodnie z zamysłem, po przeprowadzce do Poznania, trafił do trzyosobowego zespołu, który furgonetką rozwoził pieniądze do banków.

Pierwotny plan zakładał kradzież tak szybko, jak to tylko możliwe. Fałszywy konwojent miał uciec z pieniędzmi przy pierwszej nadarzającej się okazji. Potem jednak zmieniono te plany. Przyjaciele uznali, że konwojentowi idzie na tyle dobrze, że można wstrzymać się z kradzieżą do najbardziej dogodnego momentu. Wybrano dzień 10 lipca. Kiedy dwaj konwojenci wyszli do banku, Krzysztof W. spokojnie odjechał. Zanim jego koledzy z pracy zorientowali się, co się dzieje, furgonetka wypchana gotówką jechała już pod Swarzędz, na parking leśny, na którym czekali trzej kompani: Marek K., Adam K. i zatrudniony do przeładowywania pieniędzy Dariusz D.

Krzysztof W. na początku twierdził, że doszło do pomyłki. Że nie ma nic wspólnego z fałszywym konwojentem. Śledczy spodziewali się takiego scenariusza. W ręku mieli trzy dowody. Jeden z nich dostarczył im sam Krzysztof W. chwilę po zatrzymaniu. Podpisał jeden z dokumentów. Biegły grafolog stwierdził, że styl pisma ma charakterystyczne cechy zbieżne z dokumentami podpisywanymi przez Mirosława Dudę. Dopatrzył się on cech charakterystycznych, mimo że mężczyzna, który wcielił się w rolę konwojenta, próbował zmieniać naturalny dla niego styl pisania.

Drugim dowodem była opinia biegłego, który stwierdził, że twarz Krzysztofa W. i widocznego na nagraniach konwojenta ma podobne cechy, których nie udało się zamaskować podejrzanemu.

Trzecim dowodem były zeznania Adama K.- Nie ukrywam, że brałem pod uwagę scenariusz oparcia aktu oskarżenia na tych trzech dowodach - mówi prokurator Biela. Nie było to jednak konieczne, bo Krzysztof W. nie wytrzymał. W końcu zaczął zeznawać, kiedy śledczy pokazali mu protokoły przesłuchań innych zatrzymanych. Wszyscy mówili dużo; ich wersje się pokrywały.- Jego wersja zgadza się z naszymi ustaleniami. Mężczyzna stwierdził, że został oszukany przez wspólników, którzy nie dali mu żadnych pieniędzy - wyjaśnia Biela.

Prokuratorzy zabezpieczyli tylko 330 tys. zł. To pieniądze, które bliscy Adama K. próbowali wpłacić do banku. Co stało się z resztą? Nie wiadomo. Tylko w tym aspekcie zatrzymani nie są zgodni - informacje o tym, jak podzielono się łupem, nie pokrywają się. Zagadką też jest, gdzie jest Grzegorz Łuczak i ile ma ze sobą pieniędzy. W ramach zabezpieczenia śledczy zajęli hipoteki nieruchomości Marka W. i Łuczaka - ich wartość to 2 mln złotych. Gdzie jest reszta skradzionych pieniędzy? Na razie jest to tajemnicą. Oskarżonym grozi do 10 lat więzienia.

Autor: Bartosz Żurawicz/i / Źródło: TVN24 Łódź