Zbliża się wyjątkowa superpełnia. Księżyc będzie największy od 70 lat

W poniedziałek 14 listopada będziemy mogli podziwiać Księżyc znajdujący się w perygeum, czyli najbliższej możliwej odległości od Ziemi. Ta superpełnia będzie jednak wyjątkowa, ponieważ nasz naturalny satelita będzie największy od stycznia 1948 roku.

Według naukowców NASA, Księżyc podczas superpełni może być nawet o 14 proc. większy i 30 proc. jaśniejszy niż podczas pełni w apogeum (gdy satelita znajduje się najdalej od Ziemi).

Dlaczego superksiężyc wydaje się taki duży? Orbita Srebrnego Globu nie jest idealnie okrągła, a eliptyczna. Przez to jej najbliższy punkt (perygeum) znajduje się prawie o 50 tys. km bliżej Ziemi niż najodleglejszy (apogeum). Superksiężyc możemy oglądać, gdy nasz satelita znajduje się w perygeum syzygijnym swojej orbity. Oznacza to, że Księżyc, Ziemia i Słońce ustawiają się wtedy w jednej linii (syzygium), a Księżyc znajduje się w najmniejszej odległości od naszej planety.

14 listopada pełnia Księżyca wystąpi w ciągu dnia, dokładnie o godz. 14.52. Jednak Słońce zachodzi teraz wcześniej, więc ciemnym niebem miejscami będziemy mogli się cieszyć już od godziny 15.30. To właśnie o tej porze zajdzie wtedy Słońce w Suwałkach. Oznacza to, że niektórzy mieszkańcy Polski na obserwację superpełni będą musieli zaczekać tylko trochę ponad 40 minut.

Zachód Słońca najpóźniej wystąpi w Bogatyni (południowo-zachodni kraniec Polski), gdzie zobaczymy go o godz. 16.14. W Gdańsku dzienna gwiazda znajdzie się za horyzontem o godz. 15.47, w Warszawie - o 15.45, a w Krakowie - o 15.57. Księżyc znajdzie się w perygeum o godz. 12.24, pełnia nastąpi więc ponad dwie godziny później, przez co nasz satelita będzie wyjątkowo duży. Kolejny raz Księżyc znajdzie się tak blisko Ziemi 25 listopada 2034 roku, więc warto za tydzień obserwować niebo.

Zobacz, jak wyglądały niektóre z poprzednich super pełni na całym świecie.

Zobacz wrześniową pełnię Księżyca na zdjęciach, wykonanych przez Reporterów 24.

Autor: zupi/aw / Źródło: sciencealert.com, space.com, science.nasa.gov