Pod koniec zimy z utęsknieniem wypatrujemy oznak nadejścia wiosny. Cieszy nas każdy pączek i kwitnący kwiat. Jednym ze zwiastunów przedwiośnia, oprócz przebiśniegów i krokusów, jest przylaszczka pospolita.
Przylaszczka pospolita (łac. Hepatica nobilis) jest jednym z pierwszych wiosennych kwiatów, pojawiających się już w marcu. Kwiaty te chętnie korzystają z pierwszych wiosennych promieni słońca, przeciskających się poprzez bezlistne jeszcze korony drzew. Roślina ta do kwitnienia potrzebuje bowiem dużo światła i odpowiedniego nagrzania gleby.
Imponujące kwiaty
Kwitnienie występuje przed rozwojem liści, od marca do maja. Łany przylaszczki pospolitej, pojawiające się wczesną wiosną, to jeden z piękniejszych widoków. Ze względu na atrakcyjny wygląd kwiatów, wiele osób chciało je wykorzystać. Z tego względu konieczna stała się ochrona przylaszczki. Od 2004 roku była ona pod ścisłą ochroną gatunkową, jednak w październiku 2014 roku zrezygnowano z ochrony rośliny.
Kwiat z łodyżką osiąga około 15 cm wysokości i ma niebiesko-fioletowe, a niekiedy białe lub różowe kwiaty, które zamykają się na noc i podczas deszczowej pogody. Liście rośliny są trójklapowe, gładkie, skórzaste i ułożone w rozetę. Z wierzchu są ciemnozielone, od spodu lekko fioletowe. Przylaszczka preferuje cieniste lasy liściaste i mieszane. Najchętniej rośnie w buczynach i grądach, na glebach żyznych, próchniczych, stale wilgotnych.
Znaczenie symboliczne
Przylaszczka dzięki efektownym kwiatom jest rośliną znaną i lubianą. Obecna jest w folklorze i tradycjach wielu krajów, często przedstawiana jest na wyrobach ceramicznych i hafciarskich. Przypisywane są jej też właściwości magiczne - podobno gdy kobieta nosi przy sobie ziele w woreczku, ma jej to zagwarantować miłość mężczyzny.
Nazwa łacińska Hepatica pochodzi od greckiego słowa hepar (wątroba), co nawiązuje do kształtu liścia przypominającego wątrobę. W przeszłości uznawano, że kształt liści przylaszczki jest znakiem od Boga, zwiastującym lecznicze właściwości oddziałujące na wątrobę. Z rośliny tej sporządzano napary, jej liście przykładano do ran, używano ją do leczenia schorzeń wątroby.Współcześnie nie wykorzystuje się jej w takim celu, odkryto bowiem jej toksyczne właściwości.
Autor: zupi/rp / Źródło: Lasy Państwowe