Symbol władzy, przedmiot kpin, niezbędny gadżet

Pierwsze parasole były używane w starożytnym Egipcie około 4 tys. lat temu. W tym prawie bezdeszczowym klimacie parasol chronił przed słońcem, ale tylko najbogatszych i najpotężniejszych. Był przedmiotem luksusowym, a nawet symbolem władzy. Podobnie było w Mezopotamii, starożytnej krainie na Bliskim Wschodzie. Tu w ruinach miasta Nineveh odkryto rysunki, na których słudzy niosą nad władcą parasol ozdobiony ornamentem i wiszącymi pomponami.

W starożytnym Rzymie parasol również był oznaką bogactwa właściciela i służył do ochrony przed palącym słońcem. Jego włoska nazwa 'ombrello' wzięła się od łacińskiego 'umbra' czyli cień. Był to przedmiot kojarzący się - zupełnie odwrotnie niż dziś - z pogodą słoneczną i gorącą.

Przez następne setki lat parasole były robione z coraz lepszych materiałów np. z chińskiego jedwabiu. Często były malowane i ozdabiane haftami, a ich rączki wykonywano nawet ze złota i kości słoniowej. Nie zmieniało się natomiast ich antysłoneczne zastosowanie - np. w XVI wieku król Francji Ludwik XIV używał parasola żeby chronić przed słońcem swoje peruki.

W Europie coraz bardziej dostępny dla zwykłych ludzi parasol zaczął zmieniać swoje zastosowanie. Stopniowo zaczęto go wykorzystywać jako ochronę przed deszczem. Najpierw popularny stał się we Francji, gdzie w 1715 r. wymyślono system składania parasola. Następnie trafił on do często deszczowej Wielkiej Brytanii, ale początkowo był używany tylko przez kobiety, a mężczyźni raczej kpili z tego przedmiotu.

Dopiero w 1750 r. podróżnik Jonas Hanway przełamał niechęć wyspiarzy do parasola. Był pierwszym brytyjskim dżentelmenem, który odważył się pójść śladem kobiet i przespacerował się ulicami Londynu z parasolem, co wzbudziło sensację i liczne komentarze. Gdy Hanway umierał w 1786 r., bez parasola nie ruszał się już żaden mężczyzna.

Ludzie idący do pracy w czasie deszczowej pogody w Tokio (2014 r.)

Autor: AD/tw / Źródło: thecoolist.com/wikipedia