Zwróćcie oczy ku niebu. Obłoki srebrzyste mogą pojawiać się w letnie wieczory w najwyższej warstwie atmosfery, oddzielającej Błękitną Planetę od przestrzeni kosmicznej. Są to jedyne chmury powstające tak wysoko. Te chmury pojawiają się tylko w określonych warunkach, ale kiedy już pojawią się na niebie, w spektakularny sposób wyróżniają się spośród innych pospolitych chmur.
Chmury te możemy obserwować od maja do sierpnia na wysokich szerokościach geograficznych na półkuli północnej i od listopada do lutego na półkuli południowej. Należy spoglądać w niebo od 90 minut do 2 godzin po zachodzie słońca lub na chwilę przed wschodem.
Obłoki srebrzyste powstają w wysokiej warstwie atmosfery, zwanej mezosferą. Jest ona ostatnią strefą oddzielającą naszą Ziemię od przestrzeni kosmicznej.
- Mimo że słońce znika za horyzontem, przez co robi się ciemno, to obłoki te są tak wysoko, że nasza dzienna gwiazda jeszcze je oświetla. Dlatego tak błyszczą mimo panującego zmierzchu - powiedział naukowiec James M. Russell, pracujący dla NASA.
Zawieszone w powietrzu kryształki lodu
Obłoki srebrzyste zbudowane są z kryształków lodu, które łącza się z odłamkami meteorytów. Tworzą się tylko w niskiej temperaturze.
Geneza powstania
Można się zastanawiać, dlaczego tworzą się w takim razie w lecie, a nie w zimie. Przyczyną jest temperatura panująca w mezosferze o tej porze roku. Spada ona wraz ze wzrostem wysokości, na samym dole wynosi ona około 0 st. C, wyżej dochodzi aż do -70 st. W okresie letnim, z powodu dużej cyrkulacji, jest tam chłodniej. Wtedy też panuje większa wilgotność powietrza niż w zimie. Kryształki lodu mają szansę się wtedy wytworzyć. W ciepłej porze roku ogrzane powietrze dostaje się do powierzchni Ziemi i temperatura coraz bardziej wzrasta. Ciśnienie atmosferyczne natomiast spada wraz z wysokością, co powoduje, że powietrze wyżej rozpręża się i chłodzi, aż do -134 st. C.
Satelita NASA obserwuje srebrzyste obłoki
Geneza tych chmur nie jest dokładnie znana, dlatego NASA uruchomiło specjalną satelitę, zajmującą się obserwacją i badaniem obłoków srebrzystych. Pierwszy raz zaobserwowano te chmury zaraz po wielkim wybuchu wulkanu Krakatau w 1883 roku. Erupcja wytworzyła ogromne ilości popiołu, które krążyły w atmosferze bardzo długo. Naukowcy powiązali katastrofę naturalną z powstawaniem tych obłoków. Jak się jednak okazało, chmury te pojawiały potem się coraz częściej bez wpływu na erupcje wulkanów.
Autor: mab/map / Źródło: Earth Sky