W naszą stronę pędzi strumień wiatru słonecznego. Jest szansa na zorzę polarną

Zorza polarna widziana z Murowanej Gośliny pod Poznaniem

Źródło: Jakub Domański/Kontakt24

Naukowcy zaobserwowali w tym tygodniu na Słońcu kilka potężnych rozbłysków, w efekcie których doszło do koronalnych wyrzutów masy (CME). To wyrzucane w przestrzeń międzyplanetarną wysokoenergetyczne obłoki plazmy. Do najsilniejszego rozbłysku doszło w środę. Miał on klasę M9.8, a więc zabrakło niewiele, by móc zaliczyć go do klasy najsilniejszych rozbłysków słonecznych. Strumień wiatru słonecznego jest skierowany w stronę Ziemi.

Według prognoz ma on połączyć się z poprzednimi wyrzutami materii słonecznej, również podążającymi w kierunku naszej planety, wywołując silną burzę geomagnetyczną. W klasyfikacji amerykańskiej Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej (NOAA) może otrzymać ona notę G3, czyli wysoką. W takich warunkach możliwe jest pojawienie się zorzy polarnych nawet w szerokościach geograficznych, gdzie zdarzają się one rzadko, w tym w Polsce.

Wielobarwne światła mają być dobrze widoczne na niebie od 30 listopada do 1 grudnia.

"Przed chwilą z aktywnego obszaru 3500 na Słońcu nastąpił rozbłysk klasy M9.8, a więc PRAWIE klasy X! Obszar jest w tej chwili skierowany centralnie w stronę Ziemi. W ciągu najbliższych kilkunastu godzin powinno pojawić się potwierdzenie obserwacji (lub nie) koronalnego wyrzutu masy z tego zjawiska. Jeśli do niego dojdzie, to w piątek możemy spodziewać się świetnych warunków zorzowych" - informował w środę w mediach społecznościowych autor bloga "Z głową w gwiazdach" Karol Wójcicki.

Ostatnim razem efektownie wyglądające zorze polarne mogliśmy podziwiać nad Polską na początku listopada.

Jak powstaje zorza polarna

Zorza polarna jest zjawiskiem świetlnym, które występuje głównie w okolicach bieguna północnego i południowego. Naukowa nazwa zorzy polarnej to aurora borealis w obrębie bieguna północnego i aurora australis w okolicach bieguna południowego.

Zjawisko to powstaje, kiedy naenergetyzowane cząstki gazu wysyłane przez Słońce uderzają w górną warstwę atmosfery Ziemi z dużą prędkością (do 72 milionów kilometrów na godzinę). Planeta jest chroniona przed "atakiem" dzięki polu magnetycznemu. Przekierowuje ono cząstki w kierunku bieguna północnego i południowego, a cząsteczki wchodzą w interakcję z gazami znajdującymi się w naszej atmosferze.