Szakale jako zapylacze? Lubią jeść nektar

Kaberu etiopski (Canis simensis), nazywany szakalem etiopskim lub wilkiem abisyńskim, to gatunek drapieżnego ssaka należącego do rodziny psowatych. Występuje jedynie na terenie Etiopii do wysokości 3-4,5 tysiąca metrów nad poziomem morza. Na wolności żyje mniej niż 500 osobników, skupionych w ramach 99 grup rodzinnych.

Gatunek ten obserwowali naukowcy zaangażowani w program ochrony Ethiopian Wolf Conservation Programme (EWCP), realizowany w ramach współpracy pomiędzy Wildlife Conservation Research Unit (WildCRU) a Uniwersytetem Oksfordzkim, Ethiopian Wildlife Conservation Authority (EWCA) i organizacją Dinkenesh Ethiopia. Pracujący w tym projekcie eksperci zaobserwowali, że poszczególne szakale w czasie jednej wędrówki potrafią spożywać nektar z nawet 30 kwiatów Kniphofia foliosa. Są to niezbyt wysokie byliny, których czerwone i żółte kwiaty, zebrane na długich łodyżkach, przypominają szczotki do szorowania butelek. Skupiska tych roślin w okresie kwitnienia odwiedzane są systematycznie przez liczne szakale z różnych grup.

Zaobserwowano też przypadki przekazywania wśród tego gatunku wiedzy na temat tego zasobu - osobniki starsze do kęp tych kwiatów przyprowadzały osobniki młode. Artykuł na ten temat został opublikowany w czasopiśmie "Ecology".

Kaberu przeczesują pyskiem całe rośliny w poszukiwaniu nektaru, dzięki czemu mogą uczestniczyć w przenoszeniu pyłku pomiędzy kwiatami i ich kępami. Zachowanie to może być pierwszym znanym przykładem interakcji dotyczącej zapylania, do której dochodzi pomiędzy rośliną a dużym drapieżnikiem, który żywi się nektarem.

- To odkrycie pokazuje, jak wiele wciąż możemy się dowiedzieć o jednym z najbardziej zagrożonych drapieżników. Pokazuje też złożoność interakcji pomiędzy różnymi gatunkami drapieżników żyjących w tej pięknej części Afryki. Ten wyjątkowy i różnorodny biologicznie ekosystem pozostaje zagrożony z powodu utraty siedlisk i fragmentacji - powiedziała doktor Sandra Lai, naukowczyni z Uniwersytetu Oksfordzkiego, główna autorka badania.

- Po raz pierwszy o istnieniu nektaru Kniphofia foliosa dowiedziałem się, widząc, jak dzieci pasterzy z gór Urgoma oblizują kwiaty. Szybko sam tego spróbowałem - nektar był przyjemnie słodki. Kiedy później zobaczyłem szakale, które robiły to samo - wiedziałem, że lubią to, a zarazem korzystają z niezwykłego źródła energii. Jestem zachwycony, że teraz opisujemy to zjawisko jako coś powszechnego wśród szakali etiopskich i że poznajemy ekologiczne znaczenie tego zachowania - powiedział profesor Claudio Sillero z Uniwersytetu Oksfordzkiego i założyciel EWCP.