Nie żyje Longin Komołowski. "Związkowiec w roli ministra"

- Jest to nietuzinkowa postać w polskiej polityce. Człowiek Solidarności, ogromnie zasłużony w wielu trudnych negocjacjach na polu państwowym i związkowym. Człowiek, który był darzony szacunkiem w wielu środowiskach - powiedział w TVN24 Jerzy Polaczek, były minister transportu i budownictwa.

Henryk Wujec w rozmowie z TVN24 podkreślał, że Longin Komołowski należał do wyjątkowej generacji ludzi pierwszej Solidarności. - To taka generacja ludzi pierwszej Solidarności z czasów stanu wojennego, która jest niepowtarzalna, która raz się zdarzyła w historii Polski. Longin należał do tych ludzi. Myśleli oni o Polsce w kategoriach powszechnego dobra, o które trzeba się starać - mówił były działacz opozycji w czasach PRL.

Informację o śmierci Komołowskiego potwierdziła w specjalnym oświadczeniu jego rodzina i współpracownicy ze Wspólnoty Polskiej. "Z żalem zawiadamiamy, że dziś wieczorem po długiej chorobie zmarł Longin Komołowski, Prezes Wspólnoty Polskiej, Wicepremier i Minister Pracy w rządzie Premiera Jerzego Buzka, człowiek Solidarności" - napisano. "W trakcie całego życia był czynnie zaangażowany w działania na rzecz demokratyzacji kraju - w czasach PRL-u w ramach struktur Solidarności, a po 1989 roku sprawując dwukrotnie mandat poselski oraz w ramach struktur administracji rządowej. Mimo ciężkiej choroby do końca angażował się w działania na rzecz Polonii za granicą" - podkreślono.

Na czele Stowarzyszenia Wspólnota Polska Longin Komołowski stał od czerwca 2010 roku. Zastąpił na stanowisku prezesa Macieja Płażyńskiego, tragicznie zmarłego w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem.

Longin Komołowski urodził się 5 stycznia 1948 w Czaplinku. Był absolwentem budownictwa okrętowego Politechniki Szczecińskiej. Zawodowo od 2002 był związany ze Stocznią Szczecińską.

Wcześniej jako pracownik w 1970 roku brał udział w strajku okupacyjnym w czasie wydarzeń grudniowych oraz w tzw. strajku Bałuki. Od 17 do 30 sierpnia 1980 roku uczestniczył również w strajku w Stoczni Szczecińskiej zakończonym zawarciem porozumienia z delegacją rządową.

We wrześniu 1980 roku został członkiem NSZZ Solidarność. W 1982 roku współorganizował m.in. podziemne struktury Solidarności w Szczecinie. W latach 1988-1989 współtworzył Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny Solidarności.

Od 1990 roku był przewodniczącym Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ Solidarność.

Kiedy w październiku 1997 r. obejmował funkcję szefa resortu pracy w rządzie Jerzego Buzka, pytany - jak się czuje związkowiec w roli ministra - Komołowski mówił, że "jest to dla związkowca trudna sytuacja". - Trudno jest przesiąść się na drugą stronę przy stole negocjacyjnym - zaznaczył. Podkreślał, że większość ministrów pracy w krajach demokratycznych wywodzi się ze związków zawodowych; widać więc, że taka jest droga związkowców, którzy nabierają wrażliwości społecznej, działając w związkach zawodowych, a potem zostają ministrami pracy. - Trudno mi powiedzieć, czy jest to dobra, czy zła droga, ale jest praktykowana, więc chyba taka jest kolej rzeczy - mówił. Dodał, że celem wszystkich prac w tym resorcie jest rozwiązywanie problemów społecznych. Jak wskazywał, w Polsce ze względu na trwającą transformację systemu tych problemów jest znacznie więcej niż w krajach o ugruntowanej demokracji i gospodarce rynkowej. Zapowiadał wówczas również, że zamierza położyć nacisk na dialog społeczny, reformę ubezpieczeń społecznych i walkę z bezrobociem. Podkreślał, że dla niego jest niezwykle istotne zakorzenienie systemu dialogu społecznego i rozwój instytucji dialogu.

W maju 2000 r. Komołowski został prezesem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Według działaczy sportowych Komołowski zgodził się kandydować na prezesa Komitetu na prośbę niepełnosprawnych sportowców. W 2015 r. prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w kształtowaniu orzecznictwa konstytucyjnego oraz zasad demokratycznego państwa prawa i kultury prawnej, za osiągnięcia w pracy naukowej. Również w 2015 r. Komołowski został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności, a także Medalem "Milito Pro Christo". Wcześniej, w 2006 r., otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Autor: mb//rzw / Źródło: PAP, TVN24