Krasilica, co "daje krzepę i krasi lica"

W trakcie regionalnej imprezy można prześledzić proces destylacji oryginalnego regionalnego trunku, a potem oddać się degustacji.

W czasie imprezy grają zespoły folklorystyczne z kraju i ze świata, a na stoiskach króluje śliwowica i inne produkty sadowników, rolników. Integralną częścią święta jest też Turniej Wsi z takimi konkurencjami, jak "plucie pestką ze śliwy na odległość" czy "rzut beretem sołtysa na odległość".

Śliwowica łącka, z zawartością 70% alkoholu, to tradycyjny i bardzo popularny trunek "pędzony" w Łącku od wielu lat. Jak wynika z przekazów historycznych, śliwki w rejonie łąckim uprawiano już w XVII w.

Na przełomie XIX i XX w., żydowska rodzina Grossbardów wzięła w dzierżawę grunty parafialne, a ówczesny proboszcz Korab Pociełowski nie miał nic przeciwko temu, aby powstała tam gorzelnia - głoszą lokalne przekazy historyczne.

W latach 1882-1913 na terenie gminy znajdowała się wytwórnia śliwowicy, której właścicielem był Samuel Grossbard. W roku 1913 gorzelnia wyprodukowała rekordową ilość śliwowicy, nazywanej "pejseczną" – było to 15 tysięcy litrów. Technika pędzenia śliwowicy zapoczątkowana przez Grossbardów przetrwała do dziś wśród mieszkańców gminy Łącko.

Po wojnie zaczęła funkcjonować druga nazwa śliwowicy – "krasilica" termin ten utworzono od słynnego góralskiego powiedzenia, umieszczanego na etykietach: "Daje krzepę, krasi lica nasza łącka śliwowica".

Śliwowica dotąd wytwarzana jest nielegalnie. Mimo starań władz samorządowych i mieszkańców Łącka, ciągle brak odpowiednich przepisów, które zezwoliłyby na jej produkcję. Jednak wobec znacznej renomy i wysokiej jakości śliwowicy władze nie ścigają tego procederu.

W 1992 r. została ona uznana przez wojewódzkiego konserwatora zabytków za "niematerialne dobro kultury". W 2005 roku została zaś wpisana na Listę Produktów Tradycyjnych.

Źródło: tvn24.pl, PAP, Polskie Radio