Andrzej Seweryn najlepszym aktorem festiwalu w Locarno

To był polski dzień na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno. Po fantastycznych recenzjach filmu Matuszyńskiego "Ostatnia rodzina" nagrody dla filmu spodziewali się wszyscy.

O roli Andrzeja Seweryna, brawurowo kreującego postać Zdzisława Beksińskiego - wybitnego artysty, już mówi się, że to aktorska kreacja dekady. I zapewne główny kandydat do nagrody aktorskiej na zbliżającym się festiwalu filmowym w Gdyni.

Na stronie festiwalu, wśród zachwytów nad wielką rolę Seweryna, czytamy m.in.: "Seweryn to nie tylko główny bohater, ale również bosman na statku ludzi złowionych w burzy, nauczyciel w mikrokosmosie, który w swej dziwaczności ukrywa wysublimowane okropności artystycznych arcydzieł. Dzięki niuansom jego występ pozostawi publiczność w emocjonalnej niepewności, która wstrząsa duszą". Wielka rola Andrzeja Seweryna porównywana jest przez organizatorów do innej, świetnej kreacji - Robina Williamsa w filmie "Zdjęcie w godzinę", jednej z ostatnich dramatycznych ról artysty.

Na tym jednak nie koniec polskich akcentów w gronie laureatów, bowiem w prestiżowej sekcji Tydzień Krytyki Filmowej wygrała "Komunia" młodej reżyser Anny Zameckiej.

Dorobek artystyczny Andrzeja Seweryna, od kilku laty również dyrektora Teatru Polskiego w Warszawie, znają nie tylko kinomani i teatromani w Polsce, ale również w całej w Europie. Zwłaszcza we Francji, gdzie artysta mieszkał i pracował przez wiele lat, występując na co dzień w słynnej Comedie Francaise, będąc jedną z jej największych gwiazd.

Jego największym sukcesem jak dotychczas był Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora na Berlinale w 1980 roku za rolę w "Dyrygencie" Andrzeja Wajdy.

Debiutował w połowie lat 60. Jednak jego jedną z pierwszych pamiętnych ról jest postać Maksa Bauma w "Ziemi obiecanej" Andrzeja Wajdy. U wybitnego reżysera Seweryn zagrał jeszcze w "Bez znieczulenia", "Panu Tadeuszu" oraz w "Zemście". W swoim dorobku ma także pamiętne kreacje w takich filmach jak: "Noce i dnie" Jerzego Antczaka, "Lista Schindlera" Stevena Spielberga, "Prymas - Trzy lata z tysiąca" Teresy Kotlarczyk, "Różyczka" Jana Kidawy-Błońskiego.

Film o rodzinie Beksińskich, zrealizowany przez debiutanta Jana P. Matuszyńskiego, to obok "Wołynia" Smarzowskiego najbardziej oczekiwana produkcja polska br. Akcja "Ostatniej rodziny" rozpoczyna się w 1977 r. Reżyser opisywaną rzeczywistość ograniczył niemal do ścian dwóch mieszkań jednego z warszawskich blokowisk - w jednym mieszkają Beksińscy, w drugim - Tomasz.

Zdzisław był jednym z najbardziej charakterystycznych malarzy XX wieku. Wszystko co go otaczało, każdy ważny moment ze swojego życia, rejestrował za pomocą najnowszych - dostępnych wówczas - technologii audio i wideo. Jego syn Tomasz był jednym z najbardziej charyzmatycznych dziennikarzy muzycznych oraz tłumaczem filmowym. Miał duży wpływ na rozwój popkultury w Polsce, był także tłumaczem filmów, m.in.: serii o Jamesie Bondzie czy Monty Python.

Po pierwszej nieudanej próbie samobójczej Tomka Zdzisław i jego żona Zofia muszą podjąć walkę nie tylko o syna, ale także o przywrócenie kontroli nad swoim życiem. Gdy Zdzisław podpisuje umowę z mieszkającym we Francji marszandem, a Tomek rozpoczyna pracę w Polskim Radiu, wydaje się, że rodzina najgorsze kłopoty ma już za sobą.

Andrzejowi Sewerynowi w roli jego syna Tomka Beksińskiego partneruje jeden z najzdolniejszych aktorów młodego pokolenia Dawid Ogrodnik. Zachwyt budzi wybitna aktorka teatralna, Aleksandra Konieczna, która gra żonę Zdzisława, Zofię Beksińską.

Obraz miał w Locarno swoją światową premierę, a do kin wejdzie 30 września. Wcześniej swoją polska premierę będzie miał na rozpoczynającym się 19 września festiwalu filmowym w Gdyni.

Już trzeci rok z rzędu polski film wygrywa sekcję Tydzień Krytyki Filmowej na festiwalu w Locarno. Tym razem młoda reżyser Anna Zamecka filmem "Komunia" pokonała pozostałych rywali. Warto podkreślić, że ekipa filmu jest niemal w całości kobieca.

Zamecka opowiada historię 14-letniej Oli, która mając nieodpowiedzialnych rodziców, zwłaszcza beztroską, zajętą sobą matkę, nie tylko opiekuje się niewydolnym ojcem i autystycznym bratem, ale przede wszystkim stara się złożyć rodzinę w całość. Żyje nadzieją, że uda się jej na powrót ściągnąć do domu mieszkającą z dala od nich matkę.

"Komunia" odkrywa piękno w odrzuconych, siłę w najsłabszych, potrzebę zmiany tam, gdzie nic jej nie rokuje. To przyspieszona lekcja dojrzewania." - czytamy w pierwszych recenzjach filmu. Polska reżyser rywalizowała z siedmioma innymi tytułami wyselekcjonowanymi spośród propozycji nadesłanych z całego świata.

Festiwal w Locarno organizowany jest od 1946 r., a od innych imprez filmowych klasy A w Europie odróżnia go to, że pokazy odbywają się tam na świeżym powietrzu na Piazza Grande. Uczestniczy w nich zwykle około 8 tys. widzów. Festiwal dysponuje też jednym z największych ekranów plenerowych na świecie. Polskie produkcje ostatnimi laty cieszą się ogromnym uznaniem na szwajcarskiej imprezie.

Przypomnijmy, że w ub.r. nagrodę za najlepszą reżyserię - czyli Srebrnego Lamparta za swój ostatni film "Kosmos" otrzymał Andrzej Żuławski. Jego film był koprodukcją francusko-portugalską. Natomiast w 2008 r. ta sama nagroda przypadła Małgorzacie Szumowskiej za "33 sceny z życia".

Z kolei w sekcji Tydzień Krytyki wygrywamy wręcz notorycznie - przed dwoma laty zwyciężył dokument "15 stron świata" Zuzanny Solakiewicz, a przed rokiem wygrali "Bracia" w reżyserii Wojciecha Staronia.

ZŁOTY LAMPART (GRAND PRIX)

"Godless", reż. Ralitza Petrova

SPECJALNA NAGRODA JURY

"Scarred Hearts", reż. Radu Jude

REŻYSERIA

João Pedro Rodrigues - "O Ornitólogo"

NAJLEPSZY AKTOR

Andrzej Seweryn - "Ostatnia rodzina"

NAJLEPSZA AKTORKA

Irena Ivanova - "Godless"

DEBIUT REŻYSERSKI

Marino Tetsuya - "Destruction Babies"

WYRÓŻNIENIE

"Viejo Calavera", reż. Kiro Russo

NAGRODA PUBLICZNOŚCI

"Ja, Daniel Blake", reż. Ken Loach

Autor: kob, tmw/kk / Źródło: tvn24.pl