Pokazaliście, jak superksiężyc lśnił na niebie

Pełnia Księżyca w sierpniu nazywana jest Pełnią Jesiotrów. Jej kulminacyjny moment nastąpił w poniedziałek o godzinie 20.28. Pełnia zbiegła się w czasie ze zjawiskiem superpełni. Podczas niej tarcza Księżyca jest szczególnie duża i jasna.

Ci, którym aura zeszłej nocy dopisywała, wysłali nam zdjęcia prezentujące, jak wyjątkowo prezentował się Srebrny Glob.

>>> WIDZIAŁEŚ SUPERKSIĘŻYC? PRZEŚLIJ JEGO ZDJĘCIA NA KONTAKT 24

Piękna i ostatnia pełnia tego lata nad Ustką!

Pełnia nad Zieloną Górą

Superpełnia Księżyca Jesiotrów zza chmur

Superksiężyc - co to za zjawisko

Superpełnia albo superksiężyc to zjawisko, które wygląda spektakularnie na niebie. Tym terminem określa się potocznie taką pełnię Księżyca, w trakcie której znajduje się on blisko perygeum swojej orbity, czyli punktu położonego najbliżej Ziemi. W zależności od tego, jak ściśle określimy kryterium, jakie uznajemy za "blisko perygeum", superksiężyc może występować nawet kilka razy w ciągu roku.

W trakcie superpełni Księżyc wydaje się większy i jaśniejszy niż w trakcie przeciętnej pełni. Według danych podawanych przez NASA, różnica pomiędzy pełnią w perygeum (najbliżej Ziemi), a apogeum (najdalej od Ziemi) to 14 procent rozmiaru tarczy naturalnego satelity Ziemi, a blask jest aż do 30 procent większy.

Pełnia Księżyca Jesiotrów

Skąd pochodzi nazwa sierpniowej Pełni Księżyca Jesiotrów? Nazwy nadawane każdej pełni Księżyca zawdzięczamy tradycji rdzennych Amerykanów. Nadawali je poszczególnym pełniom, czerpiąc natchnienie z wegetacji roślin, zachowań zwierząt lub zjawisk pogodowych.

Jeśli chodzi o Pełnię Jesiotrów, to nazwa wzięła się z obserwacji, dokonanych przez indiańskie plemiona z Ameryki, że właśnie w tym okresie połowy jesiotrów, zwłaszcza w Wielkich Jeziorach oraz w jeziorze Champlain, są najobfitsze.

Księżyc widać na niebie gołym okiem. Warto na niego spojrzeć też przez lornetkę, aczkolwiek pełnia to nie jest najlepszy moment do podziwiania kraterów i gór na powierzchni naturalnego satelity Ziemi. Lepiej widać je, gdy Księżyc jest w fazie innej niż pełnia. Wtedy w teleskopie malowniczo widać kratery i ich cienie w pobliżu linii pomiędzy oświetloną a nieoświetloną częścią Księżyca (linia ta zwana jest terminatorem).