Poznaniacy zapalają znicze i jedzą rury

Rury to ciemne, brązowe, słodkie i chrupkie ale jednocześnie dość twarde ciasto z zagiętymi rogami i zwykle z ząbkowatymi krawędziami. Mają kształt zrolowanego kwadratu o boku około 15 cm. Swoją nazwę zawdzięczają właśnie kształtowi – wyglądają jakby pieczono je na rurze od piecyka.

Jest to jedna z najbardziej tajemniczych pozycji w poznańskiej kuchni. Przepis na nie znają tylko wybrańcy.

- To jest ciasto piernikowe, ale nie wiem z czego jest zrobione. Nie zdradzili mi - mówi Agnieszka, która sprzedaje pierniki i tradycyjne rury w okolicach cmentarza na Miłostowie.

- Szukałam przepisu, ale nigdy nie udało mi się go zdobyć - przyznaje Beata, która kupiła je chwilę wcześniej na straganie.

- Ciasto jest bardziej kruche niż piernikowe. Ale podobne. Składniki tak samo. Dlatego to się rura nazywa, bo na szklanej rurze zastyga. ale skąd to się dokładnie wzięło tego nie wiem. Jestem jeszcze za młody - wyjaśnia Wojtek, który od kilku lat zajmuje się ich wypiekiem.

Nieznane jest także ich pochodzenie. Wiadomo jedynie, że rury pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym i początkowo sprzedawano je jako "trąby" jedynie w oktawie Bożego Ciała. Z czasem handlowano nimi przy poznańskich cmentarzach a dziś spotkać je można także na regionalnych festynach.

- Mój dziadek opowiadał mi, że szła procesja w dzień Bożego Ciała. Zerwał się wiatr i spadły dachówki. Nikomu nic się nie stało. Siostry zakonne zaczęły wtedy pod wzór dachówki piec takie rury - opowiada Janusz Hoffmann, który piecze rury od blisko 30 lat. - Receptury nie zdradzę. To tajemnica rodzinna - ucina.

Prawdziwa poznańska rura powinna być nie tylko odpowiednio upieczona ale także odpowiednio podana. Sprzedawana powinna być z wiklinowego kosza wyścielonego białym obrusem a sprzedawca powinien podawać nam ją przez papierową serwetkę.

Autor: FC//ec / Źródło: TVN 24 Poznań