- Pytanie było takie, jest rok 1982, czy ma przyjechać, czy może przyjechać i czy powinien przyjechać. Ojciec Św. nie upoważniał nas do tego, by informować co zrobi, on oczekiwał zdania każdego z nas - wspomina Józefa Hennelowa, wieloletnia felietonistka "Tygodnika Powszechnego".

Pytania papieża do przyjaciół były konkretne: co Polacy chcieliby od niego usłyszeć, i przede wszystkim, jak zostałaby odebrana jego wizyta u gospodarzącego Polską reżimu?

Małżeństwo Hennel odpowiedziało - źle.

Dwa spotkania

Ale rok póżniej papież już lądował. Wymógł zawieszenie stanu wojennego. Wymógł spotkanie z Wałęsą - choć w Tatrach, nie w Gdańsku.

Z władzą odbyły się dwa spotkania: jedno - poprawne, z dystansem, drugie - tajemnicze, na Wawelu.

- Ruszyliśmy pieszo przekonani, że spotkamy papieża na Franciszkańskiej. Nagle za bramą spotykamy ludzi krzyczących, gdzie jest papież. Musiał skręcić, o tym spotkaniu nie zachowały się żadne dokumenty. Było długie - mówi Hennelowa.

Zanotowano jednak fragmenty późniejszej rozmowy z młodzieżą.

- No to, co już chyba pójdziecie spać - mówił papież z okna na Franciszkańskiej w Krakowie.

- Nie - odpowiadała głośno młodzież.

Wiedział o zagrożeniu

Józefa Hennelowa wielokrotnie wracała myślami do 1983 roku. Papież zmienił wtedy temat w oknie, nigdy nie zdradził przebiegu spotkania z władzami i Wałęsą.

- Jak obserwowałam jak papież później rozmawiał z władzą, i ile z tego w sposób bardzo poważny okrywa milczeniem i nie robi z tego żadnej manifestacji, świadczy o tym jak bardzo widział los Polski w bloku, zagrożony nie tylko od Wschodu, ale i od Zachodu, jak to śmiertelnie poważnie traktuje - mówi Hennelowa.

Taka wiedza musiała iść w parze z milczeniem. Gdyby wszyscy byli pewni zagrożenia mogliby zanadto usprawiedliwić rządzących.

Źródło: tvn24