W Warszawie zmarł Andrzej Konic - reżyser popularnych seriali telewizyjnych "Stawka większa niż życie" i "Czarne chmury". Konic tworzył także filmy fabularne i spektakle Teatru Telewizji. Miał 84 lata.
Zaczynał karierę jako aktor stołecznych teatrów - m.in. Nowej Warszawy i Narodowym. Zagrał także w filmach - m.in. "Krzyżakach" Aleksandra Forda (1960) i "Wojnie domowej" Jerzego Gruzy (1965).
Od roku 1960 pracował jako reżyser w TVP, dla której realizował widowiska Teatru Telewizji i programy literackie. W latach 1961-63 prowadził Młodzieżowe Studio Poetyckie, w którym debiutowali m.in. Daniel Olbrychski, Magdalena Zawadzka, Marek Perepeczko.
Stawka i Chmury
W latach 1967-68 reżyserował, razem z Januszem Morgensternem, popularny serial sensacyjny "Stawka większa niż życie". W 1973 r. Konic zrealizował kolejny serial, który cieszył się ogromną popularnością wśród telewidzów - "Czarne chmury".
W latach 1988-1991 Konic reżyserował serial "Pogranicze w ogniu" z Olafem Lubaszenko i Cezary Pazura. - Zapamiętałem Andrzeja Konica jako człowieka o niespotykanych w naszych czasach manierach, sposobie bycia, wiedzy - wspomina Lubaszenko - To był prawdziwy dżentelmen. Był niedzisiejszy w najlepszym tego słowa znaczeniu. Miał znakomicie opanowane rzemiosło filmowe, ale nie dbał o promocję własnej osoby. Był skromny. Pamiętam go, po prostu, jako fajnego człowieka.
- Andrzej Konic był nauczycielem nie tylko samego zawodu, ale też tego wszystkiego, co jest ważne w byciu aktorem - uczył, jak się zachowywać, jakim być człowiekiem. Po latach ciągle dociera do mnie, jak wiele mu zawdzięczam - dodał aktor.
Film i teatr
Konic reżyserował też filmy fabularne, m.in. "Motodrama" (1971) z Jackiem Fedorowiczem i Krystyną Sienkiewicz w rolach głównych, "W te dni przedwiosenne" (1975), "Życie na gorąco" (1978), "Szczęśliwy brzeg" (1983, z Jerzym Binczyckim i Stanisławą Celińską), "Na wolność" (1985).
Był też reżyserem spektakli Teatru Telewizji, m.in.: "Virtuti" Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka (1970), "Poza miastem" Johna Boyntona Priestleya (1993), "Kochankowie z klasztoru Valdemosa" Janusza Krasińskiego (1995).
Źródło: PAP