Wolfgang Templin, NRD-owski dysydent i publicysta, utrzymujący od lat 70. kontakty z demokratyczną opozycją w Polsce, otrzymał Nagrodę Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą za zasługi dla pojednania polsko-niemieckiego.
- Ta nagroda jest ukoronowaniem długiej drogi, której bym nie przebył bez wsparcia ze strony moich politycznych i prywatnych przyjaciół. Mamy swoje miejsce w historii - powiedział Templin odbierając wyróżnienie.
Szef Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku Basil Kerski w laudacji nazwał laureata "politycznym tłumaczem kultur". - Uhonorowaliśmy dziś człowieka, który położył podwaliny pod dobrosąsiedzkie relacje między Niemcami i Polską - podkreślił Kerski. Templin przeczytał fragment swojej najnowszej książki "Tryzub i Czerwona Gwiazda" poświęconej polityce historycznej na Ukrainie. Rektor Viadriny Alexander Woell wspomniał zmarłego 24 kwietnia Władysława Bartoszewskiego. - Bez niego nie byłoby nas dziś tutaj - powiedział, a uczestnicy uroczystości uczcili pamięć Bartoszewskiego minutą ciszy.
Historia Templina
Templin nawiązał w latach 70. pierwsze kontakty z antykomunistyczną opozycją w Polsce, w tym Komitetem Obrony Robotników KOR. Należał do rządzącej w NRD Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED), z której jednak wystąpił. Działał w organizacjach obrony praw człowieka związanych z Kościołem.
W 1988 roku władze NRD aresztowały go, a następnie zmusiły do opuszczenia kraju. Po zjednoczeniu Niemiec pracował m.in. w urzędzie ds. akt Stasi. W latach 2010-2013 był szefem związanej z partią Zieloni Fundacji Heinricha Boella w Warszawie. Od kilku lat zajmuje się intensywnie problematyką ukraińską. Nagroda Viadriny jest przyznawana od 1999 roku osobistościom, które w szczególny sposób przyczyniły się do polsko-niemieckiego pojednania. Jako pierwszego uhonorowano nią tłumacza Karola Dedeciusa. Wśród laureatów tego wyróżnienia są m.in.: noblista Guenter Grass (2001), publicyści Adam Michnik (2000) i Adam Krzemiński (2006), Tadeusz Mazowiecki (2009), reżyser, zdobywca Oscara Volker Schloendorff (2010), Krzysztof Penderecki (2011).
Autor: mtom / Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: Neil Bates