Czy przyjaciel zdradził księdza Popiełuszkę?

Najpierw podczas śledztwa, a później w trakcie sądowego procesu Waldemar Chrostowski zeznał, że skuty kajdankami wyskoczył z samochodu pędzącego z prędkością 100 km/h. W tym czasie Popiełuszko miał być zamknięty w bagażniku.

Karkołomny skok

Zdaniem zawodowego kaskadera i specjalisty ds. służb specjalnych Andrzeja Środzińskiego wyskoczenie z pędzącego z taką prędkością samochodu groziło śmiercią lub co najmniej ciężkim kalectwem. Tymczasem Chrostowski wyszedł z tego z zaledwie kilkoma siniakami.

Jeszcze bardziej podejrzane jest stwierdzenie kierowcy Popiełuszki, że podczas skoku rozpięły mu się kajdanki. Nie daje temu wiary Edward M. - twórca milicyjnych jednostek antyterrorystycznych i zarazem człowiek, który cztery dni po wypadku odebrał Chrostowskiego ze szpitala i zawiózł do domu.

- Kajdanki nie otwierają się same. Ja 27 lat to robiłem - powiedział dziennikarzom "Superwizjera" fachowiec, dziś odsiadujący wyrok za porwanie i pobicie. Patrząc na obrażenia, których doznał kierowca podczas ucieczki, nie mógł uwierzyć w to, co zobaczył: - To jest możliwe, ale ja w to nie wierzę - powiedział.

Również rzeczoznawca, który badał odzież Chrostowskiego stwierdził, że takie zniszczenia zostały raczej wykonane za pomocą jakiegoś narzędzia, a nie podczas wyskakiwania z samochodu. Co ciekawe, nie znalazł w niej kamieni, piasku ani śladów trawy.

Przekręty na stacji

Biografia Chrostowskiego podważa jego wiarygodność. Zanim został kierowcą Popiełuszki, w latach 70. pracował na stacji benzynowej w Toruniu, z której pracownicy kradli paliwo na dużą skalę. Jak powiedział funkcjonariusz badający tę sprawę, żeby "dostać taką fuchę" trzeba było mieć kontakty, jakieś poparcie, na przykład w SB.

Co więcej, gdy policja zainteresowała się kradzieżą benzyny, Chrostowski uciekł do Warszawy i wtedy śledztwo zawieszono. Zdaniem informatora "Superwizjera", ktoś go ostrzegł.

Bił milicjantów bez konsekwencji

Na procesie zabójców ks. Popiełuszki kierowca zeznał, że dwukrotnie pobił milicjantów. Za komuny oznaczało to niemal pewne więzienie, jednak Chrostsowki dostał tylko wyroki z zawieszeniu.

Co więcej, pomimo tych dwóch wyroków pracował w straży pożarnej, podległej MSW. Gdy tuż przed stanem wojennym w Wyższej Szkole Pożarnictwa wybuchł strajk, dołączył do studentów. Zdaniem jednego ze strajkujących, mieli u siebie "kreta", który przekazywał władzom informacje. Tym "kretem", zdaniem rozmówcy "Superwizjera", był Chrostowski.

Strajk stłumiono. Lecz zanim do tego doszło, do studentów Wyższej Szkoły Pożarnictwa przyjechał ks. Jerzy Popiełuszko. Tam właśnie spotkał się z Chrostowskim, co uwiarygodniło go w oczach kapelana Solidarności. Od tego momentu aż do śmierci Popiełuszki trzy lata później, Chrostowski był jego bliskim współpracownikiem.

Kto utrudnia sprawę IPN?

Według "Superwizjera" prokurator Andrzej Witkowski z IPN, który dwukrotnie prowadził śledztwo ws. śmierci Popiełuszki, trafił na mur. Jego grupa policyjno-prokuratorska szukała mocodawcy, który zlecił porwanie i zabójstwo Popiełuszki.

Po analizie akt i dowodów Witkowski doszedł do wniosku, że to właśnie Chrostowski, uchodzący za przyjaciela zamordowanego księdza, mógł współpracować z porywaczami.

Czy dowiemy się prawdy?

Nie wiadomo czy kiedykolwiek dowiemy się, kto zlecił zabójstwo kapelana Solidarności i jaki był w tym jakiś udział jego kierowcy. Sprawy nie ułatwia sam Chrostowski, który nie chce zabrać głosu w sprawie i twierdzi, że "ma po prostu tego dosyć".

Śmierć Popiełuszki

Ksiądz Jerzy Popiełuszko został zamordowany 19 października 1984 roku. Podczas procesu toruńskiego w 1985 roku na kary od 14 do 25 lat więzienia skazano jego katów. Kto zlecił im tę okrutną zbrodnię - nie wiadomo do dziś.

Źródło: TVN24, tvn24.pl