Prokurator chce 25 lat więzienia dla bombera. "To był bardzo dobrze zaplanowany zamach"

Prokurator Tomasz Krzesiewicz podczas mowy końcowej podkreślił, że czyn, którego dopuścił się R. był "bardzo dobrze zaplanowanym zamachem terrorystycznym nastawionym na zabicie wielu osób". - Gdyby do eksplozji ładunku doszło, w autobusie zginęłoby wielu ludzi - powiedział oskarżyciel publiczny. I dodał: całość materiału dowodowego i to wszystko, co zrobił sprawca jednoznacznie wskazuje, że chciał dokonać tego czynu. - W mojej ocenie jego wyjaśnienia, ta linia obrony, nie są wiarygodne. Nie mogą za takie być uznane w konfrontacji z materiałem dowodowym - podkreślił prokurator.

Pytany o to dlaczego oskarżyciel publiczny nie wnioskował o wymierzenie Pawłowi R. dożywocia wyjaśnił, że okolicznością łagodzącą jest młody wiek oskarżonego i jego ograniczona poczytalność w momencie popełnienia czynu.

Do mowy końcowej prokuratora odnieśli się obrońcy mężczyzny. - Prokurator używał bardzo mocnych słów. Mówił o "żelaznych dowodach", "jednoznacznie", "kategorycznie". Odniosłem wrażenie, że uczestniczyłem w zupełnie innym procesie - komentował mecenas Paweł Wójcik.

Podczas mowy końcowej prokurator zaprezentował nagrania z eksperymentu procesowego, który przeprowadzono w październiku 2016 roku. Wówczas śledczy sprawdzali, jakie zniszczenia mógłby spowodować ładunek, który w autobusie pozostawił ówczesny student chemii. Na nagraniach widać moment eksplozji, ogień i wybuchające okna. Zaprezentowano też nagranie z wnętrza pojazdu.

Mowę końcową obrony zaplanowano na 23 października.

19 maja 2016 roku przed godziną 6.00 rano Paweł R. zadzwonił na numer 112. Odtworzył z dyktafonu przygotowane przez siebie nagranie. Operator usłyszał w słuchawce groźbę eksplozji czterech ładunków wybuchowych skonstruowanych przez dzwoniącego. Za rozbrojenie każdej z bomb R. zażądał po 30 kilogramów złota. Wskazał miejsce, w którym służby miały zostawić sztabki. To właśnie wtedy groził, że w przypadku niespełnienia żądania do południa "zrobi z Wrocławia drugą Brukselę".

Kilka godzin później wyszedł ze swojego mieszkania. W ręce miał żółtą reklamówkę, w której ukrył skonstruowany przez siebie ładunek. Mężczyznę, idącego z charakterystyczną torbą, nagrały kamery monitoringu. Na przystanku przy ul. Klimasa wsiadł do autobusu linii 145. Nie siadał. Stanął naprzeciwko drzwi. Reklamówkę położył na podłodze, tuż obok wózka, w którym siedział 3-letni chłopiec, w pobliżu była też 9-miesięczna dziewczynka.

Mężczyzna wysiadł z autobusu na przystanku Dworzec Główny. Reklamówka z bombą została w autobusie. Porzucony bagaż zaniepokoił jedną z pasażerek, która o sprawie powiadomiła kierowcę. Kierowca zatrzymał autobus i wyniósł torbę na przystanek przy skrzyżowaniu ulic Dworcowej i Kościuszki. Ponad dwie minuty później doszło do eksplozji. W jej wyniku ranna została, przechodząca obok, starsza kobieta. W tym czasie R. był już w drodze do swojego mieszkania.

Przez kolejnych pięć dni służby szukały mężczyzny. Został zatrzymany w swoim rodzinnym domu w Szprotawie (woj. lubuskie).

R. usłyszał zarzut popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, usiłowania zabójstwa wielu osób przy użyciu materiałów wybuchowych i zarzut spowodowania zdarzenia, które zagrażało życiu i zdrowiu wielu osób. Później usłyszał kolejny zarzut: usiłowania wymuszenia rozbójniczego. Ten związany był z ultimatum, które zdaniem śledczych, R. przedstawił służbom.

Początkowo mężczyzna przyznał się do winy. Jednak później, przed sądem, wszystkiemu zaprzeczył. Mówił: "nie jestem żadnym terrorystą". Przyznał się natomiast do tego, że kupił szybkowar i dwa telefony. Przyznał się też do zadzwonienia na numer 112 i odtworzenia komunikatu z żądaniem złota. Przed sądem przyznał się do zostawienia ładunku wybuchowego w autobusie komunikacji miejskiej.

Czytaj więcej

Biegli sprawdzili, czy Paweł R. był poczytalny. Okazało się, że tak, jednak wskazali, że w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów "miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i ograniczoną zdolność pokierowania swoim postępowaniem".

To oznacza, że Paweł R. może odpowiadać za swoje czyny. - Zgodnie z przepisami w przypadku ograniczonej poczytalności sąd nie musi, ale może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary - wyjaśniał w grudniu 2016 roku prokurator. Gdyby sąd zdecydował się na takie rozwiązanie, studentowi chemii groziłoby nie dożywocie, ale kara od 4 do 11 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności. Czytaj więcej

Autor: tam/gp / Źródło: PAP, TVN24 Wrocław