Zmarł prof. Michał Głowiński. Był literaturoznawcą i językoznawcą, autorem przenikliwej analizy języka Marca 68. roku. Pracował w Instytucie Badań Literackich PAN, w PRL współtworzył Towarzystwo Kursów Naukowych – poinformował w piątek wieczorem na Facebooku miesięcznik "Znak", powołując się na informację przekazaną przez rodzinę.
Michał Głowiński urodził się 4 listopada 1934 roku w Warszawie. Na początku okupacji niemieckiej wraz z rodziną, został umieszczony w getcie w Pruszkowie, po czym został przeniesiony do getta w okupowanej Warszawie. Był jednym z żydowskich dzieci uratowanych z warszawskiego getta przez zespół Ireny Sendlerowej. Został umieszczony w zakładzie opiekuńczym Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny w Turkowicach.
W latach 1951-54 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zadebiutował jako krytyk literacki w "Życiu Literackim". W latach 1955-58 pracował naukowo pod kierunkiem prof. Kazimierza Budzyka w Katedrze Literatury UW.
W 1958 roku związał się z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1961 roku uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy "Poetyka Tuwima a polska tradycja literacka", przygotowaną pod kierunkiem prof. Budzyka, a w 1967 roku otrzymał tytuł doktora habilitowanego za pracę "Cykl studiów z historii i teorii polskiej powieści".
W 1976 ru Głowiński został profesorem. Od 1978 roku jest członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 1991 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a trzy lata później - członkiem korespondentem PAN, a następnie członkiem rzeczywistym.
Wybrane prace prof. Michała Głowińskiego
Pisał m.in. o twórczości Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana i o powieści młodopolskiej. Do kanonu lektur polonistycznych należą prace prof. Głowińskiego dotyczące sposobów narracji powieściowej (m.in. "Porządek, chaos, znaczenie" i "Gry powieściowe").
Był współautorem "Zarysu teorii literatury" i "Słownika terminów literackich". Był badaczem, który na gruncie polskim najpełniej opisał zjawisko nowomowy w systemie komunistycznym. Jego ostatnia praca nosiła tytuł "Tęgie głowy. 58 sylwetek humanistów" (2021).
Był laureatem wielu nagród i wyróżnień. Tytuły doktora honoris causa uczonemu przyznały Uniwersytet Jagielloński (2000), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (2001) i Uniwersytet Opolskiego (2003). Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Źródło: PAP