Mieszkańcy Słupska tak potrzebowali świeżej krwi, że wybrali na swojego prezydenta człowieka, który z tym miastem nigdy nie był związany. Choć ten spektakularny sukces Roberta Biedronia został zauważony w kraju głównie dlatego, że to pierwszy prezydent-gej. Jeden Biedroń wiosny jednak nie czyni. Wprawdzie za jego przykładem pierwszy raz w wyborach samorządowych na polityczny coming out zdecydowało się kilkadziesiąt osób, ale wszystkie przepadły. Trudno więc mówić o rewolucji (jak oceniły to niektóre zagraniczne media), ale jest pytanie czy orientacja seksualna kandydatów ma wpływ na orientację wyborczą Polaków?

Teraz Elbląg i wyjaśnienie jednej z największych wyborczych niespodzianek. Tak dużych, że zaskoczony jest nawet ten, który wygrał i będzie prezydentem miasta - miasta, o które przed rokiem toczyła się wielka polityczna walka z udziałem najważniejszych polityków w kraju. Bitwę o Elbląg wygrało wtedy PiS, co miało być symbolicznym krokiem na drodze do odzyskania władzy w całej Polsce. Ale po roku pisowski prezydent przegrał - choć może się okazać, że wcale nie stracił władzy.

Sensacja w Wadowicach. Papieskie miasto w rękach burmistrza ateisty, uczestnika parad równości i zwolennika legalizacji narkotyków. Mieszkańcy po 20 latach powiedzieli dość rządzącej tam ekipie. Czy to znaczy, że odwrócili się od ideałów i spuścizny Jana Pawła II? Wręcz przeciwnie - odpowiadają ci, którzy poparli nowego burmistrza.

Mamy sytuację, jakiej jeszcze nie było. Zbiorowa dymisja w Państwowej Komisji Wyborczej w cieniu skandalu z liczeniem głosów i w atmosferze ostrej krytyki sędziów (niezasłużonej, jak z dużym żalem mówią ci, którzy odchodzą). To wszystko z pewnością nie było zachętą dla nowych sędziów PKW, ale kandydatury już są i być może w tym tygodniu poznamy nowy skład komisji. Gruntowna wymiana personalna nie oznacza jednak gruntownej przebudowy systemu nadzoru wyborczego, bo na to jest za mało czasu przed kolejnymi wyborami. Czy nowa PKW odzyska zaufanie Polaków?

Bardzo nośne hasło - "sfałszowane wybory". Łatwo mówić, trudniej udowodnić, że doszło do czegoś więcej niż nieprawidłowości i to jeszcze na masową skalę, co miało uzasadniać żądanie unieważnienia wyborów. Chcieliśmy przyjrzeć się konkretnym sprawom, które PiS podaje jako przykłady celowej wyborczej manipulacji. Okazuje się, że te informacje są ściśle tajne, podobnie jak świadkowie, na których powołuje się Prawo i Sprawiedliwość. Dotarliśmy jednak do jednego z takich miejsc, gdzie głosowanie miało być poza lokalem wyborczym, ale nikt tam nic o tym nie wie.

Fałszerstwo wyborów, a bałagan z liczeniem głosów to jednak dwie różne sprawy. Choć nie dla tych, którzy od razu po pierwszej turze wtargnęli (czy też - jak twierdzą - zostali zaproszeni) do siedziby PKW i przez kilka godzin ją okupowali, żądając dymisji sędziów i unieważnienia wyborów. Wracamy do tamtego wydarzenia, które zakończyło się zarzutami prokuratorskimi dla kilkunastu osób. Kim byli ci ludzie, bo nie wszyscy byli tam przypadkowo?

Był najdłużej dotąd urzędującym premierem Polski, teraz jest "prezydentem" Unii Europejskiej. Dziś wszystkie wcielenia i metamorfozy Donalda Tuska. Od gdańskiego podwórka do europejskich salonów. Nową pracę zaczął w poniedziałek od pokazania, że ostro podszlifował swój angielski, co budziło duże obawy sceptyków, gdy wybierano go na szefa Rady Europejskiej. Tusk zrobił to, do czego zabrakło mu determinacji w młodości, choć, jak wspomina jego bliski znajomy, okazja do nauki języka była. Ale patrząc na polityczną drogę Donalda Tuska trudno mu odmówić determinacji. A jeśli politykę połączyć z jego pasją, czyli piłką nożną, to widać jeszcze, że lubi indywidualne zagrania, nieźle kiwa i woli strzelać gole niż asystować. W Brukseli to jednak nie on będzie rozgrywającym, ale tym, który będzie musiał rozgrywających godzić. Czy sobie z tym poradzi?

W Warszawie niespodzianki nie było. Chyba, że za taką uznać fakt, iż przegrany kandydat PiS, Jacek Sasin pogratulował zwycięstwa rywalce z Platformy - Hannie Gronkiewicz-Waltz. I nie jest to żadna złośliwość. Po prostu zauważamy raczej rzadką u polityków PiS reakcję, co zresztą dość wymownie i zabawnie zarazem było widać podczas niedzielnego wieczoru wyborczego w warszawskim sztabie PiS. I ten wieczór i cała kampania pokazały jeszcze, z jakim dystansem, a może bez przekonania, PiS podszedł do walki o władzę w stolicy.

Miasto, na które dziś wszyscy patrzą i pierwszy prezydent, który nie kryje swojej homoseksualnej orientacji. "Rewolucja w konserwatywnej Polsce" - tak napisała o zwycięstwie Roberta Biedronia jedna z niemieckich gazet. To zresztą chyba jedyna zagraniczna wzmianka o polskich wyborach. Biedroń wygrał pewnie, choć to wcale takie pewne nie było. Twarz znana z Sejmu, ale człowiek ze Słupskiem nigdy nie związany. Czym więc i jak przekonał do siebie mieszkańców?

Spektakularna porażka Ryszarda Grobelnego to być może symbol tego, że kończy się era "długowiecznych" prezydentów. Ten rządził miastem 16 lat i w niedzielę okazało się, że to już meta tego maratonu. Duże zaskoczenie, bo przegrana jest wysoka - 20 proc. różnicy. Sam Grobelny w lekkim szoku, ale ta konsternacja - zdaniem jego krytyków - to właśnie najlepszy dowód na to, jak bardzo przez te lata w urzędzie prezydent stracił kontakt z ludźmi i rzeczywistością.

Dla niego najważniejszą rolą był Makbet w teatrze, ale i tak dla widzów zawsze pozostanie Hansem Klossem. Ta legenda nigdy nie umrze - umarł Stanisław Mikulski. W czwartek nad ranem. Aktor miał 85 lat. Klossa znali i uwielbiali wszyscy, a on nie mógł się od niego uwolnić, co często powtarzał w wywiadach. Ta rola była dla Mikulskiego i szczęściem (dała mu niebywałą popularność, nie tylko w Polsce) i przekleństwem. Aktor uważał, że z tego powodu nie dostał wielu interesujących ról. Sam marzył o filmowej roli "tego złego". Taką rolę poniekąd przypisano mu w latach 80-tych, choć nie do końca miało to związek z aktorstwem. Ci, którzy znali go osobiście mówią, że był wyjątkowo ciepłym, pogodnym i optymistycznym człowiekiem.

Większość odpowiedzialnych za bezpieczeństwo służb dba o nie niezwykle poważnie. A, że poważnie nie zawsze znaczy mądrze, to mamy kolejny symbol polskiej drogowej rzeczywistości. Wszechobecne znaki. Gdyby to od tego zależało nasze bezpieczeństwo, bylibyśmy zapewne europejskim wzorem. Ale - jak wiadomo - ilość nie zawsze przekłada się na jakość.

To co od lat wie każdy, kto jeździ po polskich drogach, urzędnicy Najwyższej Izby Kontroli opisali w alarmującym raporcie. Bardziej niebezpiecznie jest tylko w Rumunii. Jeździmy zbyt szybo, po drogach będących często w opłakanym stanie. A ci, którzy bezpieczeństwa na nich powinni pilnować - albo nie są do tego wystarczająco przygotowani albo zajmują się czymś, co bezpieczeństwa nie poprawia w ogóle. Czyli stawianiem fotoradarów i zarabianiem na tym pieniędzy. Na potwierdzenie tezy kontrolerów - dobitny przykład z życia wzięty.

Gdy popatrzymy na skutki drogowego chaosu, żarty się kończą. Wprawdzie ofiar jest coraz mniej, ale to wciąż na polskich drogach ginie niemal najwięcej ludzi w Europie. Jesteśmy pod względem ofiar drudzy, po Rumunii. To, co od lat pokazują policyjne statystyki, w alarmującym raporcie opisała dokładnie Najwyższa Izba Kontroli. Lista zarzutów jest długa, mimo, że za bezpieczeństwo na naszych drogach odpowiada aż 8 służb.

"Śmierć na życzenie". Gdy chodzi o dorosłych budzi kontrowersje; gdy chodzi o dzieci jest właściwie tematem tabu, choć są już precedensy. Ostatni głośny przypadek to ten 12-letniej nieuleczalnie chorej Brytyjki, którą rodzice za zgodą sądu przestali karmić. I Belgia - pierwsze państwo na świecie, które zalegalizowało eutanazję dzieci, bo - jak uznano - "dzieci też cierpią i też nie można im pomóc". Na razie takiego przypadku jeszcze nie było, ale Belgowie w ogóle do eutanazji mają szczególne podejście.

Ona zamiast życia w chorobie wybrała śmierć. On nie rozumie tej decyzji, chociaż też jest młody, też ma glejaka mózgu i też beznadziejną diagnozę. Ksiądz Jan Kaczkowski w jakiś sposób ze śmiercią jest oswojony, bo kilka lat temu założył i wciąż prowadzi hospicjum dla chorych na raka. Hospicjum, którego sam stał się pacjentem. Żyje na granicy światów - jak sam mówi - ale widzi zasadniczą różnicę między przerwaniem leczenia śmiertelnie chorego, a eutanazją.

System, który zawiódł. I nie chodzi tylko system informatyczny. O tym, że grozi wyborcza katastrofa wiedzieli na pewno posłowie sejmowej komisji administracji i cyfryzacji. Bo to właśnie tam otwarcie ostrzegano przed systemem, który nie sprawdził się dwa i pół miesiąca wcześniej w bardzo łatwych do przeprowadzenia, uzupełniających wyborach do Senatu. Ci, co dziś tak głośno krytykują ten system, wtedy milczeli.

Niezawodny system okazał się zawodny, co nie powinno być niespodzianką. Tak, jak stał się nią zaskakująco wysoki wynik wyborczy PSL. Ludowcom - nawet ku ich zdziwieniu - przybyło w kraju niemal milion wyborców (w dużym zaokrągleniu). Największe chyba zaskoczenie było w Gdyni, gdzie partia zbierająca swoje politycznie żniwa na wsi i w miasteczkach, dostała poparcie o ponad tysiąc procent większe niż w poprzednich wyborach. Czym tłumaczyć ten fenomen?

Celowo, w ramach ukrytego protestu, czy przez pomyłkę? W tych wyborach Polacy oddali rekordowo dużo nieważnych głosów. Najwięcej w Wielkopolsce, gdzie zresztą, jak sprawdził reporter "Czarno na białym", ta liczba zawsze była dość wysoka. Z jakiego powodu te głosy były nieważne? Tego teraz dokładnie nie wiadomo. Możemy tylko analizować konkretne przypadki. Tak samo, jak w konkretnych przypadkach sąd będzie decydował o ważności lub nie głosowania. Tu się nie da przejść od szczegółu do ogółu?

Warszawska dogrywka - 20 proc. różnicy między rywalami i debata o debacie, czyli PO-PiS-owy spór o to, kiedy, gdzie i na jakich warunkach dojdzie do przedwyborczego pojedynku na słowa między Hanną Gronkiewicz-Waltz i Jackiem Sasinem. Urzędująca prezydent chciała debaty w piątek, ale kontrkandydat poczuł się jak uczeń wywołany do tablicy i powiedział "nie". 10 dni przed głosowaniem mamy więc tradycyjne "przepychanki" zamiast wyborczych konkretów.