Skrajna prawica w Polsce i jej radykalne hasła. Młodzież Wszechpolska i Obóz Narodowo-Radykalny przy okazji Święta Niepodległości ogłosiły, że organizują wspólnie Ruch Narodowy, który ma obalić republikę powstałą po Okrągłym Stole. Na czele tego ruchu stoją osoby mało znane publicznie - pytanie, kto stoi za nimi? Jaką realną siłę tworzy dziś skrajna prawica w Polsce?

Czy skrajna prawica ze swoimi radykalnymi hasłami jest dziś zagrożeniem dla porządku demokratycznego w Polsce? SLD i Ruch Palikota twierdzą, że tak. Ich zdaniem ONR i Młodzież Wszechpolska mają faszystowski charakter i łamią konstytucję. Lewica, choć skłócona, zwiera szyki i domaga się delegalizacji obu prawicowych organizacji. W odpowiedzi słychać - "i vice versa". I na tej wymianie raczej się skończy.

Polityczne przeobrażenia, podobnie jak te w przyrodzie, nie są rzadkością, czego mamy kolejny dowód. Kiedyś współtwórca największych sukcesów wyborczych Prawa i Sprawiedliwości, dziś jeden z najostrzejszych krytyków tej partii. Michał Kamiński, gdy odchodził z PiS-u mówił, że czuje się jakby odchodził z sekty. Teraz chwali się, że ma przyjaciół w różnych partiach. Co ciekawe, najwięcej ciepłych słów o Kamińskim słychać w partii, na której on sam jeszcze niedawno nie zostawiał suchej nitki.

Teraz najbardziej spektakularna przemiana polityczna w Polsce. Z lidera radykalnej prawicy i kontrowersyjnego wicepremiera, Roman Giertych przeobraził się w sympatycznego - jak mówią jego niegdysiejsi krytycy: adwokata i umiarkowanego w poglądach komentatora sceny politycznej. Wiele wskazuje, że ta druga rola to zapowiedź powrotu do wielkiej polityki, ale już pod zupełnie innym sztandarem.

Kiedyś u steru władzy - dziś szukający swojego miejsca. Na początek człowiek, który już był na politycznym szczycie. Nic więc już nie musi, ale może. A może nawet chciałby odegrać jeszcze ważną rolę w polityce. Pytanie jaką? Realną - Aleksander Kwaśniewski jako twórca i lider nowej siły politycznej na lewicy? Czy symboliczną - Aleksander Kwaśniewski jako patron i twarz takiego ugrupowania? Co ciekawe, o jakiejś szczególnej roli dla byłego prezydenta najostrożniej mówią jego dawni partyjni koledzy.

Testament życia rodzi i na pewno zawsze będzie rodzić wątpliwości. Choć w Polsce na razie nie ma prawa, które sankcjonuje takie oświadczenie woli śmierci (gdy medycyna już nie może pomóc), takie prawo respektuje już Kościół katolicki. Jako prawo do godnej śmierci. Tak właśnie uszanowano wolę Jana Pawła II, który w ostatnich dniach swojego życia poprosił, by pozwolono mu spokojnie odejść.

Niezależnie od losów ustawy jest pytanie: czy jesteśmy w stanie spisać własny testament życia? Czy za życia jesteśmy naprawdę gotowi dokonać wyboru, co lepsze: życie w cierpieniu czy godna śmierć? Najbliżej odpowiedzi są osoby, które same stanęły, albo których bliscy stanęli na tej cienkiej granicy życia i śmierci.

Testament życia, czyli projekt ustawy, która po raz pierwszy w Polsce ma regulować granicę życia i śmierci. A dokładnie granicę utrzymywania chorego przy życiu. Bardzo cienką granicę, kiedy nie tyle przedłuża się życie, co przedłuża się umieranie w cierpieniu. Ustawa napisana przez lekarzy (i przesłana do prezydenta jako obywatelski projekt) jasno określa, czym jest uporczywa terapia. Każdemu daje też prawo rozporządzać swoją śmiercią, gdy medycyna nie będzie mogła już mu pomóc.

Wydawało się, że w tej sprawie limit błędów wymiaru sprawiedliwości został już wyczerpany. A jednak - podejrzana o zabójstwo córki Katarzyna W. znowu wodzi za nos śledczych i wymyka się sądowi. Zwolniona z aresztu przepadła, zniknęła, nie wiadomo gdzie jest. I to akurat nie dziwi. Zaskakuje, a wręcz szokuje działanie sądu, który najpierw wypuszcza na wolność podejrzaną kobietę, a gdy ta znika zwleka z decyzją o jej ponownym aresztowaniu.

Walka o sądy rejonowe jeszcze trwa. I jest to też walka z czasem. Kontrowersyjne rozporządzenie ministra Gowina ma wejść w życie już od stycznia. Choć, jak sprawdził reporter "Czarno na białym" w Sądzie Rejonowym w Sokołowie Podlaskim nikt nie wie, jak to ma w praktyce wyglądać. Nie wiedzą ani sędziowie, ani samorządowcy, ani mieszkańcy.

Ta sprawa bezwzględnie obnaża słabość polskiego wymiaru sprawiedliwości. Niestety pokutuje tu niedokończona reforma sądownictwa. I w tym kontekście, forsowana przez ministra sprawiedliwości, kontrowersyjna zmiana organizacyjna w kilkudziesięciu sądach rejonowych wydaje się sprawą nie najważniejszą. Choć dla samego Jarosława Gowina może być bardzo kosztowna politycznie. Swoim pomysłem po raz kolejny dzieli polityków własnej partii.

Kara dla opornych. Nie na zakażenie, ale na szczepienie. Przybywa osób, które nie poddają dzieci obowiązkowym szczepieniom. Zgodnie z prawem grozi za to nawet kilka tysięcy złotych grzywny. Na straży tego prawa stoi sanepid, ale w praktyce nie można nikogo zmusić do szczepienia. I nawet lekarze przyznają, że karanie za to nie ma sensu. Czy jest zatem w Polsce obowiązek szczepienia, czy go nie ma?

Szczepić czy nie szczepić przeciwko chorobom zakaźnym? Oto jest pytanie, które nurtuje wielu rodziców. Nurtuje tym bardziej, że coraz mocniej słychać głosy antyszczepionkowe. Wprawdzie legł w gruzach jeden z poważniejszych argumentów przeciw o tym, że szczepienie niesie ryzyko autyzmu. A to dlatego, że autor tej teorii okazał się oszustem z tytułem lekarza. Ale wątpliwości i tak są, a jednoznacznej odpowiedzi nie ma.

Niepokojące doniesienia o kolejnych przypadkach gruźlicy. Ta ciężka choroba zakaźna, o której w Polsce zapomniano jakieś 40 lat temu, teraz o sobie przypomina. Poznań i Wrocław to ostatnie głośne przypadki i ryzyko, że od chorych mogło zarazić się nawet kilkaset dzieci. Gruźlica jest podstępna. Może długo nie dawać objawów albo daje objawy podobne do przeziębienia. Chory żyje więc w nieświadomości. Dane dotyczące zachorowalności na gruźlicę w Polsce uświadamiają jednak, że pod tym względem jesteśmy w europejskiej czołówce.

Jedno święto - trzy odsłony. Prezydencki Marsz "Razem dla Niepodległej", Kolorowa Niepodległa antyfaszystów i Marsz Niepodległości radykalnej prawicy. W sumie kilkadziesiąt tysięcy ludzi manifestowało w niedzielę na ulicach Warszawy. Wszyscy z hasłem "niepodległość" na sztandarach, ale jednak były to różne marsze i różne nastroje. Od radości do gniewu i agresji. Reporterzy "Czarno na białym" pytali uczestników tych pochodów o to samo: czym jest dla nich niepodległość, wolność, patriotyzm?

A teraz gra w pokera i pytanie, czy wygrana zależy od umiejętności czy od szczęścia? Twórcy ustawy hazardowej uznali, że w pokerze o zwycięstwie decyduje ślepy los i dlatego w karty na pieniądze można grać tylko w kasynie. Innego zdania jest Polski Związek Pokera Sportowego, który od trzech lat walczy o zmianę prawa. Prawa, które zrodziło kuriozalną sytuację. Pokerowe mistrzostwa Polski odbywają się zagranicą, bo w Polsce graczom grozi kara.

Każdy by chciał wygrać, choć nie każdy potrafi wygraną udźwignąć. Lotto-milionerzy wbrew pozorom nie mają łatwo. Trudno o anonimowość. Nietrudno za to stracić głowę, gdy nagle człowiek staje się właścicielem fortuny. Reporterka "Czarno na białym" dotarła do ludzi, dla których wygrana okazała się kłopotem. Bo, jak powiedział jeden z lotto-milionerów, "dając człowiekowi za dużo, czasem można go zniszczyć".

Wielka kumulacja w Lotto budzi wielkie emocje, czego doświadczyliśmy trzy dni temu. Ale Polacy w ogóle lubią grać o pieniądze i na pieniądze. Najczęściej próbujemy szczęścia w grach liczbowych (robi to prawie co drugi z nas), ale dużą popularnością cieszą się też różnego rodzaju loterie, zdrapki i konkursy sms. Nawet kasyna nie świecą pustkami. Jest ryzyko, jest zabawa. I są też problemy.

Śledztwo trwa, choć wydaje się, że dla niektórych i tak nie ma znaczenia, jakie będą jego efekty. Jarosław Kaczyński przed tygodniem, po publikacji "Rzeczpospolitej" wydał już jednoznaczny wyrok w sprawie katastrofy smoleńskiej. PiS twierdzi, że ma swoich świadków i swoje dowody. Jeśli tak, to jakie? I skoro je ma, to dlaczego nie zgłasza tego do prokuratury?

Pełnomocnik prezesa PiS żąda, by odebrać prowadzenie śledztwa warszawskiej prokuraturze wojskowej i przekazać je do innej. Prezydent chce, by wątkiem ewentualnego zamachu zajęła się Rada Bezpieczeństwa Narodowego. Jeżeli do tego dodać, że prawie co trzeci Polak wierzy, że to mógł być zamach, powstaje pytanie o faktyczne efekty (trwającego już prawie tysiąc dni) śledztwa prokuratury. Co udało się ustalić, czego nie i gdzie śledczy popełnili błędy, a gdzie sami je wykryli?