Dobra wiadomość dla planujących zakup mieszkania, bo dla nich kryzys oznacza szansę na tańsze własne cztery kąty. Ceny nieruchomości, jak szacują znawcy rynku, mają dalej spadać. Dla tych, którzy mają gotówkę lub zdolność kredytową, rynek nieruchomości jest najbardziej atrakcyjny od lat. Ci, którzy liczą na rządową pomoc w spłacie kredytów, mają już bardzo mało czasu, bo jeden program wsparcia kończy się wraz z tym rokiem, a kiedy ruszy kolejny, nie wiadomo.

Widmo komornika wisi nad ponad dwoma milionami Polaków, bo tylu już zalega z różnymi płatnościami. Rośnie liczba niewypłacalnych dłużników i suma ich zobowiązań. Tak źle jeszcze nie było. I co ciekawe głównym problemem nie są wzięte na wyrost kredyty, ale niezapłacone rachunki m.in. za gaz, prąd, czy czynsz. Wobec banków Polacy bardziej starają się wywiązywać ze zobowiązań, szczególnie tych dużych, jak kredyty na mieszkania. Gorzej jest ze spłatą tzw. drobnych pożyczek.

Artyści i bieżąca polityka... Teraz artyści i historia wywołująca polityczne emocje. Bo tych najsilniejszych nie wywołują w Polsce tematy współczesne. Dużo gwałtowniej reagujemy na książki i filmy dotyczące przeszłości. Tej trudnej, sprzed 70 lat. Kolejnym dowodem - po książkach Jana Tomasza Grossa - jest film "Pokłosie". Po jego premierze burza przetoczyła się przez media, fora internetowe i blogi. My oddajemy głos tym, których ta historia bezpośrednio dotyczy.

Marian Opania nie chciał wcielić się w rolę, która siłą rzeczy wywoływałaby polityczne emocje i paradoksalnie - jak słyszeliśmy - dla wielu stał się symbolem politycznego zaangażowania. Wbrew swojej woli. Ale są i tacy artyści, którzy role polityczne odgrywają dobrowolnie, z pełnym zaangażowanie. I z przekonaniem, że służą dobrej sprawie. Ale czy zawsze robią to bezinteresownie?

Dziś artyści w politycznych rolach i aktor, który nie chce być prezydentem. To Marian Opania - kiedy odmówił zagrania Lecha Kaczyńskiego w filmie o Smoleńsku wywołał burzę. Polityczną. A to rola, która najwyraźniej mu nie odpowiada i także dlatego konsekwentnie odmawia komentowania swojej decyzji.

Ministerstwo jak królestwo. Zajmuje się wszystkim i niczym do końca. Tak przynajmniej wygląda bilans pierwszego roku działania nowego resortu, szeroko pojętej administracji i cyfryzacji. Największa porażka - afera wokół ACTA. Największy sukces to przeprowadzka do nowej siedziby. Kilka rozpoczętych i szumnie zapowiadanych projektów na razie żaden nie zrealizowany. Czy to przerosło umiejętności ministra, czy zadania ministerstwa przerastają jeden resort?

Teraz urzędy pracy, o których mówi się, że to ostatnie miejsce, z pomocą którego można pracę znaleźć. Tak zwane pośredniaki zamiast faktycznie pośredniczyć między pracodawcą, a potencjalnym pracownikiem, zajmują się głównie biurokracją związaną z zasiłkami dla bezrobotnych, których w Polsce jest coraz więcej. Co ciekawe, sens istnienia takich urzędów podważa samo ministerstwo pracy, które chce, by pracy dla Polaków szukały teraz prywatne firmy.

Senat - jego likwidacja to od lat temat bumerang. Powrócił też wczoraj - w 90 rocznicę pierwszego posiedzenia. Choć chwila uroczysta, krytycznych słów nie brakowało i to wśród samych senatorów. Kazimierz Kutz w rozmowie z naszym reporterem porównuje izbę wyższą parlamentu do klubu brydżowego i wygodnego łóżka. Bywały już wcześniej o wiele mocniejsze określenia, ale nawet najmocniejsi orędownicy likwidacji Senatu, z byłym wicemarszałkiem izby, a obecnym premierem na czele, nigdy na poważnie tego postulatu nawet nie próbowali zrealizować. Czy Senat to rzeczywiście zbędna instytucja?

Wniosek o Trybunał Stanu dla Kaczyńskiego i Ziobry - choć już dawno się o nim mówiło - teraz zaskoczył i wywołał polityczną burzę. Nie tyle z powodu samych zarzutów, ile z powodu tego, że Platforma wróciła do sprawy po tylu latach. Jeśli rzeczywiście są mocne dowody przeciwko premierowi i ministrowi sprzed siedmiu lat - to dlaczego tak długo zwlekano z postawieniem zarzutów? Nawet sami politycy Platformy mają problem z jasną odpowiedzią, co tylko potwierdza wątpliwości, że chodzi o polityczną (a nie merytoryczną) rozgrywkę.

Wiele wskazuje na to, że Trybunał Stanu nie będzie miał powodu, by zebrać się... po raz pierwszy od sześciu lat. Tyle mija od ostatnich obrad instytucji, która stoi na straży przestrzegania prawa przez najważniejsze osoby w państwie. Dwa wyroki i jedna sprawa w toku - taki jest 30-letni dorobek trybunału. Niewielki. Dlaczego?

Gorący jeszcze wniosek o postawienie przed trybunałem Jarosława Kaczyńskiego i Zbigniewa Ziobry. 30 stron uzasadnienia wobec byłego ministra sprawiedliwości i osiem stron wobec byłego premiera. W skrócie: obu zarzuca się złamanie konstytucji i wykorzystywanie stanowisk do niszczenia politycznych przeciwników. A w szczegółach? Sporo wątków, ale sporo też wątpliwości.

Zaniedbane, zniszczone, niekiedy wręcz zrujnowane - bez znacznych i szybkich inwestycji - długo nie będą już działać. Państwo płaci za leczenie kuracjuszy, ale nie stać go na utrzymywanie uzdrowisk. Ministerstwo skarbu planuje sprywatyzować do końca przyszłego roku sześć znanych kurortów leczniczych, m.in. w Ciechocinku, Kołobrzegu i Świnoujściu. Plany te ostro krytykuje Prawo i Sprawiedliwość, zarzucając rządowi wyprzedaż majątku za bezcen i pozbawianie Polaków możliwości leczenia. Czy te obawy są słuszne? Czy prywatyzacja to jedyny sposób na ratowanie uzdrowisk?

Ciechocinek to jeden z największych kurortów leczniczych w Polsce. Kilka sanatoriów, rozlewnia wody mineralnej i słynne zabytkowe tężnie solankowe. Część uzdrowiska już wcześniej trafiła w prywatne ręce i akurat w Ciechocinku nie okazały się to ręce lecznicze. Teraz pozostała część kurortu ma zostać sprzedana za, jak się szacuje, około 25 mln zł. Nie jest to zawrotna suma, ale dla nabywcy nie będzie to jedyny wydatek. Uzdrowisko potrzebuje ogromnych inwestycji, bo, jak sprawdził nasz reporter, legenda Ciechocinka nie ma już wiele wspólnego z jego rzeczywistością.

Uzdrowisko w Szczawnicy ze słynną pijalnią wód od siedmiu lat w prywatnych rękach. W ramach reprywatyzacji wróciło do spadkobierców przedwojennego właściciela, hrabiego Stadnickiego. Wróciło, ale w stanie kompletnej ruiny. Nowy właściciel zainwestował w ośrodek ponad 150 milionów złotych i to nie koniec, bo jeszcze spora część wymaga remontu. Przykład Szczawnicy pokazuje, że prywatyzacja jest szansą dla zaniedbanego przez lata uzdrowiska, ale też poważnym wyzwaniem dla właściciela, który nie od razu może liczyć na zysk.

To jeszcze nie rewolucja, ale początek zmian, które mają ułatwić życie i pacjentom i lekarzom. Od stycznia zacznie działać e-WUŚ, czyli elektroniczny system pozwalający na szybkie sprawdzenie - czy chory jest ubezpieczony. Nie będą już potrzebne żadne legitymacje, książeczki, RMU-y - wystarczy tylko dowód z PESEL. Ten system to pierwszy krok. Za niecałe 1,5 roku, cała historia naszej choroby ma być zapisana elektronicznie.

W Polsce kolejki do lekarza są jednymi z najdłuższych w Europie. Kilka miesięcy, a nawet kilka lat trzeba czekać na wizytę u specjalisty. Kuriozum. Terminy tak odległe, że stawiają pod znakiem zapytania w ogóle sens takiego leczenia.

Polacy coraz częściej płacą za leczenie. Bezpłatna powszechna służba zdrowia w Polsce to już fikcja. Liczby mówią same za siebie. Co drugi Polak choć raz zapłacił za leczenie z własnej kieszeni. A ponad 2 miliony Polaków (mimo, że płaci obowiązkowe państwowe ubezpieczenie zdrowotne), ubezpiecza się też prywatnie. Sami wydajemy na leczenie już tyle, ile wynosi połowa rocznego budżetu NFZ na ten cel. I nasze wydatki wciąż rosną.

Jedna z jej największych dolegliwości, czyli długie kolejki do lekarza w Polsce i czeski sposób na rozwiązanie tego problemu. Od kiedy nasi południowi sąsiedzi sami muszą dopłacać do leczenia, rzadziej chodzą do przychodni, rzadziej wzywają pogotowie i krócej leżą w szpitalu. Płacą symbolicznie (niecałe 5 złotych po przeliczeniu), ale, jak sami przyznają, to sprawiło, że przestali korzystać ze służby zdrowia bez powodu. Płacą więc i nie płaczą. Jak sprawdziła nasza reporterka, trudno znaleźć kogoś, kto dziś krytykuje poplatek (czyli taką opłatę), choć rząd, który wprowadzał ten system 4 lata temu zapłacił za to wysoką cenę.

Służby specjalne są od tego, żeby specjalnie głośnio o ich działaniach nie mówić. Ale w przypadku największej polskiej służby, czyli ABW mówi się i to bardzo głośno. Jeszcze w tym roku ma być gotowy projekt rewolucyjnych zmian w Agencji. Ma ona stracić istotne uprawnienia. Pomysł rządu budzi ogromne kontrowersje i emocje - co pokazała ostatnia konferencja prokuratury prowadzącej śledztwo w sprawie Brunona K.

Informacja ta zszokowała na początku tygodnia, ale jak na razie w sprawie mamy więcej pytań niż odpowiedzi. Na początek fakty: 45-latek podejrzany o przygotowanie ataku nie przyznaje się. Czterech jego rzekomych wspólników po przesłuchaniu wychodzi na wolność. Zarzuty nielegalnego posiadania broni usłyszało dwóch innych mężczyzn - też są na wolności. Co ciekawe, nikomu - także Brunonowi K. - nie postawiono zarzutu posiadania materiałów wybuchowych. Nie wiadomo nawet czy znalezione materiały należały do podejrzanego. Prokuratura, ABW i sejmowa speckomisja twierdzą, że zagrożenie było realne. Czy rzeczywiście są na to dowody?