Wiele wskazuje na to, że Trybunał Stanu nie będzie miał powodu, by zebrać się... po raz pierwszy od sześciu lat. Tyle mija od ostatnich obrad instytucji, która stoi na straży przestrzegania prawa przez najważniejsze osoby w państwie. Dwa wyroki i jedna sprawa w toku - taki jest 30-letni dorobek trybunału. Niewielki. Dlaczego?

Gorący jeszcze wniosek o postawienie przed trybunałem Jarosława Kaczyńskiego i Zbigniewa Ziobry. 30 stron uzasadnienia wobec byłego ministra sprawiedliwości i osiem stron wobec byłego premiera. W skrócie: obu zarzuca się złamanie konstytucji i wykorzystywanie stanowisk do niszczenia politycznych przeciwników. A w szczegółach? Sporo wątków, ale sporo też wątpliwości.

Zaniedbane, zniszczone, niekiedy wręcz zrujnowane - bez znacznych i szybkich inwestycji - długo nie będą już działać. Państwo płaci za leczenie kuracjuszy, ale nie stać go na utrzymywanie uzdrowisk. Ministerstwo skarbu planuje sprywatyzować do końca przyszłego roku sześć znanych kurortów leczniczych, m.in. w Ciechocinku, Kołobrzegu i Świnoujściu. Plany te ostro krytykuje Prawo i Sprawiedliwość, zarzucając rządowi wyprzedaż majątku za bezcen i pozbawianie Polaków możliwości leczenia. Czy te obawy są słuszne? Czy prywatyzacja to jedyny sposób na ratowanie uzdrowisk?

Ciechocinek to jeden z największych kurortów leczniczych w Polsce. Kilka sanatoriów, rozlewnia wody mineralnej i słynne zabytkowe tężnie solankowe. Część uzdrowiska już wcześniej trafiła w prywatne ręce i akurat w Ciechocinku nie okazały się to ręce lecznicze. Teraz pozostała część kurortu ma zostać sprzedana za, jak się szacuje, około 25 mln zł. Nie jest to zawrotna suma, ale dla nabywcy nie będzie to jedyny wydatek. Uzdrowisko potrzebuje ogromnych inwestycji, bo, jak sprawdził nasz reporter, legenda Ciechocinka nie ma już wiele wspólnego z jego rzeczywistością.

Uzdrowisko w Szczawnicy ze słynną pijalnią wód od siedmiu lat w prywatnych rękach. W ramach reprywatyzacji wróciło do spadkobierców przedwojennego właściciela, hrabiego Stadnickiego. Wróciło, ale w stanie kompletnej ruiny. Nowy właściciel zainwestował w ośrodek ponad 150 milionów złotych i to nie koniec, bo jeszcze spora część wymaga remontu. Przykład Szczawnicy pokazuje, że prywatyzacja jest szansą dla zaniedbanego przez lata uzdrowiska, ale też poważnym wyzwaniem dla właściciela, który nie od razu może liczyć na zysk.

To jeszcze nie rewolucja, ale początek zmian, które mają ułatwić życie i pacjentom i lekarzom. Od stycznia zacznie działać e-WUŚ, czyli elektroniczny system pozwalający na szybkie sprawdzenie - czy chory jest ubezpieczony. Nie będą już potrzebne żadne legitymacje, książeczki, RMU-y - wystarczy tylko dowód z PESEL. Ten system to pierwszy krok. Za niecałe 1,5 roku, cała historia naszej choroby ma być zapisana elektronicznie.

W Polsce kolejki do lekarza są jednymi z najdłuższych w Europie. Kilka miesięcy, a nawet kilka lat trzeba czekać na wizytę u specjalisty. Kuriozum. Terminy tak odległe, że stawiają pod znakiem zapytania w ogóle sens takiego leczenia.

Polacy coraz częściej płacą za leczenie. Bezpłatna powszechna służba zdrowia w Polsce to już fikcja. Liczby mówią same za siebie. Co drugi Polak choć raz zapłacił za leczenie z własnej kieszeni. A ponad 2 miliony Polaków (mimo, że płaci obowiązkowe państwowe ubezpieczenie zdrowotne), ubezpiecza się też prywatnie. Sami wydajemy na leczenie już tyle, ile wynosi połowa rocznego budżetu NFZ na ten cel. I nasze wydatki wciąż rosną.

Jedna z jej największych dolegliwości, czyli długie kolejki do lekarza w Polsce i czeski sposób na rozwiązanie tego problemu. Od kiedy nasi południowi sąsiedzi sami muszą dopłacać do leczenia, rzadziej chodzą do przychodni, rzadziej wzywają pogotowie i krócej leżą w szpitalu. Płacą symbolicznie (niecałe 5 złotych po przeliczeniu), ale, jak sami przyznają, to sprawiło, że przestali korzystać ze służby zdrowia bez powodu. Płacą więc i nie płaczą. Jak sprawdziła nasza reporterka, trudno znaleźć kogoś, kto dziś krytykuje poplatek (czyli taką opłatę), choć rząd, który wprowadzał ten system 4 lata temu zapłacił za to wysoką cenę.

Służby specjalne są od tego, żeby specjalnie głośnio o ich działaniach nie mówić. Ale w przypadku największej polskiej służby, czyli ABW mówi się i to bardzo głośno. Jeszcze w tym roku ma być gotowy projekt rewolucyjnych zmian w Agencji. Ma ona stracić istotne uprawnienia. Pomysł rządu budzi ogromne kontrowersje i emocje - co pokazała ostatnia konferencja prokuratury prowadzącej śledztwo w sprawie Brunona K.

Informacja ta zszokowała na początku tygodnia, ale jak na razie w sprawie mamy więcej pytań niż odpowiedzi. Na początek fakty: 45-latek podejrzany o przygotowanie ataku nie przyznaje się. Czterech jego rzekomych wspólników po przesłuchaniu wychodzi na wolność. Zarzuty nielegalnego posiadania broni usłyszało dwóch innych mężczyzn - też są na wolności. Co ciekawe, nikomu - także Brunonowi K. - nie postawiono zarzutu posiadania materiałów wybuchowych. Nie wiadomo nawet czy znalezione materiały należały do podejrzanego. Prokuratura, ABW i sejmowa speckomisja twierdzą, że zagrożenie było realne. Czy rzeczywiście są na to dowody?

Na razie nie wiadomo czy Brunon K. rzeczywiście miał konkretny plan zamachu na Sejm. Ale wiadomo, że takie potencjalne zagrożenie zawsze istnieje. I ze strony szaleńców - piromanów i ze strony terrorystów. Polska, jako amerykański sojusznik, od dawna z pewnością jest na celowniku islamskich fundamentalistów, czego dowody polskie służby już miały.

Czerwone światło dla wszystkich "bluźnierców" - świadomych, tego, że obrażają czyjeś uczucia religijne, ale i też tych nieświadomych, bo nie mających takiej intencji. Taką interpretację kodeksu karnego przedstawił niedawno Sąd Najwyższy. Interpretację, która stanowi bardzo cienką granicę między wolnością słowa a obrazą uczuć religijnych.

"Wiara i niewiara jak proszek do prania", czyli billboardowe starcie ateistów i katolików. Żadna wojna, ale kilka kontrowersyjnych plakatów, które wywołały publiczną dyskusję o granicach wolności religijnej i tolerancji. Dyskusję nie nową, ale po raz pierwszy toczącą się na ulicy. Kto kogo dyskryminuje? Kto kogo prześladuje? Kto komu narzuca swoje przekonania?

Ministerstwo edukacji kontra Episkopat, czyli spór o religię w szkole. Spór o formalność - resort wykreślił religię z listy przedmiotów obowiązkowych, a biskupi biją na alarm, że to marginalizowanie religii. Rzeczywiście w szkołach nie cieszy się ona dużym zainteresowaniem, ale nie dlatego, że jest nieobowiązkowa, a dlatego, że - jak twierdzą sami uczniowie - sposób jej prowadzenia nie dociera do młodzieży.

Walczymy o unijną pomoc, a nie zawsze potrafimy z niej korzystać. I smutny, a właściwie dość wstydliwy dowód tego mamy w polskiej nauce. W tym roku na blisko pół tysiąca unijnych grantów przeznaczonych dla ambitnych i poszukujących naukowców, Polska dostała jeden. Unia daje spore pieniądze, nie ma ograniczeń dla krajów - liczy się przede wszystkim pomysł i to, by do niego przekonać. Polscy naukowcy nie potrafią tego robić, ale też nawet się nie starają. Dlaczego?

Teraz kulisy unijnych negocjacji. Bo to, co najciekawsze i najczęściej decydujące o wyniku negocjacji dzieje się nie na sali obrad - ale wcześniej. Prywatne spotkania, kolacje, osobiste, czasami nawet rodzinne kontakty między przywódcami - od tego w dużej mierze zależy ostateczne porozumienie na szczycie. Jak wspominają byli premierzy Leszek Miller i Kazimierz Marcinkiewicz - negocjacyjna rozgrywka przypomina trochę szachy i trochę pokera, bo czasami trzeba zablefować.

Przed jutrzejszym szczytem w Brukseli wszyscy mówią, że sytuacja negocjacyjna jest poważna, co w języku dyplomacji oznacza, że beznadziejna. 20% szans na porozumienie korzystne dla Polski - tak ocenia w rozmowie z naszym reporterem wiceszef MSZ do spraw europejskich Piotr Serafin. Musiałby zdarzyć się polityczny cud - dodają inni. Wielka Brytania chce ostrych cięć. Polska jest w gronie państw, które cięciom się sprzeciwiają. Weto lub brak kompromisu to dla nas czarny scenariusz wstrzymania na lata wielu inwestycji. Stawką są wielkie pieniądze, ale też osobiste ambicje przywódców.

Teraz słynne taśmy PSL-u, które latem pogrążyły ministra rolnictwa z tej partii, a teraz, jak twierdzą niektórzy, wysadziły z fotela prezesa samego Pawlaka. Nieco zapomniana afera z ukrytą kamerą powróciła z hukiem na sobotnim kongresie. Jak zarejestrowała nasza reporterka, w kuluarach to był temat numer jeden, który emocjonował i dzielił ludowców. Czy też temat, który przesądził o wyniku wyborów?

Premier Tusk czeka na decyzje ludowców w sprawie wakatu w rządzie i twierdzi, że rewolucji się nie spodziewa. Ale, jak pokazał kongres PSL, w polityce wszystko jest możliwe. Tak się złożyło, że w tym samym czasie, co kongres, odbyła się pierwsza wspólna impreza - dotąd ścinających się - liderów SLD i Ruchu Palikota. Czy to zapowiedź współpracy i ewentualnej alternatywy dla koalicji Platformy z ludowcami? Scenariusz ryzykowny, ale matematycznie broniący się.