Hanna Gronkiewicz-Waltz z referendum wyszła cało, ale kłopoty zaczęły się zaraz dzień po. Zamiast cieszyć się wygraną, prezydent musi się tłumaczyć - z drogowego paraliżu i nieskoordynowanego remontu jednej z głównych ulic, z tego czy starczy pieniędzy na dokończenie budowy metra i wreszcie z urzędniczych premii, których - jak sama obiecywała - miało nie być, a są. Budowany misternie w kampanii nowy, lepszy wizerunek Hanny Gronkiewicz-Waltz został wystawiony na powyborczą próbę.

Trudy wygranej i gorycz porażki. Prawo i Sprawiedliwość nie chce widzieć swoich słabości i błędów w kampanii i winnych swojej przegranej szuka gdzie indziej. PiS zarzuca rządzącym łamanie zasad demokracji. Pojawiły się nawet zapowiedzi skierowania skarg do Państwowej Komisji Wyborczej i Rady Europy. Jak przeanalizowaliśmy - to dość typowe - w taki właśnie sposób Prawo i Sprawiedliwość z reguły usprawiedliwia swoje wyborcze porażki.

Waldemar Skrzypczak w wojsku przeszedł wszystkie szczeble kariery - teraz przechodzi być może swój najpoważniejszy w życiu test. Stawką są miliardy złotych dla wojska oraz wiarygodność generała - wystawiona właśnie na poważną próbę.

Miliony na przetargi w Malborku - to nic w porównaniu z miliardami, jakie zostaną wydane na uzbrojenie polskiej armii w najbliższych dziesięciu latach. Pokusa korupcji tym większa. I choć zakupy sprzętu jeszcze nie ruszyły - to już jest zamieszanie wokół osoby, która za te zakupy odpowiada. Ponad 100 miliardów złotych na nowoczesny sprzęt - począwszy od czołgów, samolotów, okrętów podwodnych i rakiet - kończąc na mundurach monitorujących funkcje życiowe żołnierzy. Armia XXI wieku. Pytanie - dlaczego tak się zbroimy jak na wojnę?

Jedna z największych w ostatnich latach afer korupcyjnych w wojsku. Chodzi o idące w miliony złotych kontrakty na ochronę lotniska i bazy lotniczej w Malborku. Ochronę przez lata powierzano cywilnej firmie, która najprawdopodobniej nie miała możliwości, by wywiązać się z zadania. Miała za to korumpować żołnierzy. Zadziwiające i przerażające jednocześnie w tej sprawie jest to - jak niewielkie były łapówki za tak gigantyczne kontrakty.

Na nic się zdały upomnienia Brukseli, która od kilku już lat wzywa Polskę do uchwalenia prawa dotyczącego in vitro. Nie zmusza nas do stosowania tej metody, ale jeśli jest stosowana, to konieczne są przepisy określające co i jak można robić z ludzkimi zarodkami. I choć wisi nad nami groźba milionów euro kary - w Sejmie wciąż nie ma większości i nie ma też odwagi do uchwalenia ustawy budzącej takie kontrowersje w naszym kraju.

Urzędniczka ministerstwa rolnictwa, która ostrzegała przed konsekwencjami braku prawa dotyczącego in vitro, teraz ma kłopoty w pracy za to, że za bardzo zaangażowała się w działania na rzecz ustanowienia takiego prawa. Z racji prywatnych doświadczeń (sama ma dziecko z in vitro) oraz zawodowej wiedzy (jako lekarz weterynarii zajmuje się ochroną zwierzęcych zarodków) współtworzyła obywatelski projekt ustawy o in vitro. Współtworzyła, choć - jako urzędniczka i pracownik służby cywilnej - powinna z dala trzymać się od polityki. A w tej sprawie siłą rzeczy - trudno.

Z jednej strony profesor Polskiej Akademii Nauk, ekspert Episkopatu, który nazywa in vitro "eksperymentalną produkcją ludzi". Z drugiej strony matka, która pyta - w czym jej synowi są gorsi? Profesor Andrzej Kochański jeździ po kraju z wykładami, na których przekonuje, że in vitro jest groźne dla zdrowia dzieci, choć - zapytany przez nas o dowody na taką tezę - ku naszemu zaskoczeniu sam przyznaje, że twardych dowodów brak. Trudno oprzeć się wrażeniu, że całkiem realnym zagrożeniem jest piętnowanie tych, którzy na in vitro się zdecydowali. O takim stygmatyzowaniu przez Kościół i polityków mówi "Czarno na białym" Joanna Mazurkiewicz, matka dzieci z in vitro i wdowa po senatorze PiS.

Zapłodnienie pozaustrojowe, to dla niektórych par jedyna szansa na spełnienie marzeń o potomstwie. Metoda in vitro, która od lat wzbudza wiele kontrowersji, dla prof. Andrzeja Kochańskiego z Polskiej Akademii Nauki, to nie szansa, a zagrożenie dla człowieka. Dziś w "Czarno na białym" - dwa odmienne punkty widzenia na metodę in vitro.

Hannę Gronkiewicz-Waltz uratowała niska frekwencja - choć blisko 95 proc. tych, którzy poszli głosować - głosowało za jej odwołaniem. Jak sprawdziliśmy w dwóch dzielnicach - wyniki referendum w dużej mierze pokryły się z wynikami ostatnich wyborów samorządowych. W Wilanowie, gdzie Gronkiewicz-Waltz trzy lata temu zdobyła najwięcej głosów - frekwencja była najniższa. A w Ursusie, gdzie prezydent w ostatnich wyborach dostała najmniej głosów - frekwencja była wysoka. Co ciekawe, najwyższa była w Wawrze - dzielnicy, w której mieszka gospodarz stolicy.

Nawet przeciwnicy referendum przyznają, że dzięki niemu wiele spraw w stolicy nabrało tempa. I to, co było niemożliwe - nagle stało się realne, bo nagle znalazły się pieniądze. Kampania referendalna skończyła się, ale teraz zacznie się kampania wyborcza, bo wybory samorządowe za rok. Można się więc spodziewać, że to będzie rok kolejnych przyspieszeń i kolejnych obietnic. My sięgamy do starych, które już dawno miały być spełnione i sprawdzamy - dlaczego tak się nie stało?

Warszawskie referendum tak zaangażowało partie polityczne, że - chcą nie chcąc - otworzyło wyborczy kalendarz. Za niecałe pół roku wybory do europarlamentu, zaraz potem samorządowe, prezydenckie i parlamentarne. W sondażach prowadzi PiS. Po serii lokalnych wyborczych porażek w Elblągu, Rybniku czy na Podkarpaciu - trudno dokładnie oszacować, co wynik warszawskiego referendum mówi o sile Platformy. Faktem jest, że zwycięstwo w stolicy PO okupiła dużym wysiłkiem. W dodatku wpadła we frekwencyjną pułapkę - zniechęcała do głosowania w Warszawie. Teraz musi o głosy zawalczyć, bo w wyborach wysoka frekwencja zazwyczaj sprzyja Platformie.

Po śmierci Tomasza Nawrockiego, poza zupełnie nieuzasadnionymi domysłami, padły jak najbardziej uzasadnione pytania. O to, dlaczego leżący na mecie biegu Tomasz tak długo czekał na pomoc, dlaczego nie było tam karetki pogotowia, dlaczego osoby próbujące mu w końcu pomóc nie miały żadnego potrzebnego sprzętu i gdzie był koordynator medyczny.

Tomasz Nawrocki większości z nas znany jest jako "37-letni mężczyzna", który w niedzielę zmarł na mecie 10-kilometrowego biegu. W rozmowie z reporterem "Czarno na białym" jego przyjaciel, Mariusz Konkolewski, wyjaśnia, jaką był osobą i odnosi się do spekulacji, według których Nawrocki miał być do biegu nieodpowiednio przygotowany. - Stał się obiektem ocen, spekulacji. Wydaje mi się, że by tego nie chciał, gdyby mógł o tym decydować - powiedział przyjaciel zmarłego biegacza.

Przyspieszenie budowy południowej obwodnicy, podatkowe ulgi, nowe mieszkania, koniec z hałasem samolotów nad Ursynowem - trudno zliczyć wszystkie obietnice i pomysły, jakie padły w tej kampanii zarówno ze strony PO, jak i PiS. Do tego licytacja na to, kto da tańsze bilety autobusowe, więcej mostów i więcej ścieżek rowerowych. Krótko mówiąc, jeszcze dwa takie referenda i Warszawa uzyska dostęp do morza.

Człowiek, od którego wszystko się zaczęło. Wymyślił referendum, zaczął zbieranie podpisów i stał się twarzą kampanii, której ostatecznie jednak jest największym przegranym. Inicjatywę samorządowca Piotra Guziała szybko przejęli najwięksi polityczni gracze. Warszawa stała się polem bitwy między Platformą i PiS. Pomysłodawca referendum został tylko jej tłem. Dziś większość warszawiaków uważa, że jeśli uda się odwołać Gronkiewicz-Waltz, to będzie to zasługa partii Jarosława Kaczyńskiego. W wyborach na nowego prezydenta stolicy kandydat Guział nie ma szans.

Reporter "Czarno na białym" przepytał trzech członków zespołu działającego przy KPRM, który zajmuje się wyjaśnianiem katastrofy smoleńskiej nt. zarzutów stawianych przez zespół parlamentarny pod przewodnictwem Antoniego Macierewicza. Odpowiadali na pytania o zamach, brzozę i zderzenie z ziemią całkowicie sprawnego samolotu.

W dyskusji o eutanazji ważny głos mają ci, którzy w śmierci widzą ucieczkę od niewyobrażalnego bólu związanego z chorobą. Wydaje się, że w Polsce to temat tabu, ale chorowanie w Polsce boli, bo osobom śmiertelnie chorym i już umierającym często nie podaje się leków uśmierzających ból. A w każdym razie podaje się pięć razy rzadziej niż na zachodzie Europy. Tą bezczynność lekarzy trudno tłumaczyć, choć faktem jest, że specjalistów z medycyny paliatywnej w blisko 40-milionowym kraju jest zaledwie dwustu.

Jak odróżnić wołanie o śmierć od wołania o pomoc w życiu? Gdy człowiek jest nieuleczanie chory, przykuty do łóżka, cierpiący jego prośbę o eutanazję pewnie łatwiej zrozumieć. Obie opisane przed chwilą historie z Belgii szokują, bo stan zdrowia tych ludzi nie odbierał im możliwości samodzielnego życia. Skorzystali jednak z prawa - wybrali śmierć. Gdyby takie prawo było w Polsce być może skorzystałby już z niego człowiek, na którego dramatyczny apel natrafiliśmy w internecie na stronie zwolenników eutanazji. Po spotkaniu z nim nie ma jednak wątpliwości, że wcale śmierci nie chce.

Eutanazja i pytanie - jak odróżnić wołanie o śmierć od wołania o pomoc w życiu? Temat, do którego zainspirowała nas wstrząsająca historia z Belgii, gdzie w obliczu prawa kilka dni temu pozbawiono życia 44-latka. Poddał się eutanazji, choć nie był śmiertelnie chory, był niepogodzony ze swoim życiem po zmianie płci. Za chwilę zobaczą Państwo nagranie z jego ostatnim wywiadem, a później pożegnaniem. W Belgii - prawo do "śmierci na życzenie" jest bardzo liberalne, a Belgowie chcą pójść jeszcze dalej i dać takie prawo też dzieciom. Dotarliśmy do autora belgijskiej ustawy o eutanazji oraz do polskiego lekarza, który ją tam przeprowadza.